Tsutsui Sadatsugu (6 czerwca 1562 - 2 kwietnia 1615) był wybitną postacią okresu Sengoku i wczesnego Edo, znaną jako kuzyn i adoptowany spadkobierca Tsutsui Junkei, feudalnego władcy prowincji Yamato. Po śmierci Junkei w 1584 roku, Toyotomi Hideyoshi przeniósł Sadatsugu do prowincji Iga, gdzie nadzorował budowę zamku Iga Ueno, wyznaczając szczyt jego znaczenia.
Sadatsugu zademonstrował swoją lojalność wobec Hideyoshiego, uczestnicząc w inwazji na Shikoku w 1585 r. przeciwko klanowi Chōsokabe. Później, w 1600 r., stanął po stronie wschodniej armii Tokugawy Ieyasu w decydującej bitwie pod Sekigaharą, sprzymierzając się z powstającym szogunatem Tokugawa.
Fortuna Sadatsugu podupadła jednak w 1608 r., gdy szogunat Tokugawa oskarżył go o niewłaściwe zarządzanie swoją domeną. Oficjalnie jego usunięcie i przymusowe zniesienie klanu Tsutsui przypisano niepowodzeniom administracyjnym. Historycy sugerują jednak głębsze motywy polityczne. Niesankcjonowane wizyty Sadatsugu u Toyotomi Hideyori w zamku Osaka i strategiczne znaczenie prowincji Iga prawdopodobnie wzbudziły podejrzenia. Konfiskata jego ziem, przyznana następnie Todo Takatora - bliskiemu sojusznikowi Ieyasu - była postrzegana jako przemyślane posunięcie mające na celu zabezpieczenie wpływów szogunatu na kluczowych terytoriach bez bezpośredniego antagonizowania frakcji Toyotomi.
W 1615 r., podczas zimowego oblężenia Osaki, Sadatsugu został oskarżony o potajemne komunikowanie się z lojalistami Toyotomi i otrzymał od szogunatu rozkaz popełnienia seppuku. Niestety, jego syn, Tsutsui Juntei, zginął podczas letniego oblężenia Osaki w tym samym roku. Wraz z ich śmiercią klan Tsutsui przestał istnieć, przypominając o niestabilnej i bezlitosnej naturze epoki.
Zobacz także
-
Yamagata Masakage
Masakage był jednym z najbardziej lojalnych i utalentowanych dowódców Takedy Shingena. Należał do słynnej listy „Dwudziestu Czterech Generałów Takedy Shingena”, a także do wąskiego grona czterech szczególnie zaufanych wodzów znanych jako Shitennō.
-
Yagyu Munenori
Yagyū Munenori rozpoczął służbę u Tokugawy Ieyasu w czasie, gdy u jego boku znajdował się jeszcze jego ojciec, Yagyū Muneyoshi. W 1600 roku Munenori wziął udział w decydującej bitwie pod Sekigaharą. Już w 1601 roku został mianowany instruktorem kenjutsu Tokugawy Hidetady, syna Ieyasu, który później został drugim siogunem z rodu Tokugawa.
-
Yagyu Muneyoshi
Samuraj pochodzący z prowincji Yamato, wywodził się z rodziny, która poniosła klęskę w walce z klanem Tsutsui. Muneyoshi po raz pierwszy wziął udział w bitwie w wieku szesnastu lat. Zmuszony przez okoliczności, wstąpił na służbę domu Tsutsui, a następnie służył Miyoshi Tōkei. Później znalazł się pod dowództwem Matsunagi Hisahide i z czasem został wasalem najpierw Ody, a następnie Toyotomiego.
-
Endo Naozune
Naozune służył u Azai Nagamasy i był jednym z czołowych wasali tego rodu, znanym ze swojej odwagi i determinacji. Towarzyszył Nagamasie podczas jego pierwszego spotkania z Odą Nobunagą i już wtedy prosił o pozwolenie na zabicie Nobunagi, obawiając się go jako niezwykle niebezpiecznego człowieka; Nagamasa jednak nie wyraził na to zgody.
-
Hosokawa Sumimoto
Sumimoto pochodził z klanu Hosokawa: był biologicznym synem Hosokawy Yoshiharu, a jednocześnie adoptowanym synem Hosokawy Masamoto, spadkobiercy Hosokawy Katsumoto, jednego z głównych inspiratorów wojny Ōnin. Masamoto był homoseksualistą, nigdy się nie ożenił i nie miał własnych dzieci. Początkowo adoptował Sumiyukiego, przedstawiciela arystokratycznego rodu Kujō, jednak wybór ten spotkał się z niezadowoleniem i ostrą krytyką ze strony starszych wasali domu Hosokawa. W rezultacie Masamoto zmienił swoją decyzję i ogłosił Sumimoto swoim następcą, reprezentanta bocznej linii klanu Hosokawa, od dawna osiadłej w prowincji Awa na wyspie Shikoku. Niemal natychmiast chłopiec został wciągnięty w złożoną i zażartą sieć intryg politycznych.
-
Honda Masanobu
Masanobu początkowo należał do otoczenia Tokugawy Ieyasu, lecz później przeszedł na służbę Sakai Shōgena, daimyō i kapłana z Ueno. Zmiana ta automatycznie uczyniła go wrogiem Ieyasu, który pozostawał w konflikcie z ruchem Ikkō-ikki w prowincji Mikawa. Po rozgromieniu Ikkō-ikki w 1564 roku Masanobu został zmuszony do ucieczki, jednak z czasem powrócił i ponownie wstąpił na służbę Ieyasu. Nie zdobył sławy jako dowódca wojskowy z powodu rany odniesionej w młodości, mimo to przez następnych pięćdziesiąt lat niezmiennie pozostawał po stronie Ieyasu.
Honda Masazumi
Masazumi był najstarszym synem Hondy Masanobu. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu u boku swojego ojca, biorąc udział w sprawach rodu Tokugawa i stopniowo zdobywając doświadczenie zarówno w sferze wojskowej, jak i administracyjnej. W decydującej bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku Masazumi należał do rdzenia wojsk Tokugawy, co świadczyło o wysokim poziomie zaufania, jakim darzył go Ieyasu. Po zakończeniu kampanii powierzono mu szczególnie delikatne zadanie – służbę w straży pokonanego Ishidy Mitsunariego, jednego z głównych przeciwników Tokugawy, co wymagało wyjątkowej niezawodności i ostrożności.
Hojo Shigetoki
Hōjō Shigetoki, trzeci syn Hōjō Yoshitokiego, był jeszcze bardzo młody — miał zaledwie pięć lat — gdy jego dziad Tokimasa został pierwszym przedstawicielem klanu Hōjō, który objął urząd regenta przy siogunie.
