Imagawa Ujizane (1538 - 27 stycznia 1615) był japońskim daimyō, który żył w okresie Sengoku i wczesnym Edo. Został dziesiątą głową klanu Imagawa, podążając śladami swojego ojca, Imagawa Yoshimoto. Ujizane był ojcem Imagawy Norimochiego i Shinagawy Takahisy.
Urodzony w domenie Sunpu jako najstarszy syn Imagawy Yoshimoto, Ujizane w dzieciństwie nazywał się Tatsuomaru. W 1554 r. wzmocnił więzi polityczne poprzez małżeństwo z Lady Hayakawa, córką Hojo Ujiyasu, w ramach strategicznego sojuszu Kai-Sagami-Suruga. Oficjalnie odziedziczył przywództwo klanu w 1558 roku, kiedy jego ojciec przeszedł na emeryturę, aby skupić się na kampaniach wojskowych w prowincjach Tōtōmi i Mikawa.
Jednak w 1560 r., po śmierci ojca w bitwie pod Okehazamą, w Tōtōmi i Mikawa wybuchł chaos. Ujizane walczył o utrzymanie kontroli, ponieważ wielu wasali uciekło. Sytuacja pogorszyła się w 1568 r., kiedy zmarła jego babka, Jukei-ni, kluczowa postać polityczna w klanie. Ta strata otworzyła drzwi do ataków ze strony Takedy Shingena i Tokugawy Ieyasu.
W odpowiedzi Ujizane próbował zemścić się na klanie Takeda, nakładając embargo na sól, ale przyniosło to odwrotny skutek, gdy Uesugi Kenshin dostarczył sól Takedzie, przyspieszając upadek klanu Imagawa. W tym samym roku Shingen najechał Surugę, szybko zdobywając zamek Sunpu. Ujizane został zmuszony do ucieczki do zamku Kakegawa w prowincji Tōtōmi, ale po porażce w oblężeniu Kakegawy w 1569 r. sprzymierzył się z Tokugawą Ieyasu, mając nadzieję na odzyskanie kontroli nad Surugą.
Ujizane spotkał się później z Odą Nobunagą i Tokugawą Ieyasu w świątyni Sokoku-ji w 1575 r., co zostało odnotowane w „Shincho Koki” (Relacja Nobunagi). Brał również udział w bitwie pod Nagashino przeciwko klanowi Takeda. Ostatecznie rodzina Imagawa została poddanymi Tokugawy, a Ujizane posiadał rangę kōke (mistrza ceremonii).
Pomimo politycznych zawirowań, Ujizane był znany ze swoich wyrafinowanych zainteresowań kemari (tradycyjną japońską grą w piłkę) i poezją. Zmarł spokojnie w rodzinnej posiadłości w Shinagawie w 1615 roku.
Zobacz także
-
Tachibana Muneshige
Tachibana Muneshige urodził się jako najstarszy syn Takahashiego Shigetane, jednego z głównych wasali klanu Ōtomo i dowódcy zamku Iwaya. W dzieciństwie nosił imię Senkumamaru. Jego wczesne lata przypadły na okres intensywnych konfliktów zbrojnych między klanem Ōtomo a innymi potężnymi rodami wojowników z Kyūshū – przede wszystkim klanami Shimazu, Akizuki i Ryūzōji.
-
Tachibana Dosetsu
Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
-
Taira no Masakado
Taira no Masakado uosabiał typowego samuraja swojej epoki — pewnego siebie, surowego i nieugiętego. W młodości służył w straży pałacowej i wielokrotnie dowodził swej odwagi podczas tłumienia zamieszek. Dzięki tym osiągnięciom Masakado zaczął ubiegać się o stanowisko zwierzchnika stołecznej policji wojskowej (kebiishi-chō), lecz spotkał się z odmową: w tym czasie niemal wszystkie urzędy dworskie, które stały się uprzywilejowanymi synekurami, pozostawały pod kontrolą potężnego rodu Fujiwara.
-
Sakakibara Yasumasa
Yasumasa był drugim synem Sakakibary Nagamasy i urodził się w Ueno w prowincji Mikawa. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu i z czasem stał się jednym z jego najbardziej zaufanych generałów. Jego żoną została córka Osugi Yasutaki. Ieyasu po raz pierwszy zwrócił uwagę na młodego Yasumasę podczas tłumienia powstania Ikkō-ikki w Mikawie w 1564 roku. Dzięki swoim umiejętnościom Yasumasa otrzymał przywilej używania znaku „yasu” — drugiego znaku z imienia Ieyasu — w swoim własnym imieniu. Choć był drugim dzieckiem w rodzinie, to właśnie on został spadkobiercą ojca, choć dokładne powody tego wyboru pozostają nieznane.
-
Sakai Tadatsugu
Tadatsugu był jednym z najsłynniejszych generałów służących Tokugawie Ieyasu. Po tym jak Ieyasu zerwał więzi z klanem Imagawa, Tadatsugu — gorący zwolennik tej decyzji — otrzymał w 1565 roku dowództwo nad zamkiem Yoshida, który kontrolował nadmorską drogę z Tōtomi do Mikawy. Podczas bitwy pod Mikatagahara w 1573 roku utrzymał prawe skrzydło wojsk Tokugawa, nawet gdy oddziały wysłane przez Odę uciekły pod naporem armii Takedy. W bitwie pod Nagashino w 1575 roku osobiście poprosił o pozwolenie na przeprowadzenie nocnego ataku na obóz Takedy i przeprowadził go znakomicie wraz z Kanamori Nagachiką.
-
Ryuzoji Takanobu
Takanobu był najstarszym synem Ryūzōji Takaie i prawnukiem Ryūzōji Iekane. Jego ojciec został zabity w 1544 roku przez człowieka o imieniu Baba Yoritiku. W młodym wieku Takanobu przyjął buddyjskie śluby i otrzymał imię zakonne Engetsu. Jednak około osiemnastego roku życia powrócił do życia świeckiego, a w 1548 roku, po śmierci Ryūzōji Tanehide, został głową obu gałęzi rodziny Ryūzōji.
-
Ouchi Yoshihiro
Ōuchi Yoshihiro był drugim synem Ōuchi Hiroyo, który stał na czele klanu Ōuchi w zachodniej części Honsiu. W 1363 roku szogun Ashikaga Yoshimitsu potwierdził rodzinę Ōuchi na stanowisku shugo prowincji Suō i Nagato. W młodości Yoshihiro pomagał ojcu wzmacniać wpływy Dworu Północnego na wyspie Kiusiu — służyli pod dowództwem Imagawy Ryōsuna, któremu powierzono podporządkowanie dziewięciu prowincji Kiusiu.
-
Ouchi Yoshioki
Ouchi Yoshioki, władca prowincji Suo, Nagato i Iwami, był jednym z najzdolniejszych dowódców wojskowych i polityków końca XV i początku XVI wieku. Syn Ouchi Masahiro, rządził ze swojej rezydencji w Yamaguchi w prowincji Suo. W 1499 roku Yoshioki udzielił schronienia szogunowi Ashikadze Yoshitane, który został wypędzony z Kioto przez Hosokawę Masamoto. Szogun Yoshizumi, protegowany Masamoto, nakazał panom z Kyushu zjednoczyć siły przeciwko Yoshiokiemu; jednak nie odważyli się tego zrobić, obawiając się potęgi człowieka, który w tym czasie kontrolował już sześć prowincji. Zebrałwszy znaczną armię, Yoshioki wyruszył ze swojej rodzinnej prowincji Suo do Kioto, aby przywrócić szoguna Yoshitane do władzy.
