Zamek Tsuyama, położony w mieście Tsuyama w prefekturze Okayama, jest jednym z trzech najważniejszych japońskich zamków na wzgórzach (Hirayama), obok zamków Himeji i Matsuyama. Pierwotnie zamek Tsuyama składał się z 77 struktur, w tym głównej twierdzy, różnych yagura (wież strażniczych), bram, pałaców i pomieszczeń mieszkalnych. Dla porównania, zamek Hiroszima miał 76 struktur, a Himeji 61. Pierwszy zamek w tym miejscu został zbudowany w 1441 roku, ale wkrótce został opuszczony. Budowa na dużą skalę, którą znamy dzisiaj, rozpoczęła się w 1603 roku pod rozkazami Mori Tadamasy. Zamek służył jako baza administracyjna dla daimyo Tsuyama Han, klanu Mori od 1603 do 1697 roku i klanu Matsudaira od 1698 do 1871 roku.
Główny budynek zamku Tsuyama miał pięć pięter, choć nieoficjalnie zarejestrowano go jako czteropiętrowy. Wynikało to z prawa, które zakazywało wznoszenia wież o wysokości powyżej pięciu pięter. Mori Tadamasa sprytnie uniknął rozbiórki twierdzy, usuwając dachówki z dachu między czwartym a piątym piętrem, twierdząc, że były to okapy, a nie dach. Urzędnicy zaakceptowali to wyjaśnienie i zamek został zarejestrowany jako "czteropiętrowy, z okapami sprawiającymi wrażenie dodatkowego piętra".
W 1871 roku zamek został opuszczony po zniesieniu systemu feudalnego, a dwa lata później został sprzedany. W latach 1874-1875 donżon, mury, bramy i wszystkie wieżyczki zostały rozebrane i zniszczone. Działania konserwatorskie rozpoczęto dopiero w 1890 roku, po zawaleniu się części północno-zachodnich kamiennych murów, ale było już za późno na zachowanie jakichkolwiek oryginalnych budynków. W 1963 roku ruiny zamku Tsuyama zostały uznane za narodowe miejsce historyczne.
W ramach obchodów 400-lecia zamku, Bitchu Yagura, wieżyczka pierwotnie używana jako część pałacu lorda, została skrupulatnie odrestaurowana w 2005 roku. Dziś, choć zamek pozostaje w ruinie, ruiny te są spektakularne. Otoczony przez ponad 5000 drzew wiśniowych teren i imponujące, dobrze zbudowane kamienne mury są otwarte dla publiczności, oferując wgląd we wspaniałość tego, co niegdyś było jednym z najważniejszych japońskich zamków na wzgórzu.
Zobacz także
-
Zamek Nagoya
Zamek Nagoya, pierwotnie zbudowany przez domenę Owari w 1612 roku w okresie Edo, stoi na miejscu wcześniejszego zamku klanu Oda z okresu Sengoku. Stał się centralnym punktem Nagoya-juku, ważnego miasta zamkowego na drodze Minoji, która łączyła dwie główne Pięć Szlaków Edo: Tokaido i Nakasendo. W 1930 r. własność zamku została przeniesiona na miasto przez Cesarskie Ministerstwo Gospodarstwa Domowego, ustanawiając go centralnym punktem nowoczesnej Nagoi. Choć zamek został częściowo zniszczony podczas wojny na Pacyfiku w 1945 roku, od 1957 roku jest poddawany ciągłym pracom konserwatorskim i restauratorskim.
-
Zamek Matsushiro
Zamek Matsushiro, pierwotnie znany jako Zamek Kaizu, znajduje się w dawnym mieście Matsushiro, obecnie części miasta Nagano. Miejsce to jest uznawane za narodowe miejsce historyczne Japonii. Położony na północnych równinach Shinano między rzeką Chikuma a dawnym korytem rzeki, które służy jako naturalna zewnętrzna fosa na północy, zamek i otaczające go miasto były podatne na powodzie ze względu na ich lokalizację.
-
Zamek Fushimi
Zamek Fushimi, znany również jako Zamek Momoyama lub Zamek Fushimi-Momoyama, znajduje się w dzielnicy Fushimi w Kioto. Pierwotnie zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w latach 1592-1594 jako jego rezydencja na emeryturze, zamek został zniszczony przez trzęsienie ziemi Keichō-Fushimi w 1596 roku, a następnie odbudowany. Został jednak ponownie zburzony w 1623 roku, a na jego miejscu znajduje się obecnie grobowiec cesarza Meiji. Replika zamku została zbudowana w pobliżu w 1964 roku.
-
Zamek Odawara
Zamek Odawara, położony w mieście Odawara w prefekturze Kanagawa w Japonii, to zrekonstruowany obiekt historyczny, którego korzenie sięgają okresu Kamakura (1185-1333). Obecny donżon (główna twierdza) został odbudowany przy użyciu żelbetonu w 1960 roku na kamiennym fundamencie oryginalnej konstrukcji, która została rozebrana w latach 1870-1872 podczas restauracji Meiji.
-
Zamek Shinpu
Zamek Shinpu był japońską fortecą w stylu hirayama z okresu Sengoku, położoną na terenie dzisiejszego Nirasaki w prefekturze Yamanashi. Służył jako główna twierdza watażki Takeda Katsuyori. Wyznaczony jako narodowe miejsce historyczne w 1973 roku, zamek zajmuje strategiczną pozycję na górze ze stromymi klifami, z widokiem na rzekę Kamanashi na zachód od Kofu, gdzie kiedyś stał zamek Tsutsujigasaki Takedy Shingena.
-
Zamek Takato
Zamek Takato, położony w mieście Ina w południowej prefekturze Nagano w Japonii, był znaczącą twierdzą w okresie Sengoku. Pod koniec okresu Edo był rezydencją kadetów klanu Naito, daimyo domeny Takato. Znany również jako Zamek Kabuto, został pierwotnie zbudowany w XVI wieku i obecnie jest w większości ruiną.
-
Zamek Takatenjin
Zamek Takatenjin był fortecą w stylu yamashiro z japońskiego okresu Sengoku, położoną w dzielnicach Kamihijikata i Shimohijikata w Kakegawa w prefekturze Shizuoka. Wyznaczony jako narodowe miejsce historyczne w 1975 roku, z rozszerzonym obszarem chronionym w 2007 roku, jego ruiny pozostają ważnym historycznym punktem orientacyjnym.
-
Zamek Yoshida
Zamek Yoshida jest znany na całym świecie, szczególnie dzięki skomplikowanym drzeworytniczym grafikom artysty z okresu Edo, Hiroshige. Jego słynna seria, przedstawiająca 53 etapy Tokaido - historycznej trasy między Kioto a Edo (współczesne Tokio) - obejmuje 34. odbitkę, która przedstawia robotników naprawiających zamek z widokiem na drewniany most przecinający szeroką rzekę. Scena ta przedstawia rzekę Toyokawa w Toyohashi w południowo-wschodniej prefekturze Aichi, a zamek to zamek Yoshida.
