Sanada Masayuki (1547 - 13 lipca 1611) był daimyo i wybitnym władcą Japonii okresu Sengoku. Głowa klanu Sanada z prowincji Shinano, służył potężnemu klanowi Takeda z prowincji Kai u boku swojego ojca i braci podczas przywództwa Takedy Shingena. Po upadku klanu Takeda, Masayuki przejął władzę nad Sanada i pomimo ograniczonych zasobów, ustanowił swój klan jako niezależną potęgę w reżimie Toyotomi, nawigując sojuszami z dominującymi klanami, takimi jak Tokugawa, Hojo i Uesugi. Znany jako jeden z największych strategów swojej epoki, Masayuki odniósł znaczące zwycięstwa nad siłami Tokugawa w bitwie nad rzeką Kami i oblężeniu Ueda.
Urodzony jako trzeci syn Sanady Yukitaki w 1547 roku, Masayuki początkowo nie mógł odziedziczyć pozycji ojca ze względu na swoich starszych braci, Nobutsunę i Masateru. W wieku siedmiu lat został wysłany jako zakładnik do siedziby Takeda w prowincji Kai, gdzie stał się częścią Okukinjushu - wybranej grupy zaufanych młodych asystentów bliskich Takeda Shingen. Według Koyo Gunkan, Shingen szybko rozpoznał talenty Masayukiego, które rywalizowały z talentami jego ojca, Yukitaki, i włączył go do grona dwudziestu czterech generałów, wraz z Yukitaką i jego braćmi.
W 1558 r. został adoptowany przez rodzinę Muto, gałąź klanu Oi i krewnych matki Shingena, przyjmując imię Muto Kihei.
Służba pod klanem Takeda
Około 1564 r. Sanada Masayuki poślubił Yamanote-dono, córkę Udy Yoritady, lokalnego władcy z prowincji Totomi. Służąc klanowi Takeda, Masayuki wziął udział w kilku kluczowych bitwach, w tym w czwartej bitwie pod Kawanakajima w 1561 roku i bitwie pod Mimasetoge w 1569 roku. W 1572 r. dołączył do Takedy Shingena w kampanii w kierunku Kioto przeciwko klanom Oda i Tokugawa, uczestnicząc w bitwie pod Mikatagaharą (1573).
Po śmierci Shingena w 1573 r. Masayuki nadal służył następcy Shingena, Takedzie Katsuyori. W następnym roku zmarł ojciec Masayukiego, Yukitaka, pozostawiając starszego brata Masayukiego, Nobutsunę, na czele klanu. Jednak zarówno Nobutsuna, jak i jego drugi brat Masateru zginęli w katastrofalnej bitwie pod Nagashino (1575) przeciwko Oda. Po śmierci braci, Masayuki przejął przywództwo nad klanem Sanada, co poparł Takeda Katsuyori, podobno przy wsparciu Kosaki Masanobu, głównego doradcy Takedy.
W 1579 r., po śmierci Uesugi Kenshina, klany Takeda i Uesugi zawarły sojusz. Pod rozkazami Katsuyoriego Masayuki najechał zachodnie Kozuke, obszar kontrolowany przez Hojo, zdobywając zamek Numata i zabezpieczając go dla Takeda. W 1581 r. został mianowany Awa-no-kami (gubernatorem Awa) i nadzorował budowę zamku Shinpu. Kiedy Numata Kageyoshi, były władca zamku Numata, próbował go odzyskać, Masayuki udaremnił mu udany zamach.
W kwietniu 1582 r. połączone siły klanów Oda i Tokugawa rozpoczęły inwazję na terytorium Takeda. Masayuki zaproponował, by Katsuyori poszukał schronienia w domenie Sanada w zamku Iwabitsu, ale Katsuyori zdecydował się uciec do zamku Iwadono, gdzie został zdradzony i spotkał go koniec w Tenmokuzan. Po upadku klanu Takeda Masayuki podporządkował się Odzie Nobunadze, który pozwolił mu zachować większość swoich ziem pod dowództwem Takigawy Kazumasu, choć musiał odstąpić zamek Numata krewnemu Takigawy.
Konflikt Tensho-Jingo
Po śmierci Nobunagi podczas incydentu w Honno-ji 21 czerwca 1582 r. wybuchł chaos, ponieważ kontrola Oda nad byłymi terytoriami Takeda osłabła. Wśród tego zamieszania Tokugawa Ieyasu przeniósł się do prowincji Kai i Shinano, wspierany przez starszych wasali Ody, chcąc umocnić swoją władzę. Jednak klany Uesugi i Hojo również rościły sobie prawa do tych regionów, w których rządziły pozostałości dawnych klanów sprzymierzonych z Takedą. Wynikająca z tego walka o władzę między klanami Tokugawa, Uesugi i Hojo jest znana jako konflikt Tensho-Jingo.
13 czerwca klan Hojo zdobył zamek Iwadono w dystrykcie Tsuru i zwerbował lokalnego magnata Watanabe Shozaemona do wsparcia ich podboju. Masayuki, początkowo sprzymierzony z Uesugi, 9 lipca przeszedł na stronę Hojo i poddał się Hojo Ujinao. Tymczasem 5 lipca Takigawa Kazumasu poniósł dotkliwą porażkę z Hojo w bitwie pod Kannagawa. Masayuki eskortował pozostałe siły Kazumasu z powrotem przez Suwę, a następnie wykorzystał okazję do odbicia zamku Numata z pomocą swojego wuja Yazawy Yoritsuna i zainstalował jego syna, Nobuyuki, jako dowódcę zamku Iwabitsu, wzmacniając obecność Sanady we wschodnim Kozuke.
W lipcu Uesugi Kagekatsu najechał północne Shinano, co skłoniło Masayukiego do tymczasowego sprzymierzenia się z Uesugi, zanim powrócił do Hojo. Obie armie spotkały się pod Kawanakajima 30 lipca, ale uniknęły bezpośredniej walki, gdy siły Hojo przekierowały swoje wysiłki na południe do prowincji Kai, którą Tokugawa jednocześnie najeżdżali. W międzyczasie bunt Shibaty Shigeie, poddanego Uesugi, zmusił siły Uesugi do wycofania się z północnego Shinano.
19 października Masayuki nagle zmienił swoją lojalność wobec Tokugawa, atakując Nezu Masatsuna, porucznika Hojo, i koordynując z Yodą Nobushige opór siłom Hojo w pobliżu Komoro, zgodnie z rozkazami Ieyasu. Hojo, dowiedziawszy się o zdradzie Masayukiego, próbowali zdobyć zamek Numata, ale Masayuki skutecznie obronił swoją pozycję.
Konflikt z Tokugawami
W 1583 r. Sanada Masayuki rozpoczął budowę zamku Ueda i otaczającego go miasta, ustanawiając go główną twierdzą klanu Sanada. W 1584 r., gdy Tokugawa Ieyasu pomaszerował na zachód, by walczyć z Hashibą Hideyoshim w bitwie pod Komaki i Nagakute, Masayuki pozostał w północnym Shinano, by monitorować klan Uesugi. Wykorzystał tę okazję do umocnienia władzy w regionie poprzez podporządkowanie sobie pobliskich właścicieli ziemskich. Kiedy Ieyasu zawarł pokój z Hideyoshim w tym samym roku, stanął w obliczu nacisków ze strony Hojo Ujinao, aby przekazać zamek Numata Hojo zgodnie z ich traktatem.
W kwietniu 1585 r. siły Ieyasu wkroczyły do prowincji Kai, by zmusić Masayukiego do oddania zamku Numata. Nie chcąc rozstawać się z ciężko zdobytym terytorium, Masayuki zerwał więzi z Ieyasu i sprzymierzył się z Hideyoshim, wysyłając swojego drugiego syna, Nobushige, jako zakładnika do klanu Uesugi. W odwecie siły Ieyasu zaatakowały domenę Sanada w północnym Shinano, oblegając zamek Ueda z 7000 żołnierzy. Masayuki, z zaledwie 1200 obrońcami, zadał poważne straty siłom Tokugawa w bitwie o zamek Ueda, co znacznie poprawiło jego reputację jako stratega wojskowego. W międzyczasie siły Hojo również zaatakowały zamek Numata, ale zostały odparte.
W 1586 r. Ieyasu, teraz pogodzony z Hideyoshim, otrzymał pozwolenie na zaatakowanie Masayuki, ponieważ ten ostatni nie wysłał rodzinnych zakładników, aby wyrazić swoją uległość. Masayuki szybko poprosił o mediację Uesugi Kagekatsu, oferując formalne poddanie się klanowi Toyotomi. Hideyoshi nakazał Ieyasu wycofanie się, a Masayuki udał się później do Kioto, by złożyć przysięgę wierności bezpośrednio Hideyoshiemu. Po zwycięstwie nad Tokugawami Masayuki stał się wasalem Hideyoshiego, wysyłając swojego syna Nobushige jako zakładnika do Osaki. W tym samym roku siły Hojo podjęły kolejną nieudaną próbę zdobycia zamku Numata. W 1589 r. Hideyoshi pośredniczył w długotrwałym sporze między klanami Sanada i Hojo o Numatę, przyznając zamek Numata Hojo w zamian za ziemię w południowym Shinano dla Sanady.
Pomimo ugody, napięcia powróciły, gdy utrzymujący Hojo Inomata Kuninori zaatakował zamek Nagurumi, naruszając zakaz Hideyoshiego przeciwko prywatnym konfliktom między daimyo. Incydent ten przyczynił się do decyzji Hideyoshiego o rozpoczęciu oblężenia Odawary w 1590 r., co ostatecznie doprowadziło do upadku klanu Hojo.
Po śmierci Hideyoshiego w 1598 r. Masayuki stanął po stronie Ishidy Mitsunariego podczas bitwy pod Sekigaharą. Wysłał swojego najstarszego syna, Nobuyukiego, aby dołączył do sił wschodnich, podczas gdy on i jego młodszy syn, Nobushige, walczyli dla zachodniego sojuszu, co było strategicznym posunięciem mającym na celu zabezpieczenie przyszłości klanu Sanada. W zamku Ueda 2000 żołnierzy Masayukiego powstrzymało 38-tysięczną armię Tokugawy Hidetady w drugiej bitwie pod zamkiem Ueda, opóźniając ją na tyle, by uniemożliwić jej terminowe przybycie do Sekigahary. Chociaż strona Mitsunariego ostatecznie przegrała, przezorność Masayukiego uratowała jego rodzinę; zamiast zostać straconym, on i Nobushige zostali wygnani do Kudoyama w prowincji Kii, dzięki lojalności Nobuyukiego wobec Tokugawy.
Wygnanie i dziedzictwo
Na wygnaniu Masayuki otrzymał wsparcie od Nobuyukiego i z różnych lokalnych źródeł, w tym od władcy domeny Kii, Asano Nagaakiry. Historyczne zapisy wskazują, że trudności finansowe Masayukiego zostały złagodzone dzięki pomocy pobliskich świątyń i szlachty, w tym rocznej dotacji w wysokości 50 koku od Asano Nagaakira i darowizn od świątyni Shinkoji.
Chociaż Masayuki nigdy nie zgromadził rozległych terytoriów, jak inni daimyo, został zapamiętany jako genialny strateg, biegły w poruszaniu się po burzliwym krajobrazie politycznym swoich czasów. Podczas gdy Toyotomi Hideyoshi podobno postrzegał Masayukiego jako niegodnego zaufania ze względu na jego zmienne lojalności, to właśnie te manewry zapewniły klanowi Sanada przetrwanie. Od okresu Edo reputacja Masayukiego jest celebrowana, uznając jego odporność i strategiczną sprawność w zachowaniu dziedzictwa rodziny pośród walczących klanów Japonii.
Zobacz także
-
Kasuya Takenori
Istnieje kilka wersji dotyczących pochodzenia Takenoriego. Według jednej z nich był on drugim synem Kasuyi Tadayasu, samuraja służącego klanowi Bessho w prowincji Harima. W 1577 roku, gdy Toyotomi Hideyoshi rozpoczął kampanię w Harimie, za radą swojego bliskiego doradcy Kurody Yoshitaki, znanego również jako Kanbei, przyjął Takenoriego do służby jako pazia. W tej roli młody wojownik uczestniczył w oblężeniu zamku Miki, które trwało od 1578 do 1580 roku i miało na celu stłumienie buntu prowadzonego przez Bessho Nagaharu.
-
Kajiwara Kagetoki
Jeden z najwybitniejszych generałów i najbardziej lojalnych sojuszników Minamoto no Yoritomo, Kagetoki zdobył złą sławę jako zazdrosny rywal i prześladowca Yoshitsune, legendarnego dowódcy wojny Genpei. Kagetoki był człowiekiem inteligentnym, rozważnym i ostrożnym.
-
Kawakubo (Takeda) Nobuzane
Nobuzane był siódmym synem Takedy Nobutory i przyrodnim bratem słynnego Takedy Shingena. Tożsamość jego matki nie jest znana, podobnie jak dokładny rok jego urodzenia. Uważa się, że urodził się w latach 30. XVI wieku. Gdy osiągnął dorosłość, został wysłany do wioski Kawakubo, położonej na północy prowincji Kai, w pobliżu granicy z regionem Saku. Jego zadaniem była ochrona drogi prowadzącej na północ. W tej wiosce zbudował rezydencję i zmienił nazwisko na Kawakubo.
-
Imagawa Sadayo
Imagawa Sadayo był jedną z najwybitniejszych postaci swojej epoki. Wraz z Kusunokim Masashige i Kitabatake Chikafusą był uważany za jednego z największych generałów i strategów swoich czasów. Oprócz talentów wojskowych Sadayo był także poetą i historykiem, a jego zdolności literackie zapewniły mu znaczące miejsce na dworze i w kręgach uczonych.
-
Ikeda Motosuke
Motosuke był synem Ikedy Tsunookiego i starszym bratem słynnego dowódcy wojskowego Ikedy Terumasy. Źródła podają różne daty jego urodzin – albo 1559, albo 1564 rok. Motosuke poślubił siostrę Ody Nobutady, najstarszego syna Ody Nobunagi. W związku z tym syn Nobutady, Oda Hidenobu, był jego bratankiem.
-
Watanabe (Hanzo) Moritsuna
Moritsuna był synem Watanabe Takatsuny, wasala klanu Matsudaira. Był w tym samym wieku co Tokugawa Ieyasu i wraz z nim był przetrzymywany jako zakładnik przez klan Imagawa. W 1557 roku Moritsuna dołączył do Ieyasu.
-
Ban Naoyuki
Był również znany pod imieniem Ban Danemon. Na początku swojej kariery wojskowej służył pod dowództwem Kato Yoshiaki, jednego z tak zwanych „Siedmiu włóczni Shizugatake”, który później został władcą regionu Aizu w prowincji Mutsu. Naoyuki pełnił funkcję dowódcy oddziału arkebuzerów (teppo taisho).
-
Asakura Toshikage
Ród Asakura, który twierdził, że jest spokrewniony z kilkoma cesarzami, mieszkał w prowincji Echizen. Jego przedstawiciele byli uważani za dziedzicznych wasali klanu Shiba. Od połowy XV wieku aż do klęski w walce z armią Ody Nobunagi w 1573 roku, która doprowadziła do ostatecznego zniszczenia klanu Asakura, byli oni znaczącą siłą militarną i gospodarczą.
