W sierpniu 1547 roku szczęście uśmiechnęło się do Ody Nobuhide – dzięki tajnemu porozumieniu udało mu się schwytać pięcioletniego syna głowy klanu Matsudaira, przyszłego Tokugawę Ieyasu. Ojciec chłopca, Matsudaira Hirotada, stopniowo skłaniał się ku sojuszowi z klanem Imagawa i jako gwarancję został zmuszony do wysłania swojego następcy jako zakładnika. Jednak Oda Nobuhide zdołał wynegocjować z lokalnym dowódcą towarzyszącym dziecku i za wynagrodzeniem przekazał syna Hirotady Nobuhide.
Otrzymawszy tak cennego zakładnika, Nobuhide postawił Hirotadzie ultimatum. Jednak ojciec Ieyasu, związany traktatem z Imagawą, odmówił przyjęcia warunków, oświadczając, że w interesie swojego klanu jest gotów poświęcić nawet życie własnego syna. Niektórzy historycy sugerują, że Hirotada również wierzył, iż żywy Ieyasu będzie bardziej przydatny dla Ody niż martwe dziecko. Szantaż nie powiódł się, a Nobuhide postanowił oddać chłopca pod opiekę jednego ze swoich wasali, ratując w ten sposób życie przyszłego założyciela dynastii Tokugawa.
W październiku 1547 r. w klanie Matsudaira wybuchł rozłam, który wykorzystał Nobuhide. Połączył siły z Matsudairą Tadamichim, który sprzeciwiał się przywódcy klanu, i próbował zdobyć zamek Okazaki, główną twierdzę rodziny Matsudaira. Jednak obrońcom udało się z wielkim trudem odeprzeć atak. Następnie Hirotada został zmuszony do zwrócenia się o pomoc do Imagawy Yoshimoto. Otrzymawszy posiłki pod dowództwem mnicha Taigena Sessai, Hirotada udał się do twierdzy Anjo, która została mu odebrana w 1540 roku.
Bitwa rozpoczęła się od zasadzki na oddziały Ody i przeszła do historii jako druga bitwa pod Azukizaka. Pomimo zaciekłego oporu Nobuhide poniósł klęskę i stracił fort Anjo. Kronika rodziny Nobunagi, Shintō Kōki, podaje, że w tej bitwie źle zorganizowana grupa wojowników Nobuhide starła się z szykiem piechoty Imagawy, uzbrojoną w długie włócznie i ustawioną w siedmiu rzędach, i została przez nią rozgromiona.
Po przeanalizowaniu wyniku bitwy Oda Nobuhide postanowił zaprzestać walki na dwóch frontach jednocześnie. Jesienią 1548 roku zawarł porozumienie pokojowe z Saito Dosanem i wymienił Matsudaira Motoyasu na utracony fort Anjo.
Po zamknięciu frontu zachodniego Nobuhide mógł skoncentrować swoje siły na kierunku wschodnim. Według jednej z wersji, w lutym 1549 roku wysłał shinobi, który zabił 22-letniego Matsudairę Hirotadę. Nobuhide nie zdążył jednak wykorzystać wyników tej operacji, ponieważ Imagawa Yoshimoto przejął kontrolę nad kluczowymi fortami we wschodniej i środkowej części prowincji Mikawa.
Zobacz także
-
Czwarta bitwa pod Kawanakajima
Równina Kawanakajima znajduje się u zbiegu rzek Saigawa i Tikumagawa w Alpach Japońskich. W latach 1553–1564 na tej równinie miało miejsce pięć bitew między siłami Uesugi Kenshina i Takedy Shingena.
-
Bitwa pod Tonamoto (Nagahama)
Na początku okresu Sengoku Jidai klan Teshokabe był jednym z mniejszych klanów w prowincji Tosa. Jego sąsiedzi nieustannie toczyli między sobą wojny, angażując się w niekończące się potyczki. Wśród nich wyróżniał się Yosokabe Kunitika jako strateg wojskowy o niezwykłym talencie. To właśnie dzięki tym umiejętnościom udało mu się do połowy XVI wieku pokonać sąsiednie klany, rozszerzając wpływy swojego klanu. W tym czasie siedzibą klanu był zamek Oko.
-
Oblężenie zamku Iwakura
Klan Oda doszedł do władzy w prowincji Owari w XV wieku w wyniku tzw. gokoku-jo, czyli „obalenia wyższych przez niższych”. Buntując się przeciwko swojemu suzerenowi, klanowi Shiba, Oda zdołał osiągnąć niezależność. Jednak zwycięstwo to doprowadziło do wewnętrznych sporów: klan podzielił się na dwie rywalizujące ze sobą gałęzie.
-
Oblężenie zamku Katsurayama
Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
-
Bitwa pod Nagaragawa
Saito Toshimasa, znany później jako Saito Dosan, uważany jest za jednego z typowych daimyo okresu Sengoku – pomniejszych samurajów, którzy w XVI wieku zdołali osiągnąć status niezależnych książąt, stosując najsurowsze, a czasem nieprzyjemne środki. Jego bezwzględność wobec rywali przyniosła mu przydomek „Mino no Mamushi” – „żmija z Mino”.
-
Bitwa pod Miyajimą
W 1551 roku Sue Harukata obalił Ouchi Yoshitakę i przejął kontrolę nad klanem Ouchi, rządząc nim poprzez Ouchi (Otomo) Yoshinagę, który był mu całkowicie posłuszny.
-
Bitwa pod Uedahara
W historii okresu Sengoku Jidai bitwa pod Uedahara znana jest przede wszystkim jako pierwsza porażka niepokonanego dotąd Takedy Shingena, a także jako pierwsza bitwa polowa, w której użyto broni palnej.
-
Oblężenie zamku Shiga
Po pokonaniu klanów Takato i Oi w kampaniach w latach 1544–1546 klan Takeda miał tylko jednego rywala w regionie Saku: Kasaharę Kiyoshige. Jego twierdzą był zamek Shiga, położony na północny zachód od zamku Utiyama.
