Trzecie oblężenie Odawary w 1590 r. było kluczowym momentem w wysiłkach Toyotomi Hideyoshiego zmierzających do zneutralizowania klanu Hojo jako wyzwania dla jego władzy. W miesiącach poprzedzających oblężenie Hojo dokonali znaczących, pospiesznych ulepszeń obrony zamku, gdy zamiary Hideyoshiego stały się jasne. Jednak pomimo przytłaczającej siły Hideyoshiego, podczas oblężenia nie doszło do wielu walk.
Do 1588 r. Toyotomi Hideyoshi w dużej mierze zjednoczył Japonię po kilku kampaniach wojskowych po śmierci Ody Nobunagi w 1582 roku. Zażądał, aby Hojo Ujimasa i jego syn Ujinao odwiedzili go w Kioto w jego rezydencji, Jurakudai, ale Ujimasa odmówił, sugerując późniejszą wizytę w 1590 roku. Hideyoshi odrzucił to opóźnienie, pogarszając stosunki między nimi. W maju 1590 r. Hideyoshi rozpoczął kampanię Odawara przeciwko Hojo.
Ujimasa liczył na wsparcie ze strony Date Masamune lub nawet ucieczkę Tokugawy Ieyasu, jeśli konflikt będzie się przeciągał. Ogromna armia Hideyoshiego okrążyła zamek Odawara, co często określa się mianem „najbardziej niekonwencjonalnego oblężenia w historii samurajów”. Siły oblegające były zabawiane przez artystów - konkubiny, muzyków, akrobatów i nie tylko - podczas gdy obrońcy, choć mieli przewagę liczebną, utrzymywali swoje pozycje na wałach, uzbrojeni w arkebuzy. W rezultacie Hideyoshi powstrzymał się od pełnego ataku, polegając zamiast tego na tradycyjnej taktyce głodu. Doszło jedynie do kilku małych potyczek, takich jak ta, gdy górnicy z prowincji Kai wydrążyli tunel pod murami, umożliwiając siłom dowodzonym przez Ii Naomasę wdarcie się do zamku.
Po trzech miesiącach nagła budowa zamku Ishigakiyama Ichiya w pobliżu Odawary zmiażdżyła morale Hojo, co doprowadziło do ich kapitulacji. Oprócz zdobycia zamku Odawara, siły Hideyoshiego, dowodzone przez Maeda Toshiie i Uesugi Kagekatsu, zdobyły kilka twierdz Hojo, w tym zamki Matsuida, Minowa, Maebashi, Matsuyama, Hachigata i Hachioji. Jego flota, pod dowództwem Chosokabe Motochika, pokonała również suigun Izu w twierdzy Shimoda w prowincji Ise.
Podczas kampanii klan Chiba, sprzymierzeńcy Hojo w Shimodzie, zobaczyli, jak ich zamek Sakura został zniszczony przez Hondę Tadakatsu i Sakai Ietsugu z sił Tokugawy. Chiba Shigetane, daimyo klanu, poddał się pod warunkiem, że jego rodzina nie zostanie zlikwidowana. Chociaż Chiba stracili wszystkie swoje posiadłości, wielu ich starszych członków zostało później przyjętych do służby przez służącego Tokugawy, Ii Naomasę, w geście wdzięczności za wcześniejszą pomoc.
W zamku Oshi, dowodzonym przez Ishidę Mitsunariego, obrońcy poddali się na wieść o klęsce Hojo pod Odawarą. Hojo Ujimasa nie był w stanie obronić Odawary przed siłami Hideyoshiego i zamek upadł. Ujimasa i jego brat Ujiteru zostali zmuszeni do popełnienia seppuku.
Po kampanii Hideyoshi nagrodził Tokugawę Ieyasu ziemiami Hojo, nie wiedząc, że dzięki temu Ieyasu zostanie szogunem. Oblężenie przyniosło również tragiczny koniec mistrzowi herbaty Yamanoue Soji, który służył panom Hojo i został skazany na śmierć przez tortury po upadku Odawary.
Zobacz także
-
Bitwy pod Kawanakajimą
Bitwy o Kawanakajimę były serią zaciekłych konfliktów w japońskim okresie Sengoku, toczonych między Takedą Shingenem z prowincji Kai i Uesugi Kenshinem z prowincji Echigo w latach 1553-1564. Bitwy te koncentrowały się wokół strategicznej równiny Kawanakajima, leżącej między rzekami Sai i Chikuma w północnej prowincji Shinano, obecnie w mieście Nagano. Rywalizacja rozpoczęła się, gdy Shingen przejął kontrolę nad Shinano, zmuszając Ogasawarę Nagatoki i Murakamiego Yoshikiyo do szukania schronienia u Kenshina, co spowodowało powtarzające się starcia.
-
Oblężenie Odawary w 1590 r.
Trzecie oblężenie Odawary w 1590 r. było kluczowym momentem w wysiłkach Toyotomi Hideyoshiego zmierzających do zneutralizowania klanu Hojo jako wyzwania dla jego władzy. W miesiącach poprzedzających oblężenie Hojo dokonali znaczących, pospiesznych ulepszeń obrony zamku, gdy zamiary Hideyoshiego stały się jasne. Jednak pomimo przytłaczającej siły Hideyoshiego, podczas oblężenia nie doszło do wielu walk.
-
Bitwa pod Tenmokuzan
Bitwa pod Tenmokuzan w 1582 roku jest pamiętana jako ostatnie starcie klanu Takeda w Japonii. Bitwa ta była ostatnią próbą Takeda Katsuyori, aby oprzeć się nieustępliwej kampanii Oda Nobunaga przeciwko niemu. Uciekając przed prześladowcami, Katsuyori podpalił swoją fortecę w zamku Shinpu i szukał schronienia w górach w Iwadono, twierdzy trzymanej przez jego lojalnego sługę, Oyamadę Nobushige. Jednak Oyamada zdradził Katsuyoriego, odmawiając mu wstępu. Nie mając innego wyjścia, Katsuyori popełnił samobójstwo wraz z żoną, podczas gdy resztki jego armii podjęły dzielny wysiłek, by powstrzymać napastników.
-
Bitwa pod Oshu
Północny klan Fujiwara rządził prowincjami Mutsu i Dewa od 1087 roku, utrzymując swoje rządy przez ponad sto lat do 1189 roku. Klan został założony przez Fujiwara no Kiyohira, wraz z Minamoto no Yoshiie, którzy ustanowili swoją niezależność w Hiraizumi, położonym w dzisiejszej prefekturze Iwate. Pod rządami Kiyohiry, a później jego następców Fujiwara no Motohira i Fujiwara no Hidehira, północni Fujiwara osiągnęli szczyt swojej potęgi w regionie Tohoku. Przesiąknęli oni kulturą Kioto i zbudowali znaczące świątynie, takie jak Chuson-ji, założona w 1095 roku.
-
Bitwa pod Omosu
Bitwa pod Omosu (Omosu no Tatakai) z 1580 r. była jednym z wielu konfliktów między klanami Hojo i Takeda w japońskim okresie Sengoku. Tym, co wyróżnia tę bitwę, jest jej rzadkość jako jednego z niewielu starć morskich w przednowoczesnej Japonii. Konflikt miał miejsce u wybrzeży półwyspu Izu, z udziałem flot Hojo Ujimasy, przywódcy klanu Hojo i Takedy Katsuyori, głowy klanu Takeda.
-
Bitwa pod Azukizaką
Bitwa pod Azukizaką, znana również jako bitwa pod Bato-ga-hara, miała miejsce w 1564 r., gdy Tokugawa Ieyasu chciał stłumić pojawiające się zagrożenie ze strony Ikko-ikki, koalicji mnichów, samurajów i chłopów silnie sprzeciwiających się rządom samurajów.
-
Bitwa pod Osaką
Po śmierci Toyotomi Hideyoshiego w 1598 r. Japonia weszła w okres rządów Rady Pięciu Starszych, w której największe wpływy miał Tokugawa Ieyasu. Po zwycięstwie nad Ishidą Mitsunarim w bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku, Ieyasu skutecznie przejął kontrolę nad Japonią i rozwiązał Radę. W 1603 r. szogunat Tokugawa został ustanowiony w Edo, a syn Hideyoshiego, Toyotomi Hideyori, i jego matka, Yodo-dono, mogli zamieszkać na zamku w Osace. Hideyori otrzymał znaczne lenno o wartości 657 400 koku, ale pozostał zamknięty w zamku przez kilka lat. Jako środek kontroli, w 1603 r. zaaranżowano małżeństwo Hideyoriego z Senhime, córką Hidetady, która miała powiązania z oboma klanami. Ieyasu dążył do ustanowienia silnego i stabilnego reżimu pod rządami swojego klanu, a jedynie Toyotomi, kierowani przez Hideyoriego i pod wpływem Yodo-dono, stanowili wyzwanie dla jego ambicji.
-
Bitwy pod Kizugawaguchi
Para bitew pod Kizugawaguchi miała miejsce podczas prób oblężenia przez Odę Nobunagę świątyni Ishiyama Hongan-ji w Osace. Hongan-ji, jako twierdza Ikko-ikki, koalicji wojowniczych mnichów, kapłanów i rolników sprzeciwiających się rządom Ody, stanowiła ogromne wyzwanie. Aby przeciwdziałać próbom Ikko-ikki zaopatrzenia twierdzy i przerwania oblężenia, Oda rozkazał admirałowi Kuki Yoshitaka zorganizować blokadę przeciwko flotom swoich sojuszników. Wśród opozycji znalazły się wpływowe rodziny, w szczególności Mori Terumoto z klanu Mori z sąsiednich prowincji.
