Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
Posiadłości Dōsetsu znajdowały się w prowincji Chikuzen, na styku ziem klanów Mōri (które w 1555 roku wyparły Ōuchi), Ōtomo i Shimazu, na północny wschód od dzisiejszego miasta Fukuoka. Przez wiele lat Dōsetsu walczył po stronie Ōtomo i był uważany za jednego z najbardziej roztropnych i doświadczonych doradców daimyō Ōtomo Sōrina. Jednak po ciężkiej klęsce, jaką armia Ōtomo poniosła w 1578 roku w bitwie pod Mimigawą, między Dōsetsu a Sōrinem doszło do poważnych napięć, najprawdopodobniej związanych z aktywnym szerzeniem się chrześcijaństwa w Bungo i innych ziemiach znajdujących się pod panowaniem Ōtomo. Tachibana Dōsetsu sporządził „list otwarty” skierowany do najważniejszych wasali klanu Ōtomo, w którym ostro skrytykował chrystianizację ziem Ōtomo. W liście tym oskarżał Sōrina o prowadzenie polityki, która odwróciła samurajów z Bungo od „modlitwy do bogów i Buddy, obrony wiary i cnoty oraz podążania drogą łuku i strzały”. Według Dōsetsu to, co działo się w Bungo, było niesłychane od najdawniejszych czasów: „młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety są nawracani na wyznawców czegoś podobnego do indyjskiej sekty; świątynie i sanktuaria są niszczone; wizerunki Buddy i bogów są topione w rzekach lub palone”.
Pomimo tak ostrej krytyki Dōsetsu pozostał wierny klanowi Ōtomo, czego nie można było powiedzieć o wielu innych wasalach, którzy zaczęli szukać protekcji albo u Shimazu, albo u Ryūzōji. Z czasem kryzys osłabł i w 1584 roku Ōtomo Sōrin zdołał nawet zebrać armię, aby podporządkować sobie Ryūzōji Masaie, spadkobiercę niedawno poległego Ryūzōji Takanobu. Dowództwo nad armią powierzono Tachibanie Dōsetsu, uważanemu za najzdolniejszego dowódcę Ōtomo, jednak wyprawa ta okazała się dla niego ostatnią: w 1585 roku Dōsetsu zginął podczas szturmu na twierdzę Neko. Armia Ōtomo wycofała się do Bungo, a wkrótce potem rządy Ōtomo Sōrina zakończyły się w niesławie.
Zgodnie z tradycją Tachibana Dōsetsu w ciągu swojego życia wziął udział w trzydziestu siedmiu bitwach i wielokrotnie odnosił rany. Po jednej z nich pozostał częściowo sparaliżowany, lecz mimo to nadal uczestniczył w walkach i kampaniach wojennych; ze względu na swój gwałtowny charakter zyskał nawet przydomek Oni Dōsetsu — „Demon Dōsetsu”. Dōsetsu nie miał synów, dlatego zapisał swoje włości córce, Tachibanie Ginchiyo. Jednocześnie adoptował Senkumaru, syna Takahashiego Shigetane, innego wasala klanu Ōtomo. Senkumaru poślubił później Ginchiyo i stanął na czele rodu Tachibana pod imieniem Muneshige.
Zobacz także
-
Tachibana Muneshige
Tachibana Muneshige urodził się jako najstarszy syn Takahashiego Shigetane, jednego z głównych wasali klanu Ōtomo i dowódcy zamku Iwaya. W dzieciństwie nosił imię Senkumamaru. Jego wczesne lata przypadły na okres intensywnych konfliktów zbrojnych między klanem Ōtomo a innymi potężnymi rodami wojowników z Kyūshū – przede wszystkim klanami Shimazu, Akizuki i Ryūzōji.
-
Tachibana Dosetsu
Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
-
Taira no Masakado
Taira no Masakado uosabiał typowego samuraja swojej epoki — pewnego siebie, surowego i nieugiętego. W młodości służył w straży pałacowej i wielokrotnie dowodził swej odwagi podczas tłumienia zamieszek. Dzięki tym osiągnięciom Masakado zaczął ubiegać się o stanowisko zwierzchnika stołecznej policji wojskowej (kebiishi-chō), lecz spotkał się z odmową: w tym czasie niemal wszystkie urzędy dworskie, które stały się uprzywilejowanymi synekurami, pozostawały pod kontrolą potężnego rodu Fujiwara.
-
Sakakibara Yasumasa
Yasumasa był drugim synem Sakakibary Nagamasy i urodził się w Ueno w prowincji Mikawa. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu i z czasem stał się jednym z jego najbardziej zaufanych generałów. Jego żoną została córka Osugi Yasutaki. Ieyasu po raz pierwszy zwrócił uwagę na młodego Yasumasę podczas tłumienia powstania Ikkō-ikki w Mikawie w 1564 roku. Dzięki swoim umiejętnościom Yasumasa otrzymał przywilej używania znaku „yasu” — drugiego znaku z imienia Ieyasu — w swoim własnym imieniu. Choć był drugim dzieckiem w rodzinie, to właśnie on został spadkobiercą ojca, choć dokładne powody tego wyboru pozostają nieznane.
-
Sakai Tadatsugu
Tadatsugu był jednym z najsłynniejszych generałów służących Tokugawie Ieyasu. Po tym jak Ieyasu zerwał więzi z klanem Imagawa, Tadatsugu — gorący zwolennik tej decyzji — otrzymał w 1565 roku dowództwo nad zamkiem Yoshida, który kontrolował nadmorską drogę z Tōtomi do Mikawy. Podczas bitwy pod Mikatagahara w 1573 roku utrzymał prawe skrzydło wojsk Tokugawa, nawet gdy oddziały wysłane przez Odę uciekły pod naporem armii Takedy. W bitwie pod Nagashino w 1575 roku osobiście poprosił o pozwolenie na przeprowadzenie nocnego ataku na obóz Takedy i przeprowadził go znakomicie wraz z Kanamori Nagachiką.
-
Ryuzoji Takanobu
Takanobu był najstarszym synem Ryūzōji Takaie i prawnukiem Ryūzōji Iekane. Jego ojciec został zabity w 1544 roku przez człowieka o imieniu Baba Yoritiku. W młodym wieku Takanobu przyjął buddyjskie śluby i otrzymał imię zakonne Engetsu. Jednak około osiemnastego roku życia powrócił do życia świeckiego, a w 1548 roku, po śmierci Ryūzōji Tanehide, został głową obu gałęzi rodziny Ryūzōji.
-
Ouchi Yoshihiro
Ōuchi Yoshihiro był drugim synem Ōuchi Hiroyo, który stał na czele klanu Ōuchi w zachodniej części Honsiu. W 1363 roku szogun Ashikaga Yoshimitsu potwierdził rodzinę Ōuchi na stanowisku shugo prowincji Suō i Nagato. W młodości Yoshihiro pomagał ojcu wzmacniać wpływy Dworu Północnego na wyspie Kiusiu — służyli pod dowództwem Imagawy Ryōsuna, któremu powierzono podporządkowanie dziewięciu prowincji Kiusiu.
-
Ouchi Yoshioki
Ouchi Yoshioki, władca prowincji Suo, Nagato i Iwami, był jednym z najzdolniejszych dowódców wojskowych i polityków końca XV i początku XVI wieku. Syn Ouchi Masahiro, rządził ze swojej rezydencji w Yamaguchi w prowincji Suo. W 1499 roku Yoshioki udzielił schronienia szogunowi Ashikadze Yoshitane, który został wypędzony z Kioto przez Hosokawę Masamoto. Szogun Yoshizumi, protegowany Masamoto, nakazał panom z Kyushu zjednoczyć siły przeciwko Yoshiokiemu; jednak nie odważyli się tego zrobić, obawiając się potęgi człowieka, który w tym czasie kontrolował już sześć prowincji. Zebrałwszy znaczną armię, Yoshioki wyruszył ze swojej rodzinnej prowincji Suo do Kioto, aby przywrócić szoguna Yoshitane do władzy.
