Trzecie oblężenie Odawary w 1590 r. było kluczowym momentem w wysiłkach Toyotomi Hideyoshiego zmierzających do zneutralizowania klanu Hojo jako wyzwania dla jego władzy. W miesiącach poprzedzających oblężenie Hojo dokonali znaczących, pospiesznych ulepszeń obrony zamku, gdy zamiary Hideyoshiego stały się jasne. Jednak pomimo przytłaczającej siły Hideyoshiego, podczas oblężenia nie doszło do wielu walk.
Do 1588 r. Toyotomi Hideyoshi w dużej mierze zjednoczył Japonię po kilku kampaniach wojskowych po śmierci Ody Nobunagi w 1582 roku. Zażądał, aby Hojo Ujimasa i jego syn Ujinao odwiedzili go w Kioto w jego rezydencji, Jurakudai, ale Ujimasa odmówił, sugerując późniejszą wizytę w 1590 roku. Hideyoshi odrzucił to opóźnienie, pogarszając stosunki między nimi. W maju 1590 r. Hideyoshi rozpoczął kampanię Odawara przeciwko Hojo.
Ujimasa liczył na wsparcie ze strony Date Masamune lub nawet ucieczkę Tokugawy Ieyasu, jeśli konflikt będzie się przeciągał. Ogromna armia Hideyoshiego okrążyła zamek Odawara, co często określa się mianem „najbardziej niekonwencjonalnego oblężenia w historii samurajów”. Siły oblegające były zabawiane przez artystów - konkubiny, muzyków, akrobatów i nie tylko - podczas gdy obrońcy, choć mieli przewagę liczebną, utrzymywali swoje pozycje na wałach, uzbrojeni w arkebuzy. W rezultacie Hideyoshi powstrzymał się od pełnego ataku, polegając zamiast tego na tradycyjnej taktyce głodu. Doszło jedynie do kilku małych potyczek, takich jak ta, gdy górnicy z prowincji Kai wydrążyli tunel pod murami, umożliwiając siłom dowodzonym przez Ii Naomasę wdarcie się do zamku.
Po trzech miesiącach nagła budowa zamku Ishigakiyama Ichiya w pobliżu Odawary zmiażdżyła morale Hojo, co doprowadziło do ich kapitulacji. Oprócz zdobycia zamku Odawara, siły Hideyoshiego, dowodzone przez Maeda Toshiie i Uesugi Kagekatsu, zdobyły kilka twierdz Hojo, w tym zamki Matsuida, Minowa, Maebashi, Matsuyama, Hachigata i Hachioji. Jego flota, pod dowództwem Chosokabe Motochika, pokonała również suigun Izu w twierdzy Shimoda w prowincji Ise.
Podczas kampanii klan Chiba, sprzymierzeńcy Hojo w Shimodzie, zobaczyli, jak ich zamek Sakura został zniszczony przez Hondę Tadakatsu i Sakai Ietsugu z sił Tokugawy. Chiba Shigetane, daimyo klanu, poddał się pod warunkiem, że jego rodzina nie zostanie zlikwidowana. Chociaż Chiba stracili wszystkie swoje posiadłości, wielu ich starszych członków zostało później przyjętych do służby przez służącego Tokugawy, Ii Naomasę, w geście wdzięczności za wcześniejszą pomoc.
W zamku Oshi, dowodzonym przez Ishidę Mitsunariego, obrońcy poddali się na wieść o klęsce Hojo pod Odawarą. Hojo Ujimasa nie był w stanie obronić Odawary przed siłami Hideyoshiego i zamek upadł. Ujimasa i jego brat Ujiteru zostali zmuszeni do popełnienia seppuku.
Po kampanii Hideyoshi nagrodził Tokugawę Ieyasu ziemiami Hojo, nie wiedząc, że dzięki temu Ieyasu zostanie szogunem. Oblężenie przyniosło również tragiczny koniec mistrzowi herbaty Yamanoue Soji, który służył panom Hojo i został skazany na śmierć przez tortury po upadku Odawary.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
