Zamek Iwakura był hira-jiro, czyli zamkiem na płaskim terenie, położonym na równinach, które stały się miastem Iwakura w prefekturze Aichi. Swego czasu rywalizował z zamkiem Kiyosu pod względem wielkości i postury. Zbudowany w 1479 roku, zajmował obszar 900 metrów z północy na południe i 400 metrów ze wschodu na zachód. Zamek otaczały dwa zestawy fos: fosa zewnętrzna o szerokości około 10 metrów i fosa wewnętrzna o szerokości około 15 metrów, oddzielone pasem o szerokości 10 metrów. Fosy te otaczały Honjo, czyli główny obszar zamku, który mierzył około 170 metrów z północy na południe i 90 metrów ze wschodu na zachód. Na północy i bezpośrednio na wschód od zamku płynęła rzeka Gojo.
Ote-mon, czyli główne bramy zamku, skierowane były na południowy wschód, a tylne bramy na północ. Bezpośrednio na południu i północnym wschodzie znajdowały się duże obszary, mniej więcej wielkości centralnego okręgu, przeznaczone na mieszkania samurajów.
W okresie Sengoku prowincja Owari była rządzona przez dwie główne frakcje klanu Oda. Klan Iwakura Oda władał północnymi dzielnicami Owari, podczas gdy klan Kiyosu Oda rządził obszarami południowymi. Słynny Oda Nobunaga należał do klanu Shobata Oda, gałęzi rodziny Kiyosu Oda.
Nobunaga zwiększył swoją władzę, pokonując i wyprzedzając Kiyosu Oda. W opozycji, Iwakura Oda zawarli sojusz z bratem Nobunagi, Nobuyuki. Zostali oni jednak pokonani przez Nobunagę w bitwie pod Ukino w 1558 r., po której zaatakowano zamek Iwakura.
W czerwcu 1558 r. Oda Nobunaga otoczył zamek Iwakura palisadami, podpalił miasto i poddał je oblężeniu, które trwało od dwóch do trzech miesięcy. Podczas bitwy zginął Yamauchi Moritoyo, wasal Ody z Iwakury. Jego syn, Katsutoyo, był tymczasowo bezrobotny, dopóki nie dołączył do sił Nobunagi około 1567 roku, stając się później panem zamków Kakegawa i Kochi.
Nobunaga nieustannie wystrzeliwał strzały i strzelał z karabinów w zamek, stosując różne taktyki, aby zmęczyć obrońców. W końcu oblężone siły Iwakury uznały, że utrzymanie zamku jest zbyt trudne i postanowiły się poddać. Obrońcy odeszli i rozproszyli się, a wkrótce potem Nobunaga zniszczył zamek i powrócił do swojego zamku w Kiyosu, po zjednoczeniu prowincji Owari.
Niestety, z zamku Iwakura nie pozostało nic poza pomnikiem stojącym w miejscu tylnej bramy głównego ogrodzenia.
Zobacz także
-
Zamek Edo
Historia zamku Edo sięga okresu Heian, kiedy to klan Edo zbudował tu niewielką fortecę. W 1457 roku wasal klanu Uesugi, Ota Dokan (1432–1486), wzniósł w tym miejscu pełnoprawny zamek. Wewnętrzne spory osłabiły klan Uesugi, a w 1524 roku wnuk Ota Dokana, Ota Yasutaka, bez walki przekazał zamek wojskom Hojo, dowodzonym przez ambitnego Hojo Souna. Chociaż główną fortecą klanu pozostawał zamek Odawara, Edo było uważane za ważny punkt strategiczny.
-
Muzeum Samurajów Shinjuku
Położone w tętniącej życiem dzielnicy Shinjuku muzeum prezentuje bogatą kolekcję samurajskich zbroi, broni i artefaktów kulturowych z okresu od Kamakura do Edo. Eksponaty mają na celu przekazanie niezachwianego przywiązania samurajów do honoru i dyscypliny, odzwierciedlając sposób, w jaki ich duch nadal wpływa na współczesną kulturę japońską.
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
-
Zamek Nagoya
Zamek Nagoya, pierwotnie zbudowany przez domenę Owari w 1612 roku w okresie Edo, stoi na miejscu wcześniejszego zamku klanu Oda z okresu Sengoku. Stał się centralnym punktem Nagoya-juku, ważnego miasta zamkowego na drodze Minoji, która łączyła dwie główne Pięć Szlaków Edo: Tokaido i Nakasendo. W 1930 r. własność zamku została przeniesiona na miasto przez Cesarskie Ministerstwo Gospodarstwa Domowego, ustanawiając go centralnym punktem nowoczesnej Nagoi. Choć zamek został częściowo zniszczony podczas wojny na Pacyfiku w 1945 roku, od 1957 roku jest poddawany ciągłym pracom konserwatorskim i restauratorskim.
-
Zamek Matsushiro
Zamek Matsushiro, pierwotnie znany jako Zamek Kaizu, znajduje się w dawnym mieście Matsushiro, obecnie części miasta Nagano. Miejsce to jest uznawane za narodowe miejsce historyczne Japonii. Położony na północnych równinach Shinano między rzeką Chikuma a dawnym korytem rzeki, które służy jako naturalna zewnętrzna fosa na północy, zamek i otaczające go miasto były podatne na powodzie ze względu na ich lokalizację.
