Bitwa pod Anegawa miała miejsce w okresie Sengoku w Japonii, 30 lipca 1570 roku, w pobliżu jeziora Biwa w prowincji Ōmi. Uczestniczyły w niej sprzymierzone siły Ody Nobunagi i Tokugawy Ieyasu przeciwko połączonym armiom klanów Azai i Asakura. Ta historyczna bitwa oznaczała pierwszy przypadek współpracy między Nobunagą i Ieyasu, kończąc niezrównoważony sojusz między klanem Oda i Azai oraz pokazując innowacyjne użycie broni palnej przez Nobunagę.
Konflikt wybuchł, gdy klany Azai i Asakura odpowiedziały na oblężenia ich twierdz Oda Nobunaga w Odani i Yokoyama. Starcie to jest również określane jako bitwa pod Nomurą przez klany Oda i Azai oraz bitwa pod Mitamurą przez klan Asakura.
Gdy sojusz Oda-Tokugawa maszerował w kierunku zamku Odani, Azai Nagamasa, głowa klanu Azai, szukał pomocy u Echizena, co doprowadziło do wysłania przez Asakurę Yoshikage armii, aby go wesprzeć. Połączone siły Azai-Asakura zmierzyły się następnie z Nobunagą w pobliżu Anegawy, ponieważ stacjonował on na południowym brzegu.
Bitwa rozpoczęła się następnego ranka, Oda i Azai starli się po prawej stronie, a Tokugawa i Asakura walczyli po lewej. Spotkanie przerodziło się w zaciekłą walkę wręcz na środku płytkiej rzeki Ane. Podczas bitwy Nobunaga po raz pierwszy powierzył Hashibie Hideyoshiemu dowodzenie oddziałami w otwartej walce, podczas gdy druga dywizja Tokugawy Ieyasu pod dowództwem Hondy Tadakatsu i Sakakibary Yasumasy otoczyła Asakurę Kagetake.
Podczas konfliktu doszło do kilku znaczących pojedynków, w tym między Magarą Jurozaemonem i jego synem Magarą Jurosaburo (Naomoto), którzy dzielnie osłaniali odwrót armii Asakury, ale ostatecznie zostali zabici. W innym pojedynku samuraj Azai o imieniu Endo Kizaemon próbował zaatakować Nobunagę, ale został powstrzymany przez Takenakę Kyusaku, brata Takenaki Hanbei.
Siły Tokugawy z powodzeniem pokonały zarówno siły Asakura, jak i Azai. Po uporaniu się z Asakurą, zwrócili swoją uwagę z powrotem na prawą flankę Azai. Wojska Triumwiratu Mino, dowodzone przez Inabę Ittetsu, również dołączyły do bitwy i pomogły zapewnić zwycięstwo sojuszowi Oda-Tokugawa.
Historyczne opisy bitwy są dość skąpe, a niektóre historie z okresu Edo są fikcyjne. Szacuje się jednak, że zginęło około 9000 ludzi, a sam klan Asakura stracił 1100 samurajów. Obóz Oda zebrał podobno 3170 głów wroga.
Po bitwie pod Anegawą siły Asai i Asakura, dowodzone przez Asakurę Kagetake, rozpoczęły kontratak w bitwie pod Shimosakamoto i zdołały pokonać armię Oda, powodując znaczne straty.
Bitwa pod Anegawą trafiła do kultury popularnej, zajmując ważne miejsce w różnych grach wideo, takich jak seria Samurai Warriors, Warriors Orochi, Kessen III i Nioh, gdzie odgrywa kluczową rolę w głównej historii obracającej się wokół podbojów Ody Nobunagi i jego klanu.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
