Ukita Hideie urodził się jako drugi syn Ukity Naoie, władcy zamku Okayama. Niestety, ojciec Hideiego zmarł, gdy ten miał zaledwie dziewięć lat, przez co spadły na niego obowiązki kierowania zamkiem, klanem i domeną. Przed śmiercią ojca, klan Ukita sprzymierzył się z Odą Nobunagą. Po zabójstwie Nobunagi podczas incydentu Honno-ji, Hideie pozostał lojalny wobec Toyotomi Hideyoshi, którego więzi zostały dodatkowo wzmocnione poprzez małżeństwo.
Żona Hideiego, księżniczka Go-hime, pochodziła z klanu Maeda i została adoptowana przez Hideyoshiego przed poślubieniem Hideiego, tworząc silną więź między trzema rodzinami. Jednak w 1600 r. Japonia została uwikłana w konflikt między frakcjami Wschodu i Zachodu. Hideie dowodził największą armią wśród sił zachodnich w bitwie pod Sekigaharą, liczącą 17 000 ludzi. Pomimo jego początkowego optymizmu, zdrada sprzymierzonych oddziałów Kobayakawa oznaczała porażkę strony zachodniej.
Po przegranej sił zachodnich Hideie uciekł do Satsumy pod ochroną swojego sojusznika Shimazu Yoshihiro. Po dwóch latach ukrywania się został przedstawiony Tokugawie Ieyasu przez syna Yoshihiro, Tadatsune. Ieyasu nakazał wygnanie Hideiego na górę Koya, a później na Hachijo-jima, odległą wyspę na południe od Tokio.
Podczas wygnania na Hachijo-jima Hideie zmienił znaki swojego imienia, zachowując jednak jego wymowę. W towarzystwie dwóch swoich synów dożył swoich dni na wyspie aż do śmierci w 1665 roku w wieku 84 lat. Pomimo izolacji, Hideie otrzymał ułaskawienie od szogunatu Tokugawa po śmierci Ieyasu w 1616 roku. Zdecydował się jednak pozostać na wyspie, stając się ostatnim żyjącym daimyo, który brał udział w bitwie pod Sekigaharą.
Potomkowie Hideiego nadal mieszkali na Hachijo-jima po jego śmierci, wspierani przez dostawy z linii Go-hime i nowo powstałej gałęzi Ukita w Etchu. Wsparcie to utrzymało się do końca ery feudalnej w 1868 roku.
Zobacz także
-
Matsudaira Hirotada
Matsudaira Hirotada (9 czerwca 1526 - 3 kwietnia 1549) był daimyo i władcą zamku Okazaki w prowincji Mikawa w burzliwym japońskim okresie Sengoku. Najbardziej znany jest jako ojciec Tokugawy Ieyasu, założyciela szogunatu Tokugawa.
-
Ikeda Tsuneoki
Ikeda Tsuneoki (1536 - 18 maja 1584), znany również jako Ikeda Nobuteru, był prominentnym daimyo klanu Ikeda i wybitnym dowódcą wojskowym podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Służył pod wpływowymi wodzami Oda Nobunaga i Toyotomi Hideyoshi. Związek Tsuneoki z Nobunagą rozpoczął się wcześnie, ponieważ jego matka, Yotokuin, była mokrą pielęgniarką Nobunagi, a później została konkubiną Ody Nobuhide, ojca Nobunagi.
-
Oda Nobutaka
Oda Nobutaka (1558-1583) był samurajem z klanu Oda, znanym również jako Kanbe Nobutaka po tym, jak został adoptowany jako głowa klanu Kanbe, który rządził centralnym regionem prowincji Ise. Był trzecim synem Ody Nobunagi, urodzonym z konkubiny o imieniu Sakashi. Nobutaka był nazywany „San Shichi”, prawdopodobnie dlatego, że urodził się siódmego dnia trzeciego miesiąca w japońskim kalendarzu księżycowym. Istnieje jednak teoria sugerująca, że urodził się dwadzieścia dni wcześniej niż jego starszy brat, Oda Nobukatsu, ale z powodu opóźnień w raportowaniu i niskiego statusu rodziny jego matki, został uznany za trzeciego syna Nobunagi.
-
Yamauchi Kazutoyo
Yamauchi Kazutoyo (pisany także jako Yamanouchi; 1545/1546? - 1 listopada 1605) był wybitnym samurajem i strażnikiem, który służył Odzie Nobunadze, a później Toyotomi Hideyoshiemu podczas japońskich okresów Sengoku i Azuchi-Momoyama. Jego ojciec, Yamauchi Moritoyo, był potomkiem Fujiwara no Hidesato i starszym strażnikiem klanu Iwakura Oda, który sprzeciwiał się Odzie Nobunadze. Moritoyo był również władcą zamku Kuroda w prowincji Owari. Kazutoyo jest szczególnie znany ze swojego małżeństwa z Yamauchi Chiyo, której mądrość i zaradność odegrały kluczową rolę w jego awansie.
-
Saito Tatsuoki
Saito Tatsuoki (6 września 1548 - 1573) był daimyo prowincji Mino w japońskim okresie Sengoku i trzecim pokoleniem władców klanu Saito. Był synem Saito Yoshitatsu i wnukiem Saito Dosana. Jego matka była córką Azai Hisamasy, co czyniło go bratankiem Azai Nagamasy i krewnym pierwszej żony Ody Nobunagi, Nohime, która również była córką Saito Dosana.
-
Kyogoku Tadataka
Kyogoku Tadataka (1593-1637) był japońskim szlachcicem i głową klanu Kyogoku na początku XVII wieku, kluczowego okresu naznaczonego konsolidacją władzy Tokugawa. W dzieciństwie nazywał się Kumamaro i pochodził z rodu cesarza Uda (868-897). Tadataka był synem Kyogoku Takatsugu i jednej z jego konkubin, a jego dziadkiem ze strony ojca był Kyogoku Takayoshi.
-
Matsudaira Naomasa
Późny okres Muromachi, znany również jako okres Sengoku, był erą ciągłych konfliktów i wstrząsów, często porównywanych do okresów chaosu w historii Chin. Ta burzliwa era została zakończona przez Tokugawę Ieyasu, który przy wsparciu lojalnych poddanych ustanowił szogunat Edo i został władcą Japonii. Wśród potomków Ieyasu, Naomasa Matsudaira, jego wnuk, odegrał znaczącą rolę podczas oblężenia Osaki. Zdobył pochwałę od swojego przeciwnika, Nobushige Sanady (Yukimura Sanada), za swoje męstwo jako młody wojownik i utrzymywał silne relacje z kolejnymi szogunami Tokugawa.
-
Ishikawa Kazumasa
Ishikawa Kazumasa (1534-1609) był wybitnym japońskim służącym, który zaczął służyć Tokugawie Ieyasu w młodości. Ich związek rozpoczął się w 1551 r., kiedy obaj byli zakładnikami klanu Imagawa. Kazumasa pozostał lojalnym towarzyszem Ieyasu, uczestnicząc w kluczowych wydarzeniach, takich jak oblężenie Terabe w 1558 roku i oblężenie Marune w 1560 roku. Po tym, jak Ieyasu oderwał się od Imagawy, Kazumasa stał się zaufanym doradcą i administratorem w jego służbie.
