Yamamoto Kansuke, znany jako samurajski strateg i jeden z szanowanych 24 generałów Takedy Shingena, pochodził z regionu Mikawa, znanego z hodowli potężnych wojowników. Pomimo fizycznych wyzwań - ślepoty w jednym oku, kulawizny w jednej nodze i zniekształconej dłoni - Kansuke wyruszył na pielgrzymkę wojownika w wieku dwudziestu lat. Podróżując po całej krainie, doskonalił swoje umiejętności w zakresie strategii, taktyki, budowy zamków i prowadzenia wojny, angażując się w różne szkoły i formy szermierki.
Początkowo odrzucony przez klan Imagawa ze względu na swój wygląd, Kansuke znalazł uznanie i zaufanie jako lojalny wasal Takedy Shingena, który cenił jego intelekt i sprawność wojskową. Pnąc się po szczeblach kariery, Kansuke zasłużył na miejsce wśród dwudziestu czterech generałów Takedy, wykazując się męstwem podczas czwartej bitwy pod Kawanakajimą.
W październiku 1561 r., w obliczu wroga dowodzonego przez Uesugi Kenshina na górze Saijou, zagrażającego strategicznie ważnemu zamkowi Kaizu, Kansuke opracował "strategię dzięcioła". Czerpiąc inspirację z metody dzięcioła, zaproponował nocny atak, aby sprowokować oddziały Uesugi i zwabić je w dół góry do czekających poniżej sił Takeda.
Chociaż plan został zatwierdzony i oddziały weszły na górę, Uesugi, prawdopodobnie poinformowani przez szpiegów lub przewidujący manewr, zeszli już z przeciwnej strony, zaskakując Takedę niespodziewanym kontratakiem.
Zdając sobie sprawę z bezpośredniego zagrożenia dla lorda Shingena i biorąc na siebie odpowiedzialność za nieudany plan, Kansuke poprowadził dzielną, ale fatalną w skutkach samobójczą szarżę na główny obóz Uesugi. Pomimo odniesienia poważnych ran od włóczni i kul, Kansuke przeprowadził ostateczny, zdeterminowany atak na samurajów Uesugi, poświęcając przy tym swoje życie. Pomimo niepowodzenia, siły Takeda ostatecznie zwyciężyły, zmuszając Uesugi do odwrotu. W uznaniu jego odwagi i poświęcenia, Kansuke został uhonorowany pochówkiem na polu bitwy.
Zobacz także
-
Tachibana Muneshige
Tachibana Muneshige urodził się jako najstarszy syn Takahashiego Shigetane, jednego z głównych wasali klanu Ōtomo i dowódcy zamku Iwaya. W dzieciństwie nosił imię Senkumamaru. Jego wczesne lata przypadły na okres intensywnych konfliktów zbrojnych między klanem Ōtomo a innymi potężnymi rodami wojowników z Kyūshū – przede wszystkim klanami Shimazu, Akizuki i Ryūzōji.
-
Tachibana Dosetsu
Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
-
Taira no Masakado
Taira no Masakado uosabiał typowego samuraja swojej epoki — pewnego siebie, surowego i nieugiętego. W młodości służył w straży pałacowej i wielokrotnie dowodził swej odwagi podczas tłumienia zamieszek. Dzięki tym osiągnięciom Masakado zaczął ubiegać się o stanowisko zwierzchnika stołecznej policji wojskowej (kebiishi-chō), lecz spotkał się z odmową: w tym czasie niemal wszystkie urzędy dworskie, które stały się uprzywilejowanymi synekurami, pozostawały pod kontrolą potężnego rodu Fujiwara.
-
Sakakibara Yasumasa
Yasumasa był drugim synem Sakakibary Nagamasy i urodził się w Ueno w prowincji Mikawa. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu i z czasem stał się jednym z jego najbardziej zaufanych generałów. Jego żoną została córka Osugi Yasutaki. Ieyasu po raz pierwszy zwrócił uwagę na młodego Yasumasę podczas tłumienia powstania Ikkō-ikki w Mikawie w 1564 roku. Dzięki swoim umiejętnościom Yasumasa otrzymał przywilej używania znaku „yasu” — drugiego znaku z imienia Ieyasu — w swoim własnym imieniu. Choć był drugim dzieckiem w rodzinie, to właśnie on został spadkobiercą ojca, choć dokładne powody tego wyboru pozostają nieznane.
-
Sakai Tadatsugu
Tadatsugu był jednym z najsłynniejszych generałów służących Tokugawie Ieyasu. Po tym jak Ieyasu zerwał więzi z klanem Imagawa, Tadatsugu — gorący zwolennik tej decyzji — otrzymał w 1565 roku dowództwo nad zamkiem Yoshida, który kontrolował nadmorską drogę z Tōtomi do Mikawy. Podczas bitwy pod Mikatagahara w 1573 roku utrzymał prawe skrzydło wojsk Tokugawa, nawet gdy oddziały wysłane przez Odę uciekły pod naporem armii Takedy. W bitwie pod Nagashino w 1575 roku osobiście poprosił o pozwolenie na przeprowadzenie nocnego ataku na obóz Takedy i przeprowadził go znakomicie wraz z Kanamori Nagachiką.
-
Ryuzoji Takanobu
Takanobu był najstarszym synem Ryūzōji Takaie i prawnukiem Ryūzōji Iekane. Jego ojciec został zabity w 1544 roku przez człowieka o imieniu Baba Yoritiku. W młodym wieku Takanobu przyjął buddyjskie śluby i otrzymał imię zakonne Engetsu. Jednak około osiemnastego roku życia powrócił do życia świeckiego, a w 1548 roku, po śmierci Ryūzōji Tanehide, został głową obu gałęzi rodziny Ryūzōji.
-
Ouchi Yoshihiro
Ōuchi Yoshihiro był drugim synem Ōuchi Hiroyo, który stał na czele klanu Ōuchi w zachodniej części Honsiu. W 1363 roku szogun Ashikaga Yoshimitsu potwierdził rodzinę Ōuchi na stanowisku shugo prowincji Suō i Nagato. W młodości Yoshihiro pomagał ojcu wzmacniać wpływy Dworu Północnego na wyspie Kiusiu — służyli pod dowództwem Imagawy Ryōsuna, któremu powierzono podporządkowanie dziewięciu prowincji Kiusiu.
-
Ouchi Yoshioki
Ouchi Yoshioki, władca prowincji Suo, Nagato i Iwami, był jednym z najzdolniejszych dowódców wojskowych i polityków końca XV i początku XVI wieku. Syn Ouchi Masahiro, rządził ze swojej rezydencji w Yamaguchi w prowincji Suo. W 1499 roku Yoshioki udzielił schronienia szogunowi Ashikadze Yoshitane, który został wypędzony z Kioto przez Hosokawę Masamoto. Szogun Yoshizumi, protegowany Masamoto, nakazał panom z Kyushu zjednoczyć siły przeciwko Yoshiokiemu; jednak nie odważyli się tego zrobić, obawiając się potęgi człowieka, który w tym czasie kontrolował już sześć prowincji. Zebrałwszy znaczną armię, Yoshioki wyruszył ze swojej rodzinnej prowincji Suo do Kioto, aby przywrócić szoguna Yoshitane do władzy.
