Sanada Masayuki (1547 - 13 lipca 1611) był daimyo i wybitnym władcą Japonii okresu Sengoku. Głowa klanu Sanada z prowincji Shinano, służył potężnemu klanowi Takeda z prowincji Kai u boku swojego ojca i braci podczas przywództwa Takedy Shingena. Po upadku klanu Takeda, Masayuki przejął władzę nad Sanada i pomimo ograniczonych zasobów, ustanowił swój klan jako niezależną potęgę w reżimie Toyotomi, nawigując sojuszami z dominującymi klanami, takimi jak Tokugawa, Hojo i Uesugi. Znany jako jeden z największych strategów swojej epoki, Masayuki odniósł znaczące zwycięstwa nad siłami Tokugawa w bitwie nad rzeką Kami i oblężeniu Ueda.
Urodzony jako trzeci syn Sanady Yukitaki w 1547 roku, Masayuki początkowo nie mógł odziedziczyć pozycji ojca ze względu na swoich starszych braci, Nobutsunę i Masateru. W wieku siedmiu lat został wysłany jako zakładnik do siedziby Takeda w prowincji Kai, gdzie stał się częścią Okukinjushu - wybranej grupy zaufanych młodych asystentów bliskich Takeda Shingen. Według Koyo Gunkan, Shingen szybko rozpoznał talenty Masayukiego, które rywalizowały z talentami jego ojca, Yukitaki, i włączył go do grona dwudziestu czterech generałów, wraz z Yukitaką i jego braćmi.
W 1558 r. został adoptowany przez rodzinę Muto, gałąź klanu Oi i krewnych matki Shingena, przyjmując imię Muto Kihei.
Służba pod klanem Takeda
Około 1564 r. Sanada Masayuki poślubił Yamanote-dono, córkę Udy Yoritady, lokalnego władcy z prowincji Totomi. Służąc klanowi Takeda, Masayuki wziął udział w kilku kluczowych bitwach, w tym w czwartej bitwie pod Kawanakajima w 1561 roku i bitwie pod Mimasetoge w 1569 roku. W 1572 r. dołączył do Takedy Shingena w kampanii w kierunku Kioto przeciwko klanom Oda i Tokugawa, uczestnicząc w bitwie pod Mikatagaharą (1573).
Po śmierci Shingena w 1573 r. Masayuki nadal służył następcy Shingena, Takedzie Katsuyori. W następnym roku zmarł ojciec Masayukiego, Yukitaka, pozostawiając starszego brata Masayukiego, Nobutsunę, na czele klanu. Jednak zarówno Nobutsuna, jak i jego drugi brat Masateru zginęli w katastrofalnej bitwie pod Nagashino (1575) przeciwko Oda. Po śmierci braci, Masayuki przejął przywództwo nad klanem Sanada, co poparł Takeda Katsuyori, podobno przy wsparciu Kosaki Masanobu, głównego doradcy Takedy.
W 1579 r., po śmierci Uesugi Kenshina, klany Takeda i Uesugi zawarły sojusz. Pod rozkazami Katsuyoriego Masayuki najechał zachodnie Kozuke, obszar kontrolowany przez Hojo, zdobywając zamek Numata i zabezpieczając go dla Takeda. W 1581 r. został mianowany Awa-no-kami (gubernatorem Awa) i nadzorował budowę zamku Shinpu. Kiedy Numata Kageyoshi, były władca zamku Numata, próbował go odzyskać, Masayuki udaremnił mu udany zamach.
W kwietniu 1582 r. połączone siły klanów Oda i Tokugawa rozpoczęły inwazję na terytorium Takeda. Masayuki zaproponował, by Katsuyori poszukał schronienia w domenie Sanada w zamku Iwabitsu, ale Katsuyori zdecydował się uciec do zamku Iwadono, gdzie został zdradzony i spotkał go koniec w Tenmokuzan. Po upadku klanu Takeda Masayuki podporządkował się Odzie Nobunadze, który pozwolił mu zachować większość swoich ziem pod dowództwem Takigawy Kazumasu, choć musiał odstąpić zamek Numata krewnemu Takigawy.
Konflikt Tensho-Jingo
Po śmierci Nobunagi podczas incydentu w Honno-ji 21 czerwca 1582 r. wybuchł chaos, ponieważ kontrola Oda nad byłymi terytoriami Takeda osłabła. Wśród tego zamieszania Tokugawa Ieyasu przeniósł się do prowincji Kai i Shinano, wspierany przez starszych wasali Ody, chcąc umocnić swoją władzę. Jednak klany Uesugi i Hojo również rościły sobie prawa do tych regionów, w których rządziły pozostałości dawnych klanów sprzymierzonych z Takedą. Wynikająca z tego walka o władzę między klanami Tokugawa, Uesugi i Hojo jest znana jako konflikt Tensho-Jingo.
13 czerwca klan Hojo zdobył zamek Iwadono w dystrykcie Tsuru i zwerbował lokalnego magnata Watanabe Shozaemona do wsparcia ich podboju. Masayuki, początkowo sprzymierzony z Uesugi, 9 lipca przeszedł na stronę Hojo i poddał się Hojo Ujinao. Tymczasem 5 lipca Takigawa Kazumasu poniósł dotkliwą porażkę z Hojo w bitwie pod Kannagawa. Masayuki eskortował pozostałe siły Kazumasu z powrotem przez Suwę, a następnie wykorzystał okazję do odbicia zamku Numata z pomocą swojego wuja Yazawy Yoritsuna i zainstalował jego syna, Nobuyuki, jako dowódcę zamku Iwabitsu, wzmacniając obecność Sanady we wschodnim Kozuke.
W lipcu Uesugi Kagekatsu najechał północne Shinano, co skłoniło Masayukiego do tymczasowego sprzymierzenia się z Uesugi, zanim powrócił do Hojo. Obie armie spotkały się pod Kawanakajima 30 lipca, ale uniknęły bezpośredniej walki, gdy siły Hojo przekierowały swoje wysiłki na południe do prowincji Kai, którą Tokugawa jednocześnie najeżdżali. W międzyczasie bunt Shibaty Shigeie, poddanego Uesugi, zmusił siły Uesugi do wycofania się z północnego Shinano.
19 października Masayuki nagle zmienił swoją lojalność wobec Tokugawa, atakując Nezu Masatsuna, porucznika Hojo, i koordynując z Yodą Nobushige opór siłom Hojo w pobliżu Komoro, zgodnie z rozkazami Ieyasu. Hojo, dowiedziawszy się o zdradzie Masayukiego, próbowali zdobyć zamek Numata, ale Masayuki skutecznie obronił swoją pozycję.
Konflikt z Tokugawami
W 1583 r. Sanada Masayuki rozpoczął budowę zamku Ueda i otaczającego go miasta, ustanawiając go główną twierdzą klanu Sanada. W 1584 r., gdy Tokugawa Ieyasu pomaszerował na zachód, by walczyć z Hashibą Hideyoshim w bitwie pod Komaki i Nagakute, Masayuki pozostał w północnym Shinano, by monitorować klan Uesugi. Wykorzystał tę okazję do umocnienia władzy w regionie poprzez podporządkowanie sobie pobliskich właścicieli ziemskich. Kiedy Ieyasu zawarł pokój z Hideyoshim w tym samym roku, stanął w obliczu nacisków ze strony Hojo Ujinao, aby przekazać zamek Numata Hojo zgodnie z ich traktatem.
W kwietniu 1585 r. siły Ieyasu wkroczyły do prowincji Kai, by zmusić Masayukiego do oddania zamku Numata. Nie chcąc rozstawać się z ciężko zdobytym terytorium, Masayuki zerwał więzi z Ieyasu i sprzymierzył się z Hideyoshim, wysyłając swojego drugiego syna, Nobushige, jako zakładnika do klanu Uesugi. W odwecie siły Ieyasu zaatakowały domenę Sanada w północnym Shinano, oblegając zamek Ueda z 7000 żołnierzy. Masayuki, z zaledwie 1200 obrońcami, zadał poważne straty siłom Tokugawa w bitwie o zamek Ueda, co znacznie poprawiło jego reputację jako stratega wojskowego. W międzyczasie siły Hojo również zaatakowały zamek Numata, ale zostały odparte.
W 1586 r. Ieyasu, teraz pogodzony z Hideyoshim, otrzymał pozwolenie na zaatakowanie Masayuki, ponieważ ten ostatni nie wysłał rodzinnych zakładników, aby wyrazić swoją uległość. Masayuki szybko poprosił o mediację Uesugi Kagekatsu, oferując formalne poddanie się klanowi Toyotomi. Hideyoshi nakazał Ieyasu wycofanie się, a Masayuki udał się później do Kioto, by złożyć przysięgę wierności bezpośrednio Hideyoshiemu. Po zwycięstwie nad Tokugawami Masayuki stał się wasalem Hideyoshiego, wysyłając swojego syna Nobushige jako zakładnika do Osaki. W tym samym roku siły Hojo podjęły kolejną nieudaną próbę zdobycia zamku Numata. W 1589 r. Hideyoshi pośredniczył w długotrwałym sporze między klanami Sanada i Hojo o Numatę, przyznając zamek Numata Hojo w zamian za ziemię w południowym Shinano dla Sanady.
Pomimo ugody, napięcia powróciły, gdy utrzymujący Hojo Inomata Kuninori zaatakował zamek Nagurumi, naruszając zakaz Hideyoshiego przeciwko prywatnym konfliktom między daimyo. Incydent ten przyczynił się do decyzji Hideyoshiego o rozpoczęciu oblężenia Odawary w 1590 r., co ostatecznie doprowadziło do upadku klanu Hojo.
Po śmierci Hideyoshiego w 1598 r. Masayuki stanął po stronie Ishidy Mitsunariego podczas bitwy pod Sekigaharą. Wysłał swojego najstarszego syna, Nobuyukiego, aby dołączył do sił wschodnich, podczas gdy on i jego młodszy syn, Nobushige, walczyli dla zachodniego sojuszu, co było strategicznym posunięciem mającym na celu zabezpieczenie przyszłości klanu Sanada. W zamku Ueda 2000 żołnierzy Masayukiego powstrzymało 38-tysięczną armię Tokugawy Hidetady w drugiej bitwie pod zamkiem Ueda, opóźniając ją na tyle, by uniemożliwić jej terminowe przybycie do Sekigahary. Chociaż strona Mitsunariego ostatecznie przegrała, przezorność Masayukiego uratowała jego rodzinę; zamiast zostać straconym, on i Nobushige zostali wygnani do Kudoyama w prowincji Kii, dzięki lojalności Nobuyukiego wobec Tokugawy.
Wygnanie i dziedzictwo
Na wygnaniu Masayuki otrzymał wsparcie od Nobuyukiego i z różnych lokalnych źródeł, w tym od władcy domeny Kii, Asano Nagaakiry. Historyczne zapisy wskazują, że trudności finansowe Masayukiego zostały złagodzone dzięki pomocy pobliskich świątyń i szlachty, w tym rocznej dotacji w wysokości 50 koku od Asano Nagaakira i darowizn od świątyni Shinkoji.
Chociaż Masayuki nigdy nie zgromadził rozległych terytoriów, jak inni daimyo, został zapamiętany jako genialny strateg, biegły w poruszaniu się po burzliwym krajobrazie politycznym swoich czasów. Podczas gdy Toyotomi Hideyoshi podobno postrzegał Masayukiego jako niegodnego zaufania ze względu na jego zmienne lojalności, to właśnie te manewry zapewniły klanowi Sanada przetrwanie. Od okresu Edo reputacja Masayukiego jest celebrowana, uznając jego odporność i strategiczną sprawność w zachowaniu dziedzictwa rodziny pośród walczących klanów Japonii.
Zobacz także
-
Matsudaira Hirotada
Matsudaira Hirotada (9 czerwca 1526 - 3 kwietnia 1549) był daimyo i władcą zamku Okazaki w prowincji Mikawa w burzliwym japońskim okresie Sengoku. Najbardziej znany jest jako ojciec Tokugawy Ieyasu, założyciela szogunatu Tokugawa.
-
Ikeda Tsuneoki
Ikeda Tsuneoki (1536 - 18 maja 1584), znany również jako Ikeda Nobuteru, był prominentnym daimyo klanu Ikeda i wybitnym dowódcą wojskowym podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Służył pod wpływowymi wodzami Oda Nobunaga i Toyotomi Hideyoshi. Związek Tsuneoki z Nobunagą rozpoczął się wcześnie, ponieważ jego matka, Yotokuin, była mokrą pielęgniarką Nobunagi, a później została konkubiną Ody Nobuhide, ojca Nobunagi.
-
Oda Nobutaka
Oda Nobutaka (1558-1583) był samurajem z klanu Oda, znanym również jako Kanbe Nobutaka po tym, jak został adoptowany jako głowa klanu Kanbe, który rządził centralnym regionem prowincji Ise. Był trzecim synem Ody Nobunagi, urodzonym z konkubiny o imieniu Sakashi. Nobutaka był nazywany „San Shichi”, prawdopodobnie dlatego, że urodził się siódmego dnia trzeciego miesiąca w japońskim kalendarzu księżycowym. Istnieje jednak teoria sugerująca, że urodził się dwadzieścia dni wcześniej niż jego starszy brat, Oda Nobukatsu, ale z powodu opóźnień w raportowaniu i niskiego statusu rodziny jego matki, został uznany za trzeciego syna Nobunagi.
-
Yamauchi Kazutoyo
Yamauchi Kazutoyo (pisany także jako Yamanouchi; 1545/1546? - 1 listopada 1605) był wybitnym samurajem i strażnikiem, który służył Odzie Nobunadze, a później Toyotomi Hideyoshiemu podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Jego ojciec, Yamauchi Moritoyo, był potomkiem Fujiwara no Hidesato i starszym strażnikiem klanu Iwakura Oda, który sprzeciwiał się Odzie Nobunadze. Moritoyo był również władcą zamku Kuroda w prowincji Owari. Kazutoyo jest szczególnie znany ze swojego małżeństwa z Yamauchi Chiyo, której mądrość i zaradność odegrały kluczową rolę w jego awansie.
-
Saito Tatsuoki
Saito Tatsuoki (6 września 1548 - 1573) był daimyo prowincji Mino w japońskim okresie Sengoku i trzecim pokoleniem władców klanu Saito. Był synem Saito Yoshitatsu i wnukiem Saito Dosana. Jego matka była córką Azai Hisamasy, co czyniło go bratankiem Azai Nagamasy i krewnym pierwszej żony Ody Nobunagi, Nohime, która również była córką Saito Dosana.
-
Kyogoku Tadataka
Kyogoku Tadataka (1593-1637) był japońskim szlachcicem i głową klanu Kyogoku na początku XVII wieku, kluczowego okresu naznaczonego konsolidacją władzy Tokugawa. W dzieciństwie nazywał się Kumamaro i pochodził z rodu cesarza Uda (868-897). Tadataka był synem Kyogoku Takatsugu i jednej z jego konkubin, a jego dziadkiem ze strony ojca był Kyogoku Takayoshi.
-
Matsudaira Naomasa
Późny okres Muromachi, znany również jako okres Sengoku, był erą ciągłych konfliktów i wstrząsów, często porównywanych do okresów chaosu w historii Chin. Ta burzliwa era została zakończona przez Tokugawę Ieyasu, który przy wsparciu lojalnych poddanych ustanowił szogunat Edo i został władcą Japonii. Wśród potomków Ieyasu, Naomasa Matsudaira, jego wnuk, odegrał znaczącą rolę podczas oblężenia Osaki. Zdobył pochwałę od swojego przeciwnika, Nobushige Sanady (Yukimura Sanada), za swoje męstwo jako młody wojownik i utrzymywał silne relacje z kolejnymi szogunami Tokugawa.
-
Ishikawa Kazumasa
Ishikawa Kazumasa (1534-1609) był wybitnym japońskim służącym, który zaczął służyć Tokugawie Ieyasu w młodości. Ich związek rozpoczął się w 1551 r., kiedy obaj byli zakładnikami klanu Imagawa. Kazumasa pozostał lojalnym towarzyszem Ieyasu, uczestnicząc w kluczowych wydarzeniach, takich jak oblężenie Terabe w 1558 roku i oblężenie Marune w 1560 roku. Po tym, jak Ieyasu oderwał się od Imagawy, Kazumasa stał się zaufanym doradcą i administratorem w jego służbie.
