Asano Nagaakira (18 marca 1586 - 16 października 1632) był japońskim samurajem i daimyō z wczesnego okresu Edo. Początkowo rządził domeną Wakayama, a następnie został przeniesiony do domeny Hiroszima, gdzie jego rodzina pozostała aż do restauracji Meiji.
Wczesne życie i dojście do władzy
Urodzony jako Asano Iwamatsu, był synem Asano Nagamasy, starszego doradcy Toyotomi Hideyoshiego. W 1594 r., w wieku zaledwie ośmiu lat, Nagaakira został bezpośrednim lennikiem Hideyoshiego i otrzymał stypendium w wysokości 3000 koku. Jednak po śmierci Hideyoshiego sprzymierzył się z Tokugawą Ieyasu podczas kluczowej bitwy pod Sekigaharą (1600). Za swoją lojalność otrzymał domenę Ashimori w prowincji Mimasaka o powierzchni 24 000 kuku.
W 1613 r., po śmierci swojego brata Asano Yukinagi, który nie pozostawił spadkobiercy, Nagaakira zastąpił go jako daimyō domeny Wakayama (prowincja Kii).
Wkład militarny
Podczas oblężenia Osaki (1614-1615) Nagaakira odegrał kluczową rolę w kampanii Tokugawy Ieyasu przeciwko klanowi Toyotomi. W 1615 r., gdy Zachodnia Armia Toyotomi Hideyori rozpoczęła atak na zamek Wakayama, Nagaakira poprowadził swoje siły do bitwy, mimo przewagi liczebnej, zapewniając zwycięstwo w bitwie pod Kashii.
Walczył również w bitwie pod Tennōji, ostatecznej i decydującej konfrontacji oblężenia, gdzie dowodził tylną strażą Tokugawy.
Władca Hiroszimy
W 1619 roku, za swoją służbę i niezachwianą lojalność, Nagaakira otrzymał potężną domenę Hiroszima w prowincji Aki, wyznaczając początek rządów rodziny Asano, które trwały aż do restauracji Meiji.
Nagaakira był żonaty z Furihime, wdową po Gamō Hideyuki i trzecią córką Tokugawy Ieyasu, co jeszcze bardziej umocniło jego więzi z szogunatem Tokugawa.
Jego zdolności przywódcze i strategiczne scementowały dziedzictwo jego rodziny, czyniąc klan Asano z Hiroszimy jednym z najbardziej wpływowych w Japonii okresu Edo.
Zobacz także
-
Hirano Nagayasu
Od najmłodszych lat Hirano Nagayasu pozostawał na służbie Toyotomiego Hideyoshiego, ponieważ ojciec Nagayasu, Nagaharu, wiernie służył Hideyoshiemu jeszcze w okresie jego dzieciństwa. W ten sposób więź między rodem Hirano a domem Toyotomi została nawiązana na długo przed dojściem Hideyoshiego do władzy i miała charakter dziedzicznej lojalności wasalnej.
-
Hattori Hanzō
Hattori Hanzō, znany również pod imieniem Hattori Masanari, był trzecim synem Hattoriego Yasunagi, samuraja służącego klanowi Matsudaira. W dzieciństwie nazywano go Tigachi Hanzō. Jego ojciec zajmował najwyższy stopień w hierarchii shinobi, będąc jōninem, a Hanzō poszedł w jego ślady, wybierając tę samą drogę.
-
Hatano Hideharu
Hatano Hideharu był najstarszym synem Hatano Harumichiego, głowy rodu Hatano. W dzieciństwie został jednak adoptowany przez swojego wuja, Hatano Motohide, i dlatego formalnie uchodził za jego dziedzica. Od czasów dziadka Hideharu, Hatano Tanemichiego, ród Hatano pozostawał w zależności wasalnej od potężnego domu Miyoshi, który wywierał znaczny wpływ na siogunów z rodu Ashikaga i faktycznie kształtował sytuację polityczną w regionie. Na początku swojej kariery Hideharu służył Miyoshi Nagayoshiemu i, sądząc po zachowanych źródłach, zajmował dość wysoką pozycję w hierarchii swojego seniora, ponieważ znalazł się w wąskim gronie osób zaproszonych na ceremonię intronizacji cesarza Ōgimachi w 1557 roku.
-
Fukushima Masanori
Fukushima Masanori, samuraj z prowincji Owari, służył Toyotomiemu Hideyoshiemu i wziął udział w bitwie pod Shizugatake, gdzie wyróżnił się tak wybitnie, że otrzymał honorowy tytuł jednego z „Siedmiu Włóczni spod Shizugatake”, czyli wojowników, którzy wykazali się największym męstwem w walce. W nagrodę za odwagę i waleczność przyznano mu ziemie przynoszące dochód w wysokości 5 000 koku ryżu.
-
Uemura Masakatsu
Masakatsu należał do rodu Uemura i był synem Uemury Masatady; od najmłodszych lat służył Tokugawie Ieyasu. Podczas powstania Ikkō-ikki w prowincji Mikawa w 1563 roku, po przejściu z buddyjskiej sekty Jōdo Shinshū do sekty Jōdoshū, brał udział w tłumieniu rebelii. Po tych wydarzeniach Masakatsu został mianowany gubernatorem wojskowym i otrzymał nadania ziemskie. Według wielu źródeł należał do tzw. „Trzech Gubernatorów Mikawy” (Mikawa sanbugyō), wraz z Amano Yasukage (1537–1613) i Koriki Kiyonagą (1530–1608).
-
Tomoe Gozen
Gozen uważana jest za jeden z nielicznych historycznie udokumentowanych przykładów prawdziwych kobiet-wojowniczek feudalnej Japonii, znanych jako onna-musha lub onna-bugeisha. Chociaż historia Japonii zna niezliczone kobiety, które w różnych okresach były zmuszone chwytać za broń, na przykład w obronie swoich zamków, Tomoe Gozen była bez wątpienia wojowniczką naprawdę utalentowaną i doświadczoną. Była żoną Kiso (Minamoto) Yoshinaki, choć Opowieść o Heike przedstawia ją raczej jako wasalkę. Yoshinaka zbuntował się przeciwko klanowi Taira i w 1184 roku, po zwycięstwie w bitwie pod Kurikawą, zdobył Kioto. Gdy Taira zostali wyparci do zachodnich prowincji, Yoshinaka zaczął stanowczo twierdzić, że to on jeden jest godny objęcia przywództwa nad klanem Minamoto i przejęcia roli jego zwierzchnika.
-
Tachibana Muneshige
Tachibana Muneshige urodził się jako najstarszy syn Takahashiego Shigetane, jednego z głównych wasali klanu Ōtomo i dowódcy zamku Iwaya. W dzieciństwie nosił imię Senkumamaru. Jego wczesne lata przypadły na okres intensywnych konfliktów zbrojnych między klanem Ōtomo a innymi potężnymi rodami wojowników z Kyūshū – przede wszystkim klanami Shimazu, Akizuki i Ryūzōji.
-
Tachibana Dosetsu
Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
