Ōuchi Yoshihiro był drugim synem Ōuchi Hiroyo, który stał na czele klanu Ōuchi w zachodniej części Honsiu. W 1363 roku szogun Ashikaga Yoshimitsu potwierdził rodzinę Ōuchi na stanowisku shugo prowincji Suō i Nagato. W młodości Yoshihiro pomagał ojcu wzmacniać wpływy Dworu Północnego na wyspie Kiusiu — służyli pod dowództwem Imagawy Ryōsuna, któremu powierzono podporządkowanie dziewięciu prowincji Kiusiu.
Po śmierci Hiroyo w 1379 roku Yoshihiro został uwikłany w konflikt ze swoim starszym bratem. Już w 1380 roku pokonał wojska brata w bitwie pod Sakariyamą i objął przywództwo klanu Ōuchi. W 1391 roku Yoshihiro poprowadził swoją armię w okolice stolicy, wspierając szoguna Yoshimitsu w zadaniu ostatecznego ciosu pozostałym siłom Dworu Południowego. Za tę pomoc otrzymał dwie kolejne prowincje. Jednak najcenniejszą usługę dla rodu Ashikaga Yoshihiro oddał w 1392 roku, kiedy przekonał cesarza Dworu Południowego do przyjęcia propozycji Ashikagów dotyczącej naprzemiennej sukcesji między starszą i młodszą linią cesarską — kompromisu, który zakończył niemal sześćdziesięcioletnią wojnę Dworu Północnego z Południowym.
W latach po śmierci ojca wpływy Yoshihiro znacznie wzrosły — zarówno wśród zachodniojapońskich feudałów, jak i wśród piratów z Morza Wewnętrznego, z którymi dzielił nie tylko łupy z ich najazdów na Chiny i Koreę, lecz także zyski z handlu z tymi krajami, który rozkwitał za panowania Yoshimitsu.
Z czasem jednak stosunki między Ōuchi Yoshihiro a Ashikagą Yoshimitsu zaczęły się pogarszać. Yoshimitsu zażądał, aby Yoshihiro zbudował mu rezydencję w Kitayamie — żądanie, które Yoshihiro uznał za bezprecedensowe i obraźliwe. W 1399 roku Yoshihiro zbuntował się i poprowadził swoje wojska w stronę regionu stołecznego. Jego tyły zabezpieczał potężny klan Ōtomo, sprawujący urząd shugo w trzech prowincjach Kiusiu.
Posuwając się na zachód, Yoshihiro odkrył, że panowie Suō, Nagato, Aki i Bizen są gotowi poprzeć jego powstanie. Udało mu się także zdobyć przychylność Kantō Kanrei, Ashikagi Mitsukane, i liczył na wzmocnienie swojej armii niezadowolonymi wojownikami z prowincji stołecznych.
Jednak nie mając dokładnych informacji o sile wojsk szogunatu, Yoshihiro postanowił nie atakować Kioto. Zamiast tego umocnił się w nadmorskim mieście Sakai, które do tego czasu stało się dużym ośrodkiem handlowym z pewną autonomią. Stało się to późną jesienią 1399 roku. Przygotowując się do oblężenia, Yoshihiro otoczył miasto wieżami strażniczymi (yagura) i nakazał wykopać studnie, aby zapewnić sobie dostęp do wody. Od strony morza liczył na pomoc piratów, którzy mieli dostarczać żywność i utrzymywać łączność z jego sojusznikami na wyspie Shikoku i w prowincji Kii.
Ashikaga Yoshimitsu próbował rozwiązać konflikt pokojowo, wysyłając buddyjskiego mnicha Zekkai na negocjacje. Jednak Yoshihiro stanowczo odmówił kapitulacji, a Zekkai wrócił z niczym. Wtedy Yoshimitsu zgromadził wojska swoich najpotężniejszych sojuszników — klanów Hatakeyama, Hosokawa i Chiba (Shiba) — i rozpoczął oblężenie Sakai. Yoshihiro liczył, że z pomocą piratów uda mu się przerwać blokadę, lecz Yoshimitsu zdołał przekupić również piratów. Niestety dla Yoshihiro, siły zgromadzone przez niego w prowincjach Iwami i Izumi okazały się słabo wyszkolone i zawodne. Co więcej, Ashikaga Mitsukane zdradził go i nie przysłał obiecanych wojsk Kantō.
Otoczony od strony lądu i morza, Yoshihiro znalazł się w pułapce. Umocnienia, które zbudował w Sakai, były solidne i przez kilka tygodni walki nie przynosiły rozstrzygnięcia. Jednak w połowie dwunastego miesiąca 1399 roku, wykorzystując silny północny wiatr, wojska bakufu podpaliły miasto. Ogień zniszczył większość dzielnic kupieckich oraz magazynów pełnych towarów. Wkrótce płomienie dotarły do twierdzy Yoshihiro w centrum Sakai, po czym wojska szogunatu rozpoczęły szturm. Widząc brak możliwości ucieczki, Yoshihiro odebrał sobie życie.
Zobacz także
-
Tachibana Muneshige
Tachibana Muneshige urodził się jako najstarszy syn Takahashiego Shigetane, jednego z głównych wasali klanu Ōtomo i dowódcy zamku Iwaya. W dzieciństwie nosił imię Senkumamaru. Jego wczesne lata przypadły na okres intensywnych konfliktów zbrojnych między klanem Ōtomo a innymi potężnymi rodami wojowników z Kyūshū – przede wszystkim klanami Shimazu, Akizuki i Ryūzōji.
-
Tachibana Dosetsu
Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
-
Taira no Masakado
Taira no Masakado uosabiał typowego samuraja swojej epoki — pewnego siebie, surowego i nieugiętego. W młodości służył w straży pałacowej i wielokrotnie dowodził swej odwagi podczas tłumienia zamieszek. Dzięki tym osiągnięciom Masakado zaczął ubiegać się o stanowisko zwierzchnika stołecznej policji wojskowej (kebiishi-chō), lecz spotkał się z odmową: w tym czasie niemal wszystkie urzędy dworskie, które stały się uprzywilejowanymi synekurami, pozostawały pod kontrolą potężnego rodu Fujiwara.
-
Sakakibara Yasumasa
Yasumasa był drugim synem Sakakibary Nagamasy i urodził się w Ueno w prowincji Mikawa. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu i z czasem stał się jednym z jego najbardziej zaufanych generałów. Jego żoną została córka Osugi Yasutaki. Ieyasu po raz pierwszy zwrócił uwagę na młodego Yasumasę podczas tłumienia powstania Ikkō-ikki w Mikawie w 1564 roku. Dzięki swoim umiejętnościom Yasumasa otrzymał przywilej używania znaku „yasu” — drugiego znaku z imienia Ieyasu — w swoim własnym imieniu. Choć był drugim dzieckiem w rodzinie, to właśnie on został spadkobiercą ojca, choć dokładne powody tego wyboru pozostają nieznane.
-
Sakai Tadatsugu
Tadatsugu był jednym z najsłynniejszych generałów służących Tokugawie Ieyasu. Po tym jak Ieyasu zerwał więzi z klanem Imagawa, Tadatsugu — gorący zwolennik tej decyzji — otrzymał w 1565 roku dowództwo nad zamkiem Yoshida, który kontrolował nadmorską drogę z Tōtomi do Mikawy. Podczas bitwy pod Mikatagahara w 1573 roku utrzymał prawe skrzydło wojsk Tokugawa, nawet gdy oddziały wysłane przez Odę uciekły pod naporem armii Takedy. W bitwie pod Nagashino w 1575 roku osobiście poprosił o pozwolenie na przeprowadzenie nocnego ataku na obóz Takedy i przeprowadził go znakomicie wraz z Kanamori Nagachiką.
-
Ryuzoji Takanobu
Takanobu był najstarszym synem Ryūzōji Takaie i prawnukiem Ryūzōji Iekane. Jego ojciec został zabity w 1544 roku przez człowieka o imieniu Baba Yoritiku. W młodym wieku Takanobu przyjął buddyjskie śluby i otrzymał imię zakonne Engetsu. Jednak około osiemnastego roku życia powrócił do życia świeckiego, a w 1548 roku, po śmierci Ryūzōji Tanehide, został głową obu gałęzi rodziny Ryūzōji.
-
Ouchi Yoshihiro
Ōuchi Yoshihiro był drugim synem Ōuchi Hiroyo, który stał na czele klanu Ōuchi w zachodniej części Honsiu. W 1363 roku szogun Ashikaga Yoshimitsu potwierdził rodzinę Ōuchi na stanowisku shugo prowincji Suō i Nagato. W młodości Yoshihiro pomagał ojcu wzmacniać wpływy Dworu Północnego na wyspie Kiusiu — służyli pod dowództwem Imagawy Ryōsuna, któremu powierzono podporządkowanie dziewięciu prowincji Kiusiu.
-
Ouchi Yoshioki
Ouchi Yoshioki, władca prowincji Suo, Nagato i Iwami, był jednym z najzdolniejszych dowódców wojskowych i polityków końca XV i początku XVI wieku. Syn Ouchi Masahiro, rządził ze swojej rezydencji w Yamaguchi w prowincji Suo. W 1499 roku Yoshioki udzielił schronienia szogunowi Ashikadze Yoshitane, który został wypędzony z Kioto przez Hosokawę Masamoto. Szogun Yoshizumi, protegowany Masamoto, nakazał panom z Kyushu zjednoczyć siły przeciwko Yoshiokiemu; jednak nie odważyli się tego zrobić, obawiając się potęgi człowieka, który w tym czasie kontrolował już sześć prowincji. Zebrałwszy znaczną armię, Yoshioki wyruszył ze swojej rodzinnej prowincji Suo do Kioto, aby przywrócić szoguna Yoshitane do władzy.
