Zamek Yamanaka, założony przez Hojo Ujiyasu w latach 60. XV wieku, znajduje się we wschodniej części miasta Mishima w prefekturze Shizuoka. Zamek ten służył jako pierwsza linia zachodniej obrony głównego zamku Hojo w Odawara. Wykuty w zboczu 586-metrowej góry, zamek Yamanaka był strategicznie położony wzdłuż autostrady Tokaido, oferując wspaniałe widoki na pobliską górę Fuji, ocean i drogę prowadzącą do Odawara.
Zamek posiadał pięć baileys: Honmaru, Ni-no-Maru, Kita-no-Maru, Nishi-no-Maru i Daisaki-de-Maru. Kompleksy te były ufortyfikowane dobrze bronionymi bramami, palisadami z bali i drewnianymi ścianami wyposażonymi w otwory na broń i strzały. Misternie zaprojektowane suche fosy i strome zbocza dodatkowo chroniły zamek. Unikalne fosy Shoji-bori i Une-bori zamku Yamanaka, które mają kształt wafli z wąskimi grzbietami otaczającymi kwadratowe zagłębienia, można podziwiać do dziś. Te suche fosy były niezbędne, ponieważ pozyskiwanie i utrzymywanie wody na szczycie góry było niepraktyczne.
W 1587 roku, gdy Toyotomi Hideyoshi zbliżał się do całkowitego zjednoczenia Japonii, skierował swój wzrok na klan Hojo, który jeszcze nie poddał się jego rządom. Gdy zebrał przeciwko nim duże armie, Hojo ufortyfikowali swoje mniejsze zamki, w tym Yamanaka, który był dowodzony przez Hojo Ujikatsu i wspierany przez około 4000 samurajów. Fortyfikacje te były jednak niekompletne, gdy Hideyoshi wykonał swój ruch w 1590 roku. Armia Toyotomi, licząca około 67 000 żołnierzy, znacznie przewyższała liczebnie obrońców Hojo w stosunku 16 do 1. Mimo to wojska Hojo walczyły dzielnie, zadając siłom Toyotomi ciężkie straty. Bitwa, która trwała zaledwie pół dnia, a według niektórych relacji nawet dwie godziny, zakończyła się śmiercią większości obrońców i zniszczeniem zamku. Hojo Ujikatsu i jego najlepsi generałowie uciekli, by pomóc w obronie zamku Odawara. Bitwa ta była pierwszą potyczką w oblężeniu Odawary, która doprowadziła do upadku klanu Hojo.
Zamek Yamanaka, uznany w 1934 r. za narodowy obiekt historyczny, został ponownie zalesiony, co skłoniło do podjęcia projektów konserwatorskich mających na celu przywrócenie jego pozostałości. Chociaż nie zachowały się żadne budowle, charakterystyczne systemy fos Shoji-bori i Une-bori są nadal widoczne i doceniane. Fosy te, z wąskimi grzbietami, zapewniały atakującym możliwość przejścia tylko w jednym szeregu, co czyniło ich łatwymi celami dla obrońców. Na grzbietach prawdopodobnie znajdowały się drewniane kolce i związane liny, które dodatkowo utrudniały atak. W 2006 roku zamek Yamanaka znalazł się na liście 100 najlepszych zamków w Japonii.
Zobacz także
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
-
Zamek Nagoya
Zamek Nagoya, pierwotnie zbudowany przez domenę Owari w 1612 roku w okresie Edo, stoi na miejscu wcześniejszego zamku klanu Oda z okresu Sengoku. Stał się centralnym punktem Nagoya-juku, ważnego miasta zamkowego na drodze Minoji, która łączyła dwie główne Pięć Szlaków Edo: Tokaido i Nakasendo. W 1930 r. własność zamku została przeniesiona na miasto przez Cesarskie Ministerstwo Gospodarstwa Domowego, ustanawiając go centralnym punktem nowoczesnej Nagoi. Choć zamek został częściowo zniszczony podczas wojny na Pacyfiku w 1945 roku, od 1957 roku jest poddawany ciągłym pracom konserwatorskim i restauratorskim.
-
Zamek Matsushiro
Zamek Matsushiro, pierwotnie znany jako Zamek Kaizu, znajduje się w dawnym mieście Matsushiro, obecnie części miasta Nagano. Miejsce to jest uznawane za narodowe miejsce historyczne Japonii. Położony na północnych równinach Shinano między rzeką Chikuma a dawnym korytem rzeki, które służy jako naturalna zewnętrzna fosa na północy, zamek i otaczające go miasto były podatne na powodzie ze względu na ich lokalizację.
-
Zamek Fushimi
Zamek Fushimi, znany również jako Zamek Momoyama lub Zamek Fushimi-Momoyama, znajduje się w dzielnicy Fushimi w Kioto. Pierwotnie zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w latach 1592-1594 jako jego rezydencja na emeryturze, zamek został zniszczony przez trzęsienie ziemi Keichō-Fushimi w 1596 roku, a następnie odbudowany. Został jednak ponownie zburzony w 1623 roku, a na jego miejscu znajduje się obecnie grobowiec cesarza Meiji. Replika zamku została zbudowana w pobliżu w 1964 roku.
-
Zamek Odawara
Zamek Odawara, położony w mieście Odawara w prefekturze Kanagawa w Japonii, to zrekonstruowany obiekt historyczny, którego korzenie sięgają okresu Kamakura (1185-1333). Obecny donżon (główna twierdza) został odbudowany przy użyciu żelbetonu w 1960 roku na kamiennym fundamencie oryginalnej konstrukcji, która została rozebrana w latach 1870-1872 podczas restauracji Meiji.
