Kuroda Yoshitaka (1546–1604) był jednym z najbliższych doradców legendarnego wodza Toyotomi Hideyoshi. Brał udział w kluczowych kampaniach wojskowych końca XVI wieku — w wyprawie na Shikoku w 1585 roku i wyprawie na Kyushu w 1587 roku. Później, podczas drugiej kampanii w Korei, Yoshitaka pełnił funkcję głównego doradcy dowódcy wojsk inwazyjnych Kobayakawa Hideaki. Po śmierci Hideyoshi przysiągł wierność Tokugawie Ieyasu, zapewniając sobie w ten sposób wpływy i protekcję nowego przywódcy Japonii.
W 1587 roku Toyotomi Hideyoshi zlecił Yoshitakowi budowę nowego zamku w obecnym miejscu. Już w 1588 roku główne budowle zostały ukończone. Zamek ten otrzymał nazwę Nakatsu i stał się jednym z nielicznych przykładów tak zwanych mizujiro — „zamków na wodzie”. Jedna ze stron twierdzy wychodziła bezpośrednio na morze, a podczas przypływów woda morska wypełniała fosy, zamieniając zamek w naturalną fortecę. Układ zamku przypominał rozłożony wachlarz, dlatego otrzymał on również poetycką nazwę Ogijō, co oznacza „zamek-wachlarz”.
Po wielkiej bitwie pod Sekigahara w 1600 roku, w której zwyciężył Tokugawa Ieyasu, Kuroda Yoshitaka otrzymał bogatsze posiadłości na terenie współczesnej prefektury Fukuoka. Zamek Nakatsu został przekazany Hosokawie Tadaoki. Nowy właściciel ufortyfikował i rozbudował zamek, ale jednocześnie rozpoczął budowę swojej nowej rezydencji – zamku Kokura. Kiedy Kokura była gotowa, Tadaoki przekazał Nakatsu swojemu synowi, Hosokawie Tadatosi.
Później zamek przeszedł w posiadanie klanu Ogasawara, a w 1717 roku otrzymał go Okudaira Masashige. Klan Okudaira był właścicielem twierdzy aż do epoki restauracji Meiji. W różnych okresach w murach Nakatsu mieszkali znani ludzie: uczony Maeno Ryotaku (1723–1803), autor słownika japońsko-holenderskiego, a także wybitny filozof epoki Meiji Fukuzawa Yukichi (1834–1901).
W 1877 roku, podczas powstania Saigo Takamori przeciwko nowemu rządowi Japonii, zamek został poważnie uszkodzony — spłonęły 22 wieże strażnicze i główny donżon. Dopiero w 1964 roku donżon został odbudowany z żelbetonu dzięki funduszom potomków klanu Okudaira. Ponieważ oryginalne rysunki i zdjęcia zamku nie zachowały się, do rekonstrukcji wykorzystano archiwalne zdjęcia zamku Hagi, zniszczonego w 1874 roku.
Do 2010 roku budynki zamku były własnością prywatną, po czym zostały wykupione przez firmę z prefektury Saitama. Współczesny donżon zamku Nakatsu składa się z pięciu kondygnacji i pięciu pięter, a jego ściany są pokryte czarnymi deskami. Obok wznosi się dwukondygnacyjna wieża strażnicza, a także odrestaurowano rezydencję Fukudzawy Yukiti.
Obecnie wewnątrz donżonu znajduje się muzeum historyczne z interesującą kolekcją artefaktów. Szczególne miejsce zajmują muszkiety, których zgromadzono tu dość dużo. Ponadto w pobliżu zamku regularnie organizowane są festiwale rekonstruktorów, podczas których demonstrowane jest strzelanie ze starej broni.
Zamek Nakatsu jest również związany z potomkami samuraja Otiiai Michihisa — tego samego wojownika, który na swojej bojowej chorągwi przedstawił ukrzyżowanego Torii Sunemon, bohatera oblężenia zamku Nagasino.
Zobacz także
-
Zamek Kanazawa
Budowa zamku Kanazawa rozpoczęła się w 1580 roku na polecenie Sakumy Morimasy, wasala Ody Nobunagi. Zamek został zbudowany na miejscu świątyni sekty Ikko-Ikki Oyama Gobo, dlatego czasami nazywany jest zamkiem Oyama. Morimasa zdążył wykopać kilka rowów i rozpocząć budowę miasta przyzamkowego. Jednak po klęsce w bitwie pod Shizugatake w 1583 roku został stracony, a posiadłość zamku przeszła w ręce Maedy Toshie (1538–1599).
-
Zamek Nakatsu
Kuroda Yoshitaka (1546–1604) był jednym z najbliższych doradców legendarnego wodza Toyotomi Hideyoshi. Brał udział w kluczowych kampaniach wojskowych końca XVI wieku — w wyprawie na Shikoku w 1585 roku i wyprawie na Kyushu w 1587 roku. Później, podczas drugiej kampanii w Korei, Yoshitaka pełnił funkcję głównego doradcy dowódcy wojsk inwazyjnych Kobayakawa Hideaki. Po śmierci Hideyoshi przysiągł wierność Tokugawie Ieyasu, zapewniając sobie w ten sposób wpływy i protekcję nowego przywódcy Japonii.
-
Zamek Edo
Historia zamku Edo sięga okresu Heian, kiedy to klan Edo zbudował tu niewielką fortecę. W 1457 roku wasal klanu Uesugi, Ota Dokan (1432–1486), wzniósł w tym miejscu pełnoprawny zamek. Wewnętrzne spory osłabiły klan Uesugi, a w 1524 roku wnuk Ota Dokana, Ota Yasutaka, bez walki przekazał zamek wojskom Hojo, dowodzonym przez ambitnego Hojo Souna. Chociaż główną fortecą klanu pozostawał zamek Odawara, Edo było uważane za ważny punkt strategiczny.
-
Muzeum Samurajów Shinjuku
Położone w tętniącej życiem dzielnicy Shinjuku muzeum prezentuje bogatą kolekcję samurajskich zbroi, broni i artefaktów kulturowych z okresu od Kamakura do Edo. Eksponaty mają na celu przekazanie niezachwianego przywiązania samurajów do honoru i dyscypliny, odzwierciedlając sposób, w jaki ich duch nadal wpływa na współczesną kulturę japońską.
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
