Zamek Kiyosu został początkowo zbudowany około 1405 roku przez Shibę Yoshishige, gubernatora Owari, służąc jako główna strategiczna obrona, a później jako siedziba władzy dla regionu Owari (obecnie prefektura Aichi). Jedna gałąź klanu Oda, administratorzy Owari, przejęła kontrolę nad południowym Owari i zamkiem Kiyosu od 1476 roku, podczas gdy druga gałąź miała siedzibę w zamku Iwakura, nadzorując północne Owari.
Zamek Kiyosu był punktem wyjścia dla wielu znaczących bitew samurajskich podczas burzliwego okresu Sengoku (1450-1615), w tym bitew pod Okehazama (1560), Anegawa (1570), Nagashino (1575) i Sekigahara (1600).
W 1555 r., po śmierci swojego ojca, Oda Nobunaga zwerbował pomoc swojego wuja, Oda Nobumitsu, aby zaatakować i zabić Oda Nobutomo, przywódcę klanu w zamku Kiyosu. Nobunaga następnie przeniósł się z zamku Nagoya do Kiyosu. Dwa lata później odkrył spisek swojego młodszego brata, Nobuyuki, mający na celu obalenie go. Udając chorobę, Nobunaga zbliżył się do Nobuyukiego i zabił go w zamku Kiyosu, eliminując w ten sposób opozycję i zapewniając klanowi stabilność.
Kiyosu pozostało bazą Nobunagi przez wiele lat, podczas których miasto rozkwitło dzięki jego reformom gospodarczym i zwiększonemu bezpieczeństwu. Teren zamku rozciągał się niegdyś na długości 1,6 kilometra ze wschodu na zachód i 2,8 kilometra z północy na południe, z zewnętrzną, centralną i wewnętrzną fosą.
16 lipca 1582 roku, zaledwie kilka tygodni po śmierci Nobunagi w świątyni Honno-ji w Kioto, w zamku Kiyosu odbyło się ważne spotkanie dotyczące sukcesji klanu Oda, znane jako Konferencja Kiyosu. Najważniejsi członkowie rodu Oda, w tym Shibata Katsuie, Toyotomi Hideyoshi, Niwa Nagahide i Ikeda Tsuneoki, zebrali się, aby zdecydować o następcy Nobunagi. Ponieważ wyznaczony spadkobierca Nobunagi, Nobutada, zmarł w zamku Nijo, o sukcesję walczyli Toyotomi Hideyoshi, który wspierał Odę Samboshiego (młodszego wnuka Nobunagi), oraz Shibata Katsuie, który popierał trzeciego syna Nobunagi, Nobutakę. Konferencja zakończyła się bez rozstrzygnięcia, co doprowadziło do eskalacji napięć między Hideyoshim i Katsuie, których kulminacją była bitwa pod Shizugatake. Ostatecznie Hideyoshi zatriumfował, co doprowadziło do porażki i samobójstwa Katsuie oraz ostatecznej dominacji Hideyoshiego nad Japonią.
Po bitwie pod Sekigaharą w 1600 r. zamek Kiyosu był zarządzany przez różnych władców. Został on zrekonstruowany z betonu w 1989 roku po drugiej stronie małej rzeki od jego pierwotnej lokalizacji. W miejscu zamku znajduje się obecnie „Kiyosu Furusato no Yakata”, niewielka strefa odpoczynku i stoisko z pamiątkami. Co zaskakujące, linie kolejowe JR i Bullet Train przebiegają bezpośrednio przez teren starego zamku. Południowa połowa zamku Kiyosu jest obecnie parkiem z posągami Ody Nobunagi w pełnej zbroi i jego żony, księżniczki No-Hime.
Obecnie zrekonstruowany zamek Kiyosu służy jako symbol miasta Kiyosu i mieści dobrze zaplanowane muzeum z fascynującymi wystawami i artefaktami związanymi z historią zamku i jego rolą w okresie Walczących Królestw.
Zobacz także
-
Zamek Kanazawa
Budowa zamku Kanazawa rozpoczęła się w 1580 roku na polecenie Sakumy Morimasy, wasala Ody Nobunagi. Zamek został zbudowany na miejscu świątyni sekty Ikko-Ikki Oyama Gobo, dlatego czasami nazywany jest zamkiem Oyama. Morimasa zdążył wykopać kilka rowów i rozpocząć budowę miasta przyzamkowego. Jednak po klęsce w bitwie pod Shizugatake w 1583 roku został stracony, a posiadłość zamku przeszła w ręce Maedy Toshie (1538–1599).
-
Zamek Nakatsu
Kuroda Yoshitaka (1546–1604) był jednym z najbliższych doradców legendarnego wodza Toyotomi Hideyoshi. Brał udział w kluczowych kampaniach wojskowych końca XVI wieku — w wyprawie na Shikoku w 1585 roku i wyprawie na Kyushu w 1587 roku. Później, podczas drugiej kampanii w Korei, Yoshitaka pełnił funkcję głównego doradcy dowódcy wojsk inwazyjnych Kobayakawa Hideaki. Po śmierci Hideyoshi przysiągł wierność Tokugawie Ieyasu, zapewniając sobie w ten sposób wpływy i protekcję nowego przywódcy Japonii.
-
Zamek Edo
Historia zamku Edo sięga okresu Heian, kiedy to klan Edo zbudował tu niewielką fortecę. W 1457 roku wasal klanu Uesugi, Ota Dokan (1432–1486), wzniósł w tym miejscu pełnoprawny zamek. Wewnętrzne spory osłabiły klan Uesugi, a w 1524 roku wnuk Ota Dokana, Ota Yasutaka, bez walki przekazał zamek wojskom Hojo, dowodzonym przez ambitnego Hojo Souna. Chociaż główną fortecą klanu pozostawał zamek Odawara, Edo było uważane za ważny punkt strategiczny.
-
Muzeum Samurajów Shinjuku
Położone w tętniącej życiem dzielnicy Shinjuku muzeum prezentuje bogatą kolekcję samurajskich zbroi, broni i artefaktów kulturowych z okresu od Kamakura do Edo. Eksponaty mają na celu przekazanie niezachwianego przywiązania samurajów do honoru i dyscypliny, odzwierciedlając sposób, w jaki ich duch nadal wpływa na współczesną kulturę japońską.
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
