Zamek Sadowara w prefekturze Miyazaki był górskim zamkiem yamajiro, początkowo zbudowanym przez klan Tajima w okresie Nanboku-Cho (1334-1394). Jak to było typowe dla zamków z tamtej epoki, wybrana góra Kakusho została tarasowana, tworząc różne baileys lub kuruwa. Podczas gdy struktury obronne zostały zbudowane na szczycie i wokół góry, główne kwatery mieszkalne i biura administracyjne władcy znajdowały się u podnóża góry.
Około 1427 roku potężny klan Ito z prefektury Miyazaki przejął zamek Sadowara od klanu Tajima. Klan Ito zajmował zamek do 1537 roku, kiedy to pożar poważnie go uszkodził, co skłoniło ich do przeniesienia się do zamku Miyazaki na pięć lat, podczas których podjęto naprawy. W 1568 r. klan Ito powrócił do Sadowary, czyniąc z niej swoją główną twierdzę. Jednak później zamek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk: klan Otomo przejął kontrolę w 1577 roku, by w 1579 roku stracić ją na rzecz klanu Shimazu. Po śmierci lorda Shimazu Iehisy, jego następca Shimazu Toyohisa poległ w bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku, a zamek Sadowara stał się własnością rodu Tokugawa. Pomimo wcześniejszego sprzeciwu wobec Tokugawa, kuzyn Toyohisy został mianowany kasztelanem w 1693 roku.
Zamek przeszedł znaczną rozbudowę w 1610 roku, wraz z budową trzypiętrowego donżonu, wież strażniczych yagura i ufortyfikowanych bram. Pozostałości donżonu wskazują, że miał on wymiary około 11 na 12 metrów. Wykopaliska ujawniły fragmenty shachihoko, ozdobnej ozdoby dachowej w kształcie tygrysiej ryby, którą można znaleźć na zamkach i świątyniach, co sugeruje, że pokryte złotem ozdoby shachihoko, o szerokości 50 cm i wysokości 80 cm, zdobiły niegdyś dach twierdzy.
Ścieżki prowadzące do Honmaru, głównego centralnego podzamcza, zostały wykute w górach, tworząc rowy, które mogły uwięzić atakujące siły, podczas gdy obrońcy mogli atakować z góry. Bramy wzdłuż tych rowów regulowały przepływ potencjalnych napastników. Około 1625 roku w wąskiej dolinie poniżej szczytu góry zbudowano pałac Ni-no-Maru i kwatery mieszkalne samurajów.
Zamek Sadowara strzegł centralnego regionu Miyazaki do 1870 roku, kiedy to porzucił go dziesiąty władca Shimazu. Podobnie jak wiele innych zamków w Japonii, został zburzony w 1871 roku. W 1994 roku pałac Ni-no-Maru został zrekonstruowany na podstawie badań kamieni węgielnych i badań nad XVII-wiecznymi stylami architektonicznymi.
Zobacz także
-
Zamek Nagoya
Zamek Nagoya, pierwotnie zbudowany przez domenę Owari w 1612 roku w okresie Edo, stoi na miejscu wcześniejszego zamku klanu Oda z okresu Sengoku. Stał się centralnym punktem Nagoya-juku, ważnego miasta zamkowego na drodze Minoji, która łączyła dwie główne Pięć Szlaków Edo: Tokaido i Nakasendo. W 1930 r. własność zamku została przeniesiona na miasto przez Cesarskie Ministerstwo Gospodarstwa Domowego, ustanawiając go centralnym punktem nowoczesnej Nagoi. Choć zamek został częściowo zniszczony podczas wojny na Pacyfiku w 1945 roku, od 1957 roku jest poddawany ciągłym pracom konserwatorskim i restauratorskim.
-
Zamek Matsushiro
Zamek Matsushiro, pierwotnie znany jako Zamek Kaizu, znajduje się w dawnym mieście Matsushiro, obecnie części miasta Nagano. Miejsce to jest uznawane za narodowe miejsce historyczne Japonii. Położony na północnych równinach Shinano między rzeką Chikuma a dawnym korytem rzeki, które służy jako naturalna zewnętrzna fosa na północy, zamek i otaczające go miasto były podatne na powodzie ze względu na ich lokalizację.
-
Zamek Fushimi
Zamek Fushimi, znany również jako Zamek Momoyama lub Zamek Fushimi-Momoyama, znajduje się w dzielnicy Fushimi w Kioto. Pierwotnie zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w latach 1592-1594 jako jego rezydencja na emeryturze, zamek został zniszczony przez trzęsienie ziemi Keichō-Fushimi w 1596 roku, a następnie odbudowany. Został jednak ponownie zburzony w 1623 roku, a na jego miejscu znajduje się obecnie grobowiec cesarza Meiji. Replika zamku została zbudowana w pobliżu w 1964 roku.
-
Zamek Odawara
Zamek Odawara, położony w mieście Odawara w prefekturze Kanagawa w Japonii, to zrekonstruowany obiekt historyczny, którego korzenie sięgają okresu Kamakura (1185-1333). Obecny donżon (główna twierdza) został odbudowany przy użyciu żelbetonu w 1960 roku na kamiennym fundamencie oryginalnej konstrukcji, która została rozebrana w latach 1870-1872 podczas restauracji Meiji.
-
Zamek Shinpu
Zamek Shinpu był japońską fortecą w stylu hirayama z okresu Sengoku, położoną na terenie dzisiejszego Nirasaki w prefekturze Yamanashi. Służył jako główna twierdza watażki Takeda Katsuyori. Wyznaczony jako narodowe miejsce historyczne w 1973 roku, zamek zajmuje strategiczną pozycję na górze ze stromymi klifami, z widokiem na rzekę Kamanashi na zachód od Kofu, gdzie kiedyś stał zamek Tsutsujigasaki Takedy Shingena.
-
Zamek Takato
Zamek Takato, położony w mieście Ina w południowej prefekturze Nagano w Japonii, był znaczącą twierdzą w okresie Sengoku. Pod koniec okresu Edo był rezydencją kadetów klanu Naito, daimyo domeny Takato. Znany również jako Zamek Kabuto, został pierwotnie zbudowany w XVI wieku i obecnie jest w większości ruiną.
-
Zamek Takatenjin
Zamek Takatenjin był fortecą w stylu yamashiro z japońskiego okresu Sengoku, położoną w dzielnicach Kamihijikata i Shimohijikata w Kakegawa w prefekturze Shizuoka. Wyznaczony jako narodowe miejsce historyczne w 1975 roku, z rozszerzonym obszarem chronionym w 2007 roku, jego ruiny pozostają ważnym historycznym punktem orientacyjnym.
-
Zamek Yoshida
Zamek Yoshida jest znany na całym świecie, szczególnie dzięki skomplikowanym drzeworytniczym grafikom artysty z okresu Edo, Hiroshige. Jego słynna seria, przedstawiająca 53 etapy Tokaido - historycznej trasy między Kioto a Edo (współczesne Tokio) - obejmuje 34. odbitkę, która przedstawia robotników naprawiających zamek z widokiem na drewniany most przecinający szeroką rzekę. Scena ta przedstawia rzekę Toyokawa w Toyohashi w południowo-wschodniej prefekturze Aichi, a zamek to zamek Yoshida.
