W sierpniu 1547 roku szczęście uśmiechnęło się do Ody Nobuhide – dzięki tajnemu porozumieniu udało mu się schwytać pięcioletniego syna głowy klanu Matsudaira, przyszłego Tokugawę Ieyasu. Ojciec chłopca, Matsudaira Hirotada, stopniowo skłaniał się ku sojuszowi z klanem Imagawa i jako gwarancję został zmuszony do wysłania swojego następcy jako zakładnika. Jednak Oda Nobuhide zdołał wynegocjować z lokalnym dowódcą towarzyszącym dziecku i za wynagrodzeniem przekazał syna Hirotady Nobuhide.
Otrzymawszy tak cennego zakładnika, Nobuhide postawił Hirotadzie ultimatum. Jednak ojciec Ieyasu, związany traktatem z Imagawą, odmówił przyjęcia warunków, oświadczając, że w interesie swojego klanu jest gotów poświęcić nawet życie własnego syna. Niektórzy historycy sugerują, że Hirotada również wierzył, iż żywy Ieyasu będzie bardziej przydatny dla Ody niż martwe dziecko. Szantaż nie powiódł się, a Nobuhide postanowił oddać chłopca pod opiekę jednego ze swoich wasali, ratując w ten sposób życie przyszłego założyciela dynastii Tokugawa.
W październiku 1547 r. w klanie Matsudaira wybuchł rozłam, który wykorzystał Nobuhide. Połączył siły z Matsudairą Tadamichim, który sprzeciwiał się przywódcy klanu, i próbował zdobyć zamek Okazaki, główną twierdzę rodziny Matsudaira. Jednak obrońcom udało się z wielkim trudem odeprzeć atak. Następnie Hirotada został zmuszony do zwrócenia się o pomoc do Imagawy Yoshimoto. Otrzymawszy posiłki pod dowództwem mnicha Taigena Sessai, Hirotada udał się do twierdzy Anjo, która została mu odebrana w 1540 roku.
Bitwa rozpoczęła się od zasadzki na oddziały Ody i przeszła do historii jako druga bitwa pod Azukizaka. Pomimo zaciekłego oporu Nobuhide poniósł klęskę i stracił fort Anjo. Kronika rodziny Nobunagi, Shintō Kōki, podaje, że w tej bitwie źle zorganizowana grupa wojowników Nobuhide starła się z szykiem piechoty Imagawy, uzbrojoną w długie włócznie i ustawioną w siedmiu rzędach, i została przez nią rozgromiona.
Po przeanalizowaniu wyniku bitwy Oda Nobuhide postanowił zaprzestać walki na dwóch frontach jednocześnie. Jesienią 1548 roku zawarł porozumienie pokojowe z Saito Dosanem i wymienił Matsudaira Motoyasu na utracony fort Anjo.
Po zamknięciu frontu zachodniego Nobuhide mógł skoncentrować swoje siły na kierunku wschodnim. Według jednej z wersji, w lutym 1549 roku wysłał shinobi, który zabił 22-letniego Matsudairę Hirotadę. Nobuhide nie zdążył jednak wykorzystać wyników tej operacji, ponieważ Imagawa Yoshimoto przejął kontrolę nad kluczowymi fortami we wschodniej i środkowej części prowincji Mikawa.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
