Zamek Takatenjin był fortecą w stylu yamashiro z japońskiego okresu Sengoku, położoną w dzielnicach Kamihijikata i Shimohijikata w Kakegawa w prefekturze Shizuoka. Wyznaczony jako narodowe miejsce historyczne w 1975 roku, z rozszerzonym obszarem chronionym w 2007 roku, jego ruiny pozostają ważnym historycznym punktem orientacyjnym.
Zamek stał na górze Kakuo, 200-metrowej górze ze stromymi klifami, dostępnej tylko wąską ścieżką. Ze strategicznego punktu widzenia był uważany za „klucz” do kontrolowania prowincji Totomi i pobliskiej autostrady Tokaido, która leży 11 kilometrów na południe. Układ zamku tworzył kształt litery „Z”, obejmując wschodni i zachodni szczyt góry, z grzbietem przypominającym siodło łączącym oba. Wschodni szczyt zawierał oryginalne fortyfikacje, w tym wewnętrzne podzamcze, podczas gdy zachodni szczyt został dodany później przez klan Takeda. Zamek otoczony był tarasami, suchymi fosami i ziemnymi wałami. Pomimo braku kamiennych murów, jego stromy teren sprawiał, że był niemal nie do zdobycia.
Dokładne pochodzenie zamku Takatenjin nie jest pewne, ale uważa się, że został on zbudowany przez klan Kushima w XV wieku. Kushima byli strażnikami klanu Imagawa, ale ostatecznie zostali stłumieni po opowiedzeniu się przeciwko Imagawa Yoshimoto w wewnętrznej walce. Yoshimoto przekazał później zamek klanowi Ogasawara. Podczas bitwy pod Anegawą w 1570 r. Tokugawa Ieyasu kontrolował zamek, pozostawiając Ogasawarę Nagatadę jako kasztelana.
W 1571 r. Takeda Shingen oblegał zamek Takatenjin z 20 000 żołnierzy, ale nie udało mu się go zdobyć. Trzy lata później, podczas oblężenia Takatenjin (1574), Takeda Katsuyori odniósł sukces, którego nie udało się osiągnąć jego ojcu, zdobywając zamek i zyskując wielki prestiż. Zwycięstwo było jednak krótkotrwałe, ponieważ w następnym roku Takeda poniósł ciężkie straty w wyniku sojuszu Oda-Tokugawa. W 1580 r. Tokugawa Ieyasu, niezdolny do utrzymania linii zaopatrzeniowych do zamku, zdecydował się go odizolować, zamiast atakować bezpośrednio. Obrońcy, którym kończyły się zapasy, podjęli desperacką próbę przerwania oblężenia w marcu 1581 roku, dowodzeni przez ich dowódcę Okabe Motonobu. Wszystkich 700 ludzi zginęło, a zamek został wkrótce opuszczony.
Dziś w mieście Kakegawa zachowały się ruiny zamku, a na górę prowadzi kilka szlaków turystycznych. Na szczycie znajduje się świątynia Shinto i pomniki ku czci poległych w czasie rebelii Satsuma i pierwszej wojny chińsko-japońskiej. Fałszywy tenshu (główna twierdza) zbudowany przed II wojną światową został zniszczony przez piorun, pozostawiając po sobie jedynie betonowe fundamenty.
Zobacz także
-
Zamek Kanazawa
Budowa zamku Kanazawa rozpoczęła się w 1580 roku na polecenie Sakumy Morimasy, wasala Ody Nobunagi. Zamek został zbudowany na miejscu świątyni sekty Ikko-Ikki Oyama Gobo, dlatego czasami nazywany jest zamkiem Oyama. Morimasa zdążył wykopać kilka rowów i rozpocząć budowę miasta przyzamkowego. Jednak po klęsce w bitwie pod Shizugatake w 1583 roku został stracony, a posiadłość zamku przeszła w ręce Maedy Toshie (1538–1599).
-
Zamek Nakatsu
Kuroda Yoshitaka (1546–1604) był jednym z najbliższych doradców legendarnego wodza Toyotomi Hideyoshi. Brał udział w kluczowych kampaniach wojskowych końca XVI wieku — w wyprawie na Shikoku w 1585 roku i wyprawie na Kyushu w 1587 roku. Później, podczas drugiej kampanii w Korei, Yoshitaka pełnił funkcję głównego doradcy dowódcy wojsk inwazyjnych Kobayakawa Hideaki. Po śmierci Hideyoshi przysiągł wierność Tokugawie Ieyasu, zapewniając sobie w ten sposób wpływy i protekcję nowego przywódcy Japonii.
-
Zamek Edo
Historia zamku Edo sięga okresu Heian, kiedy to klan Edo zbudował tu niewielką fortecę. W 1457 roku wasal klanu Uesugi, Ota Dokan (1432–1486), wzniósł w tym miejscu pełnoprawny zamek. Wewnętrzne spory osłabiły klan Uesugi, a w 1524 roku wnuk Ota Dokana, Ota Yasutaka, bez walki przekazał zamek wojskom Hojo, dowodzonym przez ambitnego Hojo Souna. Chociaż główną fortecą klanu pozostawał zamek Odawara, Edo było uważane za ważny punkt strategiczny.
-
Muzeum Samurajów Shinjuku
Położone w tętniącej życiem dzielnicy Shinjuku muzeum prezentuje bogatą kolekcję samurajskich zbroi, broni i artefaktów kulturowych z okresu od Kamakura do Edo. Eksponaty mają na celu przekazanie niezachwianego przywiązania samurajów do honoru i dyscypliny, odzwierciedlając sposób, w jaki ich duch nadal wpływa na współczesną kulturę japońską.
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
