Od początku swojej kariery Takatsugu służył pod rozkazami Ody Nobunagi i był żonaty z jego bratanicą, co zapewniło mu silną pozycję na dworze oraz bliskie relacje z jednym z najpotężniejszych klanów tamtych czasów. Jednak wydarzenia roku 1582 całkowicie odmieniły jego los. Gdy Akechi Mitsuhide zbuntował się przeciwko Nobunadze i zdradziecko go zabił w świątyni Honnō-ji, Takatsugu postanowił wykorzystać chaos, by wzmocnić swoją pozycję. Zaútočil na zamek Nagahama w prowincji Ōmi, lecz jego atak został odparty, a wkrótce potem Mitsuhide poniósł klęskę w bitwie pod Yamazaki z siłami Toyotomiego Hideyoshiego, pozostawiając Takatsugu bez sojuszników.
W trudnej sytuacji Takatsugu zwrócił się o pomoc do Horiego Hidemasy, znanego generała, który wprowadził go na służbę do Shibaty Katsuie — potężnego dowódcy i rywala Hideyoshiego. Jednak już w następnym roku, 1583, armia Katsuie została pokonana w bitwie pod Shizugatake, a sam Katsuie popełnił seppuku. Takatsugu uciekł wówczas do domen swojego krewnego, Takedy Motoakiego, męża swojej siostry. Niestety, Motoaki wkrótce został stracony na rozkaz Hideyoshiego.
Cudownie, Takatsugu uniknął losu swojego krewnego. Nie tylko nie został ukarany, lecz także otrzymał własny majątek ziemski — dowód, że Hideyoshi dostrzegł w nim zdolnego i użytecznego człowieka. Jego siostra została wysłana do Osaki jako konkubina Hideyoshiego, a zapewne dzięki temu pokrewieństwu Takatsugu zdobył zaufanie nowego władcy. Jego dochody stopniowo rosły: najpierw 2,5 tysiąca koku ryżu, potem 10 tysięcy, następnie 28 tysięcy, aż w końcu osiągnęły 60 tysięcy koku rocznie. Otrzymał też zamek Ōtsu w prowincji Ōmi, stając się potężnym daimyō z własną administracją i wojskiem.
W 1590 roku Takatsugu wziął udział w kampanii przeciw klanowi Hōjō, znanej jako wyprawa na Odawarę, w wyniku której Hideyoshi ostatecznie podporządkował sobie wschodnie prowincje Japonii. Po śmierci Hideyoshiego sytuacja polityczna ponownie się zmieniła. W 1600 roku, podczas decydującej kampanii Sekigahara — walki pomiędzy armią wschodnią Tokugawy Ieyasu a zachodnią koalicją lojalną wobec Toyotomich — Takatsugu zdecydował się poprzeć Tokugawę.
Jego decyzja wystawiła go na ciężką próbę. Zamek Ōtsu został oblężony przez około piętnaście tysięcy żołnierzy koalicji zachodniej. Mimo ogromnej przewagi wroga Takatsugu wykazał się odwagą i talentem taktycznym. Jego garnizon bronił się przez dziewięć dni i poddał zamek dopiero 21 października — tego samego dnia, gdy główna bitwa pod Sekigaharą zakończyła się zwycięstwem Tokugawy. W uznaniu jego odwagi generałowie przeciwnika pozwolili mu ogolić głowę i wycofać się do klasztoru na górze Kōya.
Po ostatecznym triumfie Tokugawy Ieyasu docenił wkład Takatsugu. Choć formalnie się poddał, jego obrona Ōtsu opóźniła działania części armii zachodniej, co pomogło w zwycięstwie Tokugawy. W nagrodę Ieyasu nadał mu nowe ziemie w prowincji Wakasa z rocznym dochodem 92 tysięcy koku ryżu. Ten dar był symbolem zaufania i uznania. Kyōgoku Takatsugu przeszedł do historii jako przykład samuraja, który nie tylko przetrwał, ale i rozkwitł w burzliwym okresie przejścia od epoki Sengoku do ery Edo.
Zobacz także
-
Yamagata Masakage
Masakage był jednym z najbardziej lojalnych i utalentowanych dowódców Takedy Shingena. Należał do słynnej listy „Dwudziestu Czterech Generałów Takedy Shingena”, a także do wąskiego grona czterech szczególnie zaufanych wodzów znanych jako Shitennō.
-
Yagyu Munenori
Yagyū Munenori rozpoczął służbę u Tokugawy Ieyasu w czasie, gdy u jego boku znajdował się jeszcze jego ojciec, Yagyū Muneyoshi. W 1600 roku Munenori wziął udział w decydującej bitwie pod Sekigaharą. Już w 1601 roku został mianowany instruktorem kenjutsu Tokugawy Hidetady, syna Ieyasu, który później został drugim siogunem z rodu Tokugawa.
-
Yagyu Muneyoshi
Samuraj pochodzący z prowincji Yamato, wywodził się z rodziny, która poniosła klęskę w walce z klanem Tsutsui. Muneyoshi po raz pierwszy wziął udział w bitwie w wieku szesnastu lat. Zmuszony przez okoliczności, wstąpił na służbę domu Tsutsui, a następnie służył Miyoshi Tōkei. Później znalazł się pod dowództwem Matsunagi Hisahide i z czasem został wasalem najpierw Ody, a następnie Toyotomiego.
-
Endo Naozune
Naozune służył u Azai Nagamasy i był jednym z czołowych wasali tego rodu, znanym ze swojej odwagi i determinacji. Towarzyszył Nagamasie podczas jego pierwszego spotkania z Odą Nobunagą i już wtedy prosił o pozwolenie na zabicie Nobunagi, obawiając się go jako niezwykle niebezpiecznego człowieka; Nagamasa jednak nie wyraził na to zgody.
-
Hosokawa Sumimoto
Sumimoto pochodził z klanu Hosokawa: był biologicznym synem Hosokawy Yoshiharu, a jednocześnie adoptowanym synem Hosokawy Masamoto, spadkobiercy Hosokawy Katsumoto, jednego z głównych inspiratorów wojny Ōnin. Masamoto był homoseksualistą, nigdy się nie ożenił i nie miał własnych dzieci. Początkowo adoptował Sumiyukiego, przedstawiciela arystokratycznego rodu Kujō, jednak wybór ten spotkał się z niezadowoleniem i ostrą krytyką ze strony starszych wasali domu Hosokawa. W rezultacie Masamoto zmienił swoją decyzję i ogłosił Sumimoto swoim następcą, reprezentanta bocznej linii klanu Hosokawa, od dawna osiadłej w prowincji Awa na wyspie Shikoku. Niemal natychmiast chłopiec został wciągnięty w złożoną i zażartą sieć intryg politycznych.
-
Honda Masanobu
Masanobu początkowo należał do otoczenia Tokugawy Ieyasu, lecz później przeszedł na służbę Sakai Shōgena, daimyō i kapłana z Ueno. Zmiana ta automatycznie uczyniła go wrogiem Ieyasu, który pozostawał w konflikcie z ruchem Ikkō-ikki w prowincji Mikawa. Po rozgromieniu Ikkō-ikki w 1564 roku Masanobu został zmuszony do ucieczki, jednak z czasem powrócił i ponownie wstąpił na służbę Ieyasu. Nie zdobył sławy jako dowódca wojskowy z powodu rany odniesionej w młodości, mimo to przez następnych pięćdziesiąt lat niezmiennie pozostawał po stronie Ieyasu.
Honda Masazumi
Masazumi był najstarszym synem Hondy Masanobu. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu u boku swojego ojca, biorąc udział w sprawach rodu Tokugawa i stopniowo zdobywając doświadczenie zarówno w sferze wojskowej, jak i administracyjnej. W decydującej bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku Masazumi należał do rdzenia wojsk Tokugawy, co świadczyło o wysokim poziomie zaufania, jakim darzył go Ieyasu. Po zakończeniu kampanii powierzono mu szczególnie delikatne zadanie – służbę w straży pokonanego Ishidy Mitsunariego, jednego z głównych przeciwników Tokugawy, co wymagało wyjątkowej niezawodności i ostrożności.
Hojo Shigetoki
Hōjō Shigetoki, trzeci syn Hōjō Yoshitokiego, był jeszcze bardzo młody — miał zaledwie pięć lat — gdy jego dziad Tokimasa został pierwszym przedstawicielem klanu Hōjō, który objął urząd regenta przy siogunie.
