Historia zamku przed konfliktem między klanami Tokugawa i Takeda jest raczej niejasna. Według jednej z wersji zamek został zbudowany w 1416 roku, kiedy Imagawa Sadayoshi (1325–1420) był gubernatorem prowincji Suruga i połowy prowincji Totomi. Podobno to on nakazał Imagawie Norimasa (1364–1433) zbudowanie tej fortyfikacji. Nie znaleziono jednak żadnych wiarygodnych dowodów na poparcie tej tezy. Za bardziej prawdopodobną uważa się inną wersję, zgodnie z którą zamek został zbudowany podczas podboju prowincji Totomi pod koniec XV wieku przez Imagawę Ujitsunę (1473–1526) i jego generała Ise Shinkuro (Hojo Soon). W tym przypadku za budowę odpowiedzialny jest inny generał Ujitsuny, Kusima Masashige (1492–1521).
Wiadomo na pewno, że zamek Takatenjin był wielokrotnie przebudowywany w trakcie swojego istnienia. Istnieje nawet teoria, że pierwotnie na sąsiednich szczytach góry Kakuo zbudowano dwa zamki, które ostatecznie połączyły się w jedną dużą fortyfikację. W 1580 r. mierzył on 1500 metrów z północy na południe i 1000 metrów z zachodu na wschód. Takatenjin był uważany za jeden z najtrudniejszych do zdobycia zamków swoich czasów i służył jako ważna placówka w prowincji Totomi.
Po klanie Kusima zamek przeszedł w ręce innego wasala klanu Imagawa, klanu Ogasawara. Po klęsce Imagawy w walce z armiami Oda i Tokugawa zamek stał się własnością Ieyasu.
Pierwsze i drugie oblężenie
W 1571 roku Takeda Shingen oblegał zamek z armią liczącą 20 000 żołnierzy, ale poniósł porażkę i został zmuszony do odwrotu. Jego syn, Takeda Katsuyori, odniósł sukces podczas drugiego oblężenia zamku Takatenjin w 1574 roku. Utrata tego ważnego punktu strategicznego bardzo zdenerwowała Ieyasu, który czekał na odpowiedni moment, aby odzyskać zamek. W 1580 roku zdecydował, że nadszedł czas na zemstę.
Przygotowania do oblężenia
W tym czasie dowódcą Takatenjin był Okabe Masayuki (Nagano), który miał pod swoim dowództwem około tysiąca żołnierzy. Masayuki służył wcześniej klanowi Imagawa, następnie Takeda Shingen, a po jego śmierci jego synowi, Takeda Katsuyori. Był doświadczonym i odważnym dowódcą.
W październiku 1580 roku wojska Tokugawy wyruszyły z zamku Hamamatsu i zbliżyły się do Takatenjin. Ieyasu nakazał budowę małego fortu na górze Mitsuizan, położonej naprzeciwko zamku. Mitsuzan była idealnym miejscem do budowy fortyfikacji: znajdowały się tam trzy źródła wody, a strome zbocza zapewniały naturalną ochronę ze wszystkich stron. Wysokość wzgórza pozwalała kontrolować działania wroga w zamku i obserwować całą okolicę.
Ieyasu miał doskonałą bazę do dalszych działań przeciwko Okabe Masayuki, ale czuł, że to nie wystarczy. Nakazał budowę około sześciu kolejnych fortów na sąsiednich wzgórzach, otaczających zamek od południowego wschodu, wschodu i północnego wschodu. Zdając sobie sprawę z tego, jak silny był ten zamek, Ieyasu przygotował się do długiego oblężenia.
Jego żołnierze rozpoczęli budowę podwójnego pierścienia fortyfikacji i suchych fos wokół zamku. Przed palisadami ułożono stosy gałęzi, aby stworzyć dodatkowe przeszkody. Fortyfikacje te służyły nie tylko do zapobiegania wypadom oblężonych, ale także do ochrony przed ewentualnymi próbami odblokowania zamku z zewnątrz. Ieyasu obawiał się, że Katsuyori może wysłać wojska z pomocą.
Plan oblężenia i siły stron
Ieyasu założył swoją kwaterę główną na wzgórzu Mamushizuka, około ośmiu kilometrów od zamku. Jego siły liczyły łącznie około 11 000 żołnierzy. Sam Ieyasu dowodził oddziałem liczącym 3000 żołnierzy, Honda Tadakatsu i Sakakibara Yasumasa dowodzili po 2500 żołnierzy, Torii Mototada dowodził 1000 żołnierzy, Osuka Yasutaka dowodził 750 żołnierzami, Ishikawa Yasumichi i Honda Yasusige dowodzili po 500 żołnierzami, a Sakai Shigetada dowodził 250 żołnierzami.
Ieyasu nakazał spalenie wszystkich okolicznych wiosek i zniszczenie upraw, aby pozbawić zamek zapasów żywności. Wybrał taktykę „ataku głodem”, mając nadzieję, że głód zmusi wroga do poddania się. Obrońcy byli również regularnie ostrzeliwani z łuków i broni palnej. Łucznicy Tokugawy chowali się za przenośnymi tarczami tate i bambusowymi wiązkami taketaba.
Ieyasu nie planował frontalnego ataku – chciał zmusić wroga do poddania się. Aby zapobiec ucieczkom i nagłym wypadkom, strażnicy zostali rozmieszczeni wzdłuż obwodu w odległości około 1,8 metra od siebie.
Oblężenie
Nowy Rok minął bez zmian. Na początku stycznia dotarła wiadomość, że Takeda Katsuyori wysłał wojska na pomoc zamkowi. Dowiedziawszy się o tym, Oda Nobunaga również wysłał posiłki z prowincji Owari pod dowództwem Mizuno Tadashige (1541–1600), stacjonujące w zamku Yokosuka w pobliżu oblężonego Takatenjin.
Jednak wiadomość ta okazała się fałszywa – Katsuyori nie wysłał wojsk, a garnizon pozostał bez wsparcia.
W lutym szpiedzy poinformowali Ieyasu, że w zamku zaczęła się klęska głodu, a obrońcy jedzą trawę i liście. Według niektórych źródeł Ieyasu zaproponował im kapitulację, obiecując oszczędzić im życie, ale nie ma na to wiarygodnego potwierdzenia. W każdym razie, jeśli oferta została złożona, garnizon ją odrzucił i wkrótce wszystko zakończyło się krwawą bitwą.
Ostateczna bitwa
W marcu 1581 roku Ieyasu rozpoczął przygotowania do ostatecznej ofensywy, licząc na to, że wróg jest wyczerpany i osłabiony. Przeniósł swoją kwaterę główną do zamku Yokosuka i stamtąd kierował przygotowaniami.
22 marca 1581 roku miała miejsce ostateczna bitwa. Źródła różnią się w szczegółach, ale wydaje się, że garnizon zdecydował się na desperacką wyprawę. Według kroniki Shintō Kōki, wszystkich 688 pozostałych obrońców zamku rzuciło się do ataku i zostało całkowicie zniszczonych przez przeważające siły Tokugawy. W dzienniku Ietada Nikki zapisano: „Straciliśmy około 130 wojowników, podczas gdy wróg stracił ponad 600”. Inne źródła podają, że obrońcy podzielili się na dwie grupy: jedna udała się na zachód i stoczyła walkę z Okubą Tadayo, a druga udała się na wschód, gdzie spotkała się z Ishikawą Yasumichim. Obie grupy zostały całkowicie zniszczone.
Krążyły pogłoski, że niektórym udało się przebić przez oblężenie. Wśród ocalałych wymieniano zastępcę dowódcy, Yokoshi Tadatoshi.
Konsekwencje
Po pokonaniu oblężonych Ieyasu nakazał przeszukanie okolicy w poszukiwaniu uciekinierów. Sam wszedł do zdobytego zamku i wkrótce nakazał wojskom wycofanie się. 24 marca powrócił do Hamamatsu.
Zdobyty Takatenjin był przez pewien czas wykorzystywany jako zamek pomocniczy w prowincji Totomi, ale po przeniesieniu się Ieyasu do regionu Kanto w 1590 roku został opuszczony. Do dziś pozostały po nim tylko ruiny.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
-
Bitwa pod Mimigawa
W 1556 r. klan Shimazu rozpoczął kampanię mającą na celu systematyczne podbicie wyspy Kiusiu. W tym samym roku prowincja Osumi została zaanektowana i rozpoczęła się wojna z klanem Ito o kontrolę nad prowincją Hyuga. W 1577 r. Ito Yoshisuke został pokonany i uciekł na północ, gdzie zwrócił się o pomoc do Otomo Sorina, chrześcijańskiego daimyo z prowincji Bungo.
-
Oblężenie zamku Kozuki
Bitwa o zamek Kozuki była konsekwencją ekspansji Ody Nobunagi w regionie Chugoku. Toyotomi Hideyoshi został wyznaczony do poprowadzenia kampanii, której celem było osłabienie wpływów klanu Mori na tych ziemiach. Pod jego dowództwem znaleźli się słynni samurajowie: Kuroda Kanbei, Takenaka Shigeharu i Hachisuka Koroku. Do armii Ody dołączył również Amago Katsuhisa, który żywił nadzieję na przywrócenie utraconej dominacji klanu Amago w zachodniej Japonii.
