Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
Fushimi było bardziej miejscem odpoczynku niż twierdzą militarną. Znajdowała się w nim słynna Złota Herbaciarnia, w której Hideyoshi lubił spędzać czas, ponieważ był wielkim miłośnikiem ceremonii parzenia herbaty.
Jednak dwa lata później zamek został zniszczony przez potężne trzęsienie ziemi. Hideyoshi nakazał odbudowę rezydencji, przenosząc nową wieżę o około 500 metrów na północ. Udało mu się zobaczyć odbudowaną fortecę, ale wkrótce potem zmarł.
Fushimi stało się również miejscem, w którym przyjmowano chińskich ambasadorów przybywających do Japonii w celu podjęcia negocjacji mających na celu zakończenie wojny w Korei. Jednak wkrótce zamek został ponownie zniszczony podczas kampanii Sekigahara w 1600 roku.
Fushimi pod rządami Tokugawy Ieyasu
Krótko przed rozpoczęciem kampanii zamek Fushimi został zdobyty przez Tokugawę Ieyasu, a jego długoletni wasal, Torii Mototada, został mianowany jego dowódcą.
Mototada służył swojemu panu od dzieciństwa i przeszedł do historii Japonii jako jeden z nielicznych przykładów prawdziwej lojalności samuraja.
Zamek Fushimi zajmował strategicznie ważne położenie: dzięki swojej lokalizacji dominował nad podejściami do stolicy i dlatego był logicznym celem dla sił Koalicji Zachodniej, które przemieszczały się na wschód.
Pozostawiając Mototadę do obrony twierdzy, Ieyasu wyraził obawę, że nie będzie wystarczających sił do obrony. Jednak Torii oświadczył, że zamek i tak upadnie, nawet gdyby garnizon został dziesięciokrotnie zwiększony, i nalegał, aby Ieyasu zabrał ze sobą większość wojowników.
Obydwaj doskonale rozumieli, że nigdy więcej się nie zobaczą. Ostatni wieczór spędzili razem, wspominając swoje dawne wyczyny.
Oblężenie Fushimi
Znacznie silniejsza armia Ishidy Mitsunariego i Konishiego Yukinagi rozpoczęła oblężenie zamku 27 sierpnia. Armia koalicji zachodniej liczyła około 40 000 żołnierzy, podczas gdy garnizon twierdzy liczył zaledwie 2000 żołnierzy.
W momencie oblężenia w 1600 roku Fushimi było typowym zamkiem z późnego okresu Sengoku, wyposażonym w rozbudowany system fortyfikacji. Posiadało około dziesięciu dziedzińców chronionych ziemnymi wałami (dorui) i kamiennymi murami (ishigaki). Południowa strona twierdzy przylegała do góry, a północna część była dodatkowo chroniona dwoma fosami wypełnionymi wodą.
Oprócz głównego i małego donjonu, Fushimi szczyciło się potężnymi wieżami yagura i bramami yaguramon.
Obrońcy walczyli dzielnie, odpierając ataki najeźdźców raz po raz. Niektóre źródła wspominają, że najeźdźcy dysponowali kilkoma armatami, ale nie ma wiarygodnych informacji na temat skuteczności ich użycia.
Zdrada i śmierć obrońców
Dziesiątego dnia oblężenia dowódcy Koalicji Zachodniej potajemnie skontaktowali się z jednym z obrońców zamku i poinformowali go, że jego żona i dzieci zostały wzięte jako zakładnicy i zostaną stracone, jeśli nie zdradzi swojego pana.
8 września zdrajca podpalił jedną z wież, a oblegający zdołali przebić się przez zewnętrzny obwód fortyfikacji.
Obrońcy wycofali się do wewnętrznego dziedzińca. Towarzysze Mototady radzili mu popełnić samobójstwo, aby zachować honor, ale on odmówił. „Nie mój honor jest ważny” – zauważył – „ale to, abym był w stanie opóźnić działania wojsk Mitsunariego tak długo, jak to tylko możliwe”.
Zgromadziwszy pozostałych 300 wojowników, Mototada poprowadził ich do kontrataku. Obrońcom udało się przeprowadzić pięć wypadów, po których pozostało tylko dziesięciu żywych żołnierzy.
Wyczerpany Mototada wycofał się do donżonu, gdzie dogonił go młody samuraj z sił Koalicji Zachodniej, który miał nadzieję zdobyć głowę komendanta.
Mototada podał swoje imię, a napastnik, okazując szacunek, poczekał, aż popełni seppuku, a następnie odciął mu głowę. Garnizon zamku został całkowicie zniszczony, ale oblegający stracili około trzech tysięcy ludzi.
Dziedzictwo Fushimi
Poświęcenie Torii Mototady nie poszło na marne. Podczas gdy Mitsunari był zajęty oblężeniem Fushimi, Ieyasu zdołał zdobyć kilka ważnych fortec wzdłuż dróg Tokaido i Nakasendo, a także przegrupować swoje siły przed decydującą bitwą pod Sekigahara.
Ciekawy jest los niektórych części zniszczonego zamku. Chociaż Fushimi zostało całkowicie zniszczone podczas oblężenia, deski podłogowe z wieży, na których nadal widoczne były ślady krwi obrońców, zostały wysłane do świątyń Yogenin, Shōdenji, Hosenin i Genkōan. Tam wykorzystano je do dekoracji sufitów.
Obecnie deski te, znane jako „krwawe sufity”, są przedmiotem kultu duchów poległych wojowników i uważane są za symbol tych świątyń.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
-
Trzecie oblężenie zamku Takatenjin
Historia zamku przed konfliktem między klanami Tokugawa i Takeda jest raczej niejasna. Według jednej z wersji zamek został zbudowany w 1416 roku, kiedy Imagawa Sadayoshi (1325–1420) był gubernatorem prowincji Suruga i połowy prowincji Totomi. Podobno to on nakazał Imagawie Norimasa (1364–1433) zbudowanie tej fortyfikacji. Nie znaleziono jednak żadnych wiarygodnych dowodów na poparcie tej tezy. Za bardziej prawdopodobną uważa się inną wersję, zgodnie z którą zamek został zbudowany podczas podboju prowincji Totomi pod koniec XV wieku przez Imagawę Ujitsunę (1473–1526) i jego generała Ise Shinkuro (Hojo Soon). W tym przypadku za budowę odpowiedzialny jest inny generał Ujitsuny, Kusima Masashige (1492–1521).
-
Bitwa pod Mimigawa
W 1556 r. klan Shimazu rozpoczął kampanię mającą na celu systematyczne podbicie wyspy Kiusiu. W tym samym roku prowincja Osumi została zaanektowana i rozpoczęła się wojna z klanem Ito o kontrolę nad prowincją Hyuga. W 1577 r. Ito Yoshisuke został pokonany i uciekł na północ, gdzie zwrócił się o pomoc do Otomo Sorina, chrześcijańskiego daimyo z prowincji Bungo.
-
Oblężenie zamku Kozuki
Bitwa o zamek Kozuki była konsekwencją ekspansji Ody Nobunagi w regionie Chugoku. Toyotomi Hideyoshi został wyznaczony do poprowadzenia kampanii, której celem było osłabienie wpływów klanu Mori na tych ziemiach. Pod jego dowództwem znaleźli się słynni samurajowie: Kuroda Kanbei, Takenaka Shigeharu i Hachisuka Koroku. Do armii Ody dołączył również Amago Katsuhisa, który żywił nadzieję na przywrócenie utraconej dominacji klanu Amago w zachodniej Japonii.
