Zamek Tsuyama, położony w mieście Tsuyama w prefekturze Okayama, jest jednym z trzech najważniejszych japońskich zamków na wzgórzach (Hirayama), obok zamków Himeji i Matsuyama. Pierwotnie zamek Tsuyama składał się z 77 struktur, w tym głównej twierdzy, różnych yagura (wież strażniczych), bram, pałaców i pomieszczeń mieszkalnych. Dla porównania, zamek Hiroszima miał 76 struktur, a Himeji 61. Pierwszy zamek w tym miejscu został zbudowany w 1441 roku, ale wkrótce został opuszczony. Budowa na dużą skalę, którą znamy dzisiaj, rozpoczęła się w 1603 roku pod rozkazami Mori Tadamasy. Zamek służył jako baza administracyjna dla daimyo Tsuyama Han, klanu Mori od 1603 do 1697 roku i klanu Matsudaira od 1698 do 1871 roku.
Główny budynek zamku Tsuyama miał pięć pięter, choć nieoficjalnie zarejestrowano go jako czteropiętrowy. Wynikało to z prawa, które zakazywało wznoszenia wież o wysokości powyżej pięciu pięter. Mori Tadamasa sprytnie uniknął rozbiórki twierdzy, usuwając dachówki z dachu między czwartym a piątym piętrem, twierdząc, że były to okapy, a nie dach. Urzędnicy zaakceptowali to wyjaśnienie i zamek został zarejestrowany jako "czteropiętrowy, z okapami sprawiającymi wrażenie dodatkowego piętra".
W 1871 roku zamek został opuszczony po zniesieniu systemu feudalnego, a dwa lata później został sprzedany. W latach 1874-1875 donżon, mury, bramy i wszystkie wieżyczki zostały rozebrane i zniszczone. Działania konserwatorskie rozpoczęto dopiero w 1890 roku, po zawaleniu się części północno-zachodnich kamiennych murów, ale było już za późno na zachowanie jakichkolwiek oryginalnych budynków. W 1963 roku ruiny zamku Tsuyama zostały uznane za narodowe miejsce historyczne.
W ramach obchodów 400-lecia zamku, Bitchu Yagura, wieżyczka pierwotnie używana jako część pałacu lorda, została skrupulatnie odrestaurowana w 2005 roku. Dziś, choć zamek pozostaje w ruinie, ruiny te są spektakularne. Otoczony przez ponad 5000 drzew wiśniowych teren i imponujące, dobrze zbudowane kamienne mury są otwarte dla publiczności, oferując wgląd we wspaniałość tego, co niegdyś było jednym z najważniejszych japońskich zamków na wzgórzu.
Zobacz także
-
Zamek Edo
Historia zamku Edo sięga okresu Heian, kiedy to klan Edo zbudował tu niewielką fortecę. W 1457 roku wasal klanu Uesugi, Ota Dokan (1432–1486), wzniósł w tym miejscu pełnoprawny zamek. Wewnętrzne spory osłabiły klan Uesugi, a w 1524 roku wnuk Ota Dokana, Ota Yasutaka, bez walki przekazał zamek wojskom Hojo, dowodzonym przez ambitnego Hojo Souna. Chociaż główną fortecą klanu pozostawał zamek Odawara, Edo było uważane za ważny punkt strategiczny.
-
Muzeum Samurajów Shinjuku
Położone w tętniącej życiem dzielnicy Shinjuku muzeum prezentuje bogatą kolekcję samurajskich zbroi, broni i artefaktów kulturowych z okresu od Kamakura do Edo. Eksponaty mają na celu przekazanie niezachwianego przywiązania samurajów do honoru i dyscypliny, odzwierciedlając sposób, w jaki ich duch nadal wpływa na współczesną kulturę japońską.
-
Zamek Anjo
Zamek Anjo został zbudowany na niewielkim wzniesieniu na skraju płaskowyżu Hekikai, około 2 kilometrów na południowy wschód od dzisiejszego centrum miasta Anjo w prefekturze Aichi. Obecnie okolica rozwija się dzięki rolnictwu na dużą skalę i produkcji motoryzacyjnej, wykorzystując rozległe równiny i bliskość regionu Nagoya.
-
Zamek Numata
Zamek Numata, położony w Numata, w północnej prefekturze Gunma w Japonii, ma bogatą i złożoną historię. W późnym okresie Edo służył jako rezydencja klanu Toki, który rządził domeną Numata. Na przestrzeni wieków zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk i był miejscem ważnych bitew w okresie Sengoku.
-
Zamek Iwabitsu
Zamek Iwabitsu to zamek w stylu yamashiro (górski) położony na szczycie góry Iwabitsu w Higashiagatsuma w prefekturze Gunma w Japonii. Ze względu na swoje historyczne znaczenie, jego ruiny są chronione jako Narodowe Miejsce Historyczne od 2019 roku.
-
Zamek Tsutsujigasaki
Zamek Tsutsujigasaki (Tsutsujigasaki Yakata) służył jako ufortyfikowana rezydencja ostatnich trzech pokoleń klanu Takeda i znajduje się w samym sercu Kofu w prefekturze Yamanashi w Japonii. W przeciwieństwie do tradycyjnych japońskich zamków, nie był on określany jako „zamek” w języku japońskim, ponieważ klan Takeda słynnie wierzył w poleganie na swoich wojownikach jako prawdziwych fortyfikacjach, stwierdzając: „Uczyń ludzi swoim zamkiem, ludzi swoimi murami, ludzi swoimi fosami”. Ruiny te, uznane w 1938 r. za narodowe miejsce historyczne, są obecnie otwarte dla zwiedzających i mieszczą świątynię Takeda Shrine, shintoistyczną świątynię poświęconą bóstwom klanu Takeda.
-
Zamek Nagoya
Zamek Nagoya, pierwotnie zbudowany przez domenę Owari w 1612 roku w okresie Edo, stoi na miejscu wcześniejszego zamku klanu Oda z okresu Sengoku. Stał się centralnym punktem Nagoya-juku, ważnego miasta zamkowego na drodze Minoji, która łączyła dwie główne Pięć Szlaków Edo: Tokaido i Nakasendo. W 1930 r. własność zamku została przeniesiona na miasto przez Cesarskie Ministerstwo Gospodarstwa Domowego, ustanawiając go centralnym punktem nowoczesnej Nagoi. Choć zamek został częściowo zniszczony podczas wojny na Pacyfiku w 1945 roku, od 1957 roku jest poddawany ciągłym pracom konserwatorskim i restauratorskim.
-
Zamek Matsushiro
Zamek Matsushiro, pierwotnie znany jako Zamek Kaizu, znajduje się w dawnym mieście Matsushiro, obecnie części miasta Nagano. Miejsce to jest uznawane za narodowe miejsce historyczne Japonii. Położony na północnych równinach Shinano między rzeką Chikuma a dawnym korytem rzeki, które służy jako naturalna zewnętrzna fosa na północy, zamek i otaczające go miasto były podatne na powodzie ze względu na ich lokalizację.
