Hojo Tokimune, urodzony w rodzie szanowanych wojowników i mężów stanu, przeznaczony do rządzenia zarówno swoim klanem, jak i narodem, przyszedł na świat 5 czerwca 1251 roku. Jego ojciec, Hojo Tokiyori, służył jako piąty Shikken (regent) szoguna, a Tokimune przejął rolę ósmego regenta w wieku 18 lat. W tym czasie regenci Hojo posiadali znaczną władzę, skutecznie nadzorując nominalny szogunat.
Podobnie jak jego ojciec, Tokimune okazał się asertywnym przywódcą i sprytną postacią polityczną, posiadającą znaczną władzę i wpływy zarówno na dworze cesarskim, jak i szogunatu.
W styczniu 1268 r. Kubilaj Chan, przywódca Mongołów, wysłał wysłanników z wyraźnymi żądaniami podporządkowania Japonii jego rządom. Tokimune odpowiedział, odsyłając wysłanników bez odpowiedzi. Niezrażony Kubilaj Chan wysłał w ciągu kolejnych dwóch lat jeszcze czterech wysłanników, z których każdy spotkał się z taką samą stanowczą odmową ze strony Tokimune. Ten opór doprowadził do tego, że Mongołowie rozpoczęli inwazję na Japonię w 1274 roku. Przedsięwzięcie to zostało jednak udaremnione przez połączenie tajfunu i potężnej klasy japońskich wojowników samurajów. W następnym roku, 1275, kolejna delegacja pięciu przedstawicieli przybyła do Japonii i stanowczo odmówiła wyjazdu bez odpowiedzi. Tokimune kazał sprowadzić ich z Kyushu do siedziby rządu w Kamakurze, gdzie spotkał ich koniec. Nie otrzymawszy odpowiedzi od swoich wysłanników, Kubilaj Chan wysłał kolejnych pięciu, którzy zostali natychmiast straceni po przybyciu na miejsce. Sprowokowało to Mongołów do przeprowadzenia jeszcze większej inwazji w 1281 roku.
Tokimune, wojownik wyjątkowego kalibru i członek elity, odegrał kluczową rolę w opracowaniu strategii obronnej Japonii. Osobiście poprowadził swoich ludzi do walki z potężnymi Mongołami. Zdeterminowany, by wyeliminować wszelkie ślady tchórzostwa w swoich nowo utworzonych siłach samurajskich, zwrócił się o radę do mistrza zen Mugaku Sogen. Mugaku zaproponował, by samurajowie praktykowali zen w celu przezwyciężenia wewnętrznego źródła strachu. W rezultacie wpływ Tokimune stał się katalizatorem rozprzestrzeniania się buddyzmu zen w całej Japonii, zwłaszcza wśród samurajów.
20 kwietnia 1284 roku, w wieku 33 lat, Tokimune zmarł na gruźlicę i chorobę serca. Jego miejsce spoczynku znajduje się w świątyni Enkaku-ji w Yamanouchi w Kamakurze, obecnie uznawanej za skarb narodowy.
Zobacz także
-
Matsudaira Hirotada
Matsudaira Hirotada (9 czerwca 1526 - 3 kwietnia 1549) był daimyo i władcą zamku Okazaki w prowincji Mikawa w burzliwym japońskim okresie Sengoku. Najbardziej znany jest jako ojciec Tokugawy Ieyasu, założyciela szogunatu Tokugawa.
-
Ikeda Tsuneoki
Ikeda Tsuneoki (1536 - 18 maja 1584), znany również jako Ikeda Nobuteru, był prominentnym daimyo klanu Ikeda i wybitnym dowódcą wojskowym podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Służył pod wpływowymi wodzami Oda Nobunaga i Toyotomi Hideyoshi. Związek Tsuneoki z Nobunagą rozpoczął się wcześnie, ponieważ jego matka, Yotokuin, była mokrą pielęgniarką Nobunagi, a później została konkubiną Ody Nobuhide, ojca Nobunagi.
-
Oda Nobutaka
Oda Nobutaka (1558-1583) był samurajem z klanu Oda, znanym również jako Kanbe Nobutaka po tym, jak został adoptowany jako głowa klanu Kanbe, który rządził centralnym regionem prowincji Ise. Był trzecim synem Ody Nobunagi, urodzonym z konkubiny o imieniu Sakashi. Nobutaka był nazywany „San Shichi”, prawdopodobnie dlatego, że urodził się siódmego dnia trzeciego miesiąca w japońskim kalendarzu księżycowym. Istnieje jednak teoria sugerująca, że urodził się dwadzieścia dni wcześniej niż jego starszy brat, Oda Nobukatsu, ale z powodu opóźnień w raportowaniu i niskiego statusu rodziny jego matki, został uznany za trzeciego syna Nobunagi.
-
Yamauchi Kazutoyo
Yamauchi Kazutoyo (pisany także jako Yamanouchi; 1545/1546? - 1 listopada 1605) był wybitnym samurajem i strażnikiem, który służył Odzie Nobunadze, a później Toyotomi Hideyoshiemu podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Jego ojciec, Yamauchi Moritoyo, był potomkiem Fujiwara no Hidesato i starszym strażnikiem klanu Iwakura Oda, który sprzeciwiał się Odzie Nobunadze. Moritoyo był również władcą zamku Kuroda w prowincji Owari. Kazutoyo jest szczególnie znany ze swojego małżeństwa z Yamauchi Chiyo, której mądrość i zaradność odegrały kluczową rolę w jego awansie.
-
Saito Tatsuoki
Saito Tatsuoki (6 września 1548 - 1573) był daimyo prowincji Mino w japońskim okresie Sengoku i trzecim pokoleniem władców klanu Saito. Był synem Saito Yoshitatsu i wnukiem Saito Dosana. Jego matka była córką Azai Hisamasy, co czyniło go bratankiem Azai Nagamasy i krewnym pierwszej żony Ody Nobunagi, Nohime, która również była córką Saito Dosana.
-
Kyogoku Tadataka
Kyogoku Tadataka (1593-1637) był japońskim szlachcicem i głową klanu Kyogoku na początku XVII wieku, kluczowego okresu naznaczonego konsolidacją władzy Tokugawa. W dzieciństwie nazywał się Kumamaro i pochodził z rodu cesarza Uda (868-897). Tadataka był synem Kyogoku Takatsugu i jednej z jego konkubin, a jego dziadkiem ze strony ojca był Kyogoku Takayoshi.
-
Matsudaira Naomasa
Późny okres Muromachi, znany również jako okres Sengoku, był erą ciągłych konfliktów i wstrząsów, często porównywanych do okresów chaosu w historii Chin. Ta burzliwa era została zakończona przez Tokugawę Ieyasu, który przy wsparciu lojalnych poddanych ustanowił szogunat Edo i został władcą Japonii. Wśród potomków Ieyasu, Naomasa Matsudaira, jego wnuk, odegrał znaczącą rolę podczas oblężenia Osaki. Zdobył pochwałę od swojego przeciwnika, Nobushige Sanady (Yukimura Sanada), za swoje męstwo jako młody wojownik i utrzymywał silne relacje z kolejnymi szogunami Tokugawa.
-
Ishikawa Kazumasa
Ishikawa Kazumasa (1534-1609) był wybitnym japońskim służącym, który zaczął służyć Tokugawie Ieyasu w młodości. Ich związek rozpoczął się w 1551 r., kiedy obaj byli zakładnikami klanu Imagawa. Kazumasa pozostał lojalnym towarzyszem Ieyasu, uczestnicząc w kluczowych wydarzeniach, takich jak oblężenie Terabe w 1558 roku i oblężenie Marune w 1560 roku. Po tym, jak Ieyasu oderwał się od Imagawy, Kazumasa stał się zaufanym doradcą i administratorem w jego służbie.
