Zamek Takatenjin był fortecą w stylu yamashiro z japońskiego okresu Sengoku, położoną w dzielnicach Kamihijikata i Shimohijikata w Kakegawa w prefekturze Shizuoka. Wyznaczony jako narodowe miejsce historyczne w 1975 roku, z rozszerzonym obszarem chronionym w 2007 roku, jego ruiny pozostają ważnym historycznym punktem orientacyjnym.
Zamek stał na górze Kakuo, 200-metrowej górze ze stromymi klifami, dostępnej tylko wąską ścieżką. Ze strategicznego punktu widzenia był uważany za „klucz” do kontrolowania prowincji Totomi i pobliskiej autostrady Tokaido, która leży 11 kilometrów na południe. Układ zamku tworzył kształt litery „Z”, obejmując wschodni i zachodni szczyt góry, z grzbietem przypominającym siodło łączącym oba. Wschodni szczyt zawierał oryginalne fortyfikacje, w tym wewnętrzne podzamcze, podczas gdy zachodni szczyt został dodany później przez klan Takeda. Zamek otoczony był tarasami, suchymi fosami i ziemnymi wałami. Pomimo braku kamiennych murów, jego stromy teren sprawiał, że był niemal nie do zdobycia.
Dokładne pochodzenie zamku Takatenjin nie jest pewne, ale uważa się, że został on zbudowany przez klan Kushima w XV wieku. Kushima byli strażnikami klanu Imagawa, ale ostatecznie zostali stłumieni po opowiedzeniu się przeciwko Imagawa Yoshimoto w wewnętrznej walce. Yoshimoto przekazał później zamek klanowi Ogasawara. Podczas bitwy pod Anegawą w 1570 r. Tokugawa Ieyasu kontrolował zamek, pozostawiając Ogasawarę Nagatadę jako kasztelana.
W 1571 r. Takeda Shingen oblegał zamek Takatenjin z 20 000 żołnierzy, ale nie udało mu się go zdobyć. Trzy lata później, podczas oblężenia Takatenjin (1574), Takeda Katsuyori odniósł sukces, którego nie udało się osiągnąć jego ojcu, zdobywając zamek i zyskując wielki prestiż. Zwycięstwo było jednak krótkotrwałe, ponieważ w następnym roku Takeda poniósł ciężkie straty w wyniku sojuszu Oda-Tokugawa. W 1580 r. Tokugawa Ieyasu, niezdolny do utrzymania linii zaopatrzeniowych do zamku, zdecydował się go odizolować, zamiast atakować bezpośrednio. Obrońcy, którym kończyły się zapasy, podjęli desperacką próbę przerwania oblężenia w marcu 1581 roku, dowodzeni przez ich dowódcę Okabe Motonobu. Wszystkich 700 ludzi zginęło, a zamek został wkrótce opuszczony.
Dziś w mieście Kakegawa zachowały się ruiny zamku, a na górę prowadzi kilka szlaków turystycznych. Na szczycie znajduje się świątynia Shinto i pomniki ku czci poległych w czasie rebelii Satsuma i pierwszej wojny chińsko-japońskiej. Fałszywy tenshu (główna twierdza) zbudowany przed II wojną światową został zniszczony przez piorun, pozostawiając po sobie jedynie betonowe fundamenty.
Zobacz także
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
-
Zamek Nagoya
Zamek Nagoya, pierwotnie zbudowany przez domenę Owari w 1612 roku w okresie Edo, stoi na miejscu wcześniejszego zamku klanu Oda z okresu Sengoku. Stał się centralnym punktem Nagoya-juku, ważnego miasta zamkowego na drodze Minoji, która łączyła dwie główne Pięć Szlaków Edo: Tokaido i Nakasendo. W 1930 r. własność zamku została przeniesiona na miasto przez Cesarskie Ministerstwo Gospodarstwa Domowego, ustanawiając go centralnym punktem nowoczesnej Nagoi. Choć zamek został częściowo zniszczony podczas wojny na Pacyfiku w 1945 roku, od 1957 roku jest poddawany ciągłym pracom konserwatorskim i restauratorskim.
-
Zamek Matsushiro
Zamek Matsushiro, pierwotnie znany jako Zamek Kaizu, znajduje się w dawnym mieście Matsushiro, obecnie części miasta Nagano. Miejsce to jest uznawane za narodowe miejsce historyczne Japonii. Położony na północnych równinach Shinano między rzeką Chikuma a dawnym korytem rzeki, które służy jako naturalna zewnętrzna fosa na północy, zamek i otaczające go miasto były podatne na powodzie ze względu na ich lokalizację.
-
Zamek Fushimi
Zamek Fushimi, znany również jako Zamek Momoyama lub Zamek Fushimi-Momoyama, znajduje się w dzielnicy Fushimi w Kioto. Pierwotnie zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w latach 1592-1594 jako jego rezydencja na emeryturze, zamek został zniszczony przez trzęsienie ziemi Keichō-Fushimi w 1596 roku, a następnie odbudowany. Został jednak ponownie zburzony w 1623 roku, a na jego miejscu znajduje się obecnie grobowiec cesarza Meiji. Replika zamku została zbudowana w pobliżu w 1964 roku.
-
Zamek Odawara
Zamek Odawara, położony w mieście Odawara w prefekturze Kanagawa w Japonii, to zrekonstruowany obiekt historyczny, którego korzenie sięgają okresu Kamakura (1185-1333). Obecny donżon (główna twierdza) został odbudowany przy użyciu żelbetonu w 1960 roku na kamiennym fundamencie oryginalnej konstrukcji, która została rozebrana w latach 1870-1872 podczas restauracji Meiji.
