Sakamoto Ryoma jest kluczową postacią w obaleniu szogunatu Tokugawa, czczoną jako jeden z największych bohaterów okresu Edo. Urodzony 3 stycznia 1836 roku w Kochi, w domenie Toda na Shikoku, Ryoma pochodził z rodu zamożnych piwowarów sake. Inwestycja jego pradziadka zapewniła rodzinie status samuraja kupieckiego, znanego jako Goshi, w hierarchii samurajów.
Od najmłodszych lat Ryoma wykazywał się wyjątkową sprawnością w walce na miecze, dzięki czemu zyskał przywilej wyjazdu do Edo w celu dalszego doskonalenia swoich umiejętności. Przeszedł szkolenie w prestiżowej szkole Hokushin Itto-Ryu, osiągając szanowaną rangę Shihan (mistrz instruktor), a następnie przekazując swoją wiedzę na temat technik miecza w tej samej instytucji. Po powrocie do Kochi w 1858 roku, Ryoma zastał Japonię zmagającą się z reperkusjami przybycia komodora Matthew C. Perry'ego w 1854 roku, co zburzyło narzuconą sobie izolację kraju i wywołało nastroje anty-zagraniczne i anty-Tokugawa.
Podczas gdy frakcje rebeliantów w Tosa, rodzinnej domenie Ryomy, początkowo opowiadały się za lokalnymi reformami, Ryoma był orędownikiem ogólnokrajowych zmian. Pomimo ryzyka śmierci (jak pokazało samobójstwo jego siostry), Ryoma sprzeciwił się rozkazom i namierzył Katsu Kaishu, prominentnego urzędnika Tokugawa, w celu zabójstwa. Jednak po konfrontacji z Kaishu, Ryoma uległ jego wizji modernizacji siły militarnej Japonii i zdecydował się zostać jego asystentem zamiast zabójcą. Razem stworzyli potężne siły morskie.
Najbardziej znaczący wkład Ryomy polegał na zjednoczeniu byłych przeciwników - klanów Satsuma i Choshu - tworząc koalicję, która ostatecznie zlikwidowała szogunat Tokugawa po 260 latach rządów.
Niestety, 10 grudnia 1867 roku Ryoma i jego towarzysz Nakaoka Shintaro padli ofiarą zasadzki w gospodzie Omiya w Kioto. Zabójcy, rzekomo z Shinsengumi, zaatakowali, śmiertelnie raniąc zarówno Ryomę, jak i Nakaokę. Ryoma zmarł z powodu odniesionych ran tej samej nocy, a Nakaoka zmarł dwa dni później. Pomimo oskarżeń i egzekucji w Shinsengumi, tożsamość napastników Ryomy pozostaje nieujawniona.
Dziedzictwo Ryomy przetrwało jako symbol bezinteresownego poświęcenia dla dobra Japonii. Jego zasady i przedwczesna śmierć uwieczniły go jako bohatera narodowego, czczonego do dziś.
Zobacz także
-
Matsudaira Hirotada
Matsudaira Hirotada (9 czerwca 1526 - 3 kwietnia 1549) był daimyo i władcą zamku Okazaki w prowincji Mikawa w burzliwym japońskim okresie Sengoku. Najbardziej znany jest jako ojciec Tokugawy Ieyasu, założyciela szogunatu Tokugawa.
-
Ikeda Tsuneoki
Ikeda Tsuneoki (1536 - 18 maja 1584), znany również jako Ikeda Nobuteru, był prominentnym daimyo klanu Ikeda i wybitnym dowódcą wojskowym podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Służył pod wpływowymi wodzami Oda Nobunaga i Toyotomi Hideyoshi. Związek Tsuneoki z Nobunagą rozpoczął się wcześnie, ponieważ jego matka, Yotokuin, była mokrą pielęgniarką Nobunagi, a później została konkubiną Ody Nobuhide, ojca Nobunagi.
-
Oda Nobutaka
Oda Nobutaka (1558-1583) był samurajem z klanu Oda, znanym również jako Kanbe Nobutaka po tym, jak został adoptowany jako głowa klanu Kanbe, który rządził centralnym regionem prowincji Ise. Był trzecim synem Ody Nobunagi, urodzonym z konkubiny o imieniu Sakashi. Nobutaka był nazywany „San Shichi”, prawdopodobnie dlatego, że urodził się siódmego dnia trzeciego miesiąca w japońskim kalendarzu księżycowym. Istnieje jednak teoria sugerująca, że urodził się dwadzieścia dni wcześniej niż jego starszy brat, Oda Nobukatsu, ale z powodu opóźnień w raportowaniu i niskiego statusu rodziny jego matki, został uznany za trzeciego syna Nobunagi.
-
Yamauchi Kazutoyo
Yamauchi Kazutoyo (pisany także jako Yamanouchi; 1545/1546? - 1 listopada 1605) był wybitnym samurajem i strażnikiem, który służył Odzie Nobunadze, a później Toyotomi Hideyoshiemu podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Jego ojciec, Yamauchi Moritoyo, był potomkiem Fujiwara no Hidesato i starszym strażnikiem klanu Iwakura Oda, który sprzeciwiał się Odzie Nobunadze. Moritoyo był również władcą zamku Kuroda w prowincji Owari. Kazutoyo jest szczególnie znany ze swojego małżeństwa z Yamauchi Chiyo, której mądrość i zaradność odegrały kluczową rolę w jego awansie.
-
Saito Tatsuoki
Saito Tatsuoki (6 września 1548 - 1573) był daimyo prowincji Mino w japońskim okresie Sengoku i trzecim pokoleniem władców klanu Saito. Był synem Saito Yoshitatsu i wnukiem Saito Dosana. Jego matka była córką Azai Hisamasy, co czyniło go bratankiem Azai Nagamasy i krewnym pierwszej żony Ody Nobunagi, Nohime, która również była córką Saito Dosana.
-
Kyogoku Tadataka
Kyogoku Tadataka (1593-1637) był japońskim szlachcicem i głową klanu Kyogoku na początku XVII wieku, kluczowego okresu naznaczonego konsolidacją władzy Tokugawa. W dzieciństwie nazywał się Kumamaro i pochodził z rodu cesarza Uda (868-897). Tadataka był synem Kyogoku Takatsugu i jednej z jego konkubin, a jego dziadkiem ze strony ojca był Kyogoku Takayoshi.
-
Matsudaira Naomasa
Późny okres Muromachi, znany również jako okres Sengoku, był erą ciągłych konfliktów i wstrząsów, często porównywanych do okresów chaosu w historii Chin. Ta burzliwa era została zakończona przez Tokugawę Ieyasu, który przy wsparciu lojalnych poddanych ustanowił szogunat Edo i został władcą Japonii. Wśród potomków Ieyasu, Naomasa Matsudaira, jego wnuk, odegrał znaczącą rolę podczas oblężenia Osaki. Zdobył pochwałę od swojego przeciwnika, Nobushige Sanady (Yukimura Sanada), za swoje męstwo jako młody wojownik i utrzymywał silne relacje z kolejnymi szogunami Tokugawa.
-
Ishikawa Kazumasa
Ishikawa Kazumasa (1534-1609) był wybitnym japońskim służącym, który zaczął służyć Tokugawie Ieyasu w młodości. Ich związek rozpoczął się w 1551 r., kiedy obaj byli zakładnikami klanu Imagawa. Kazumasa pozostał lojalnym towarzyszem Ieyasu, uczestnicząc w kluczowych wydarzeniach, takich jak oblężenie Terabe w 1558 roku i oblężenie Marune w 1560 roku. Po tym, jak Ieyasu oderwał się od Imagawy, Kazumasa stał się zaufanym doradcą i administratorem w jego służbie.
