W 1335 roku klan Shiina zbudował zamek Uozu jako pomocniczą twierdzę wspierającą zamek Matsukura. Do 1570 roku znalazł się on pod kontrolą klanu Uesugi, szybko stając się strategiczną fortecą w prowincji Etchū. Przez wiele lat jego dowódcą był Kawada Nagataka.
Po śmierci słynnego daimyo Uesugi Kenshina w 1578 roku jego posiadłości pogrążyły się w długotrwałym konflikcie wewnętrznym znanym jako Otate no Ran. Wykorzystując tę okazję, Oda Nobunaga wysłał swoich najlepszych generałów – Shibata Katsuie i Sassa Narimasa – z regionu Hokuriku w kierunku granic Etchū.
W 1581 roku siły Ody zdobyły zamek Toyama i wkroczyły do Etchū. Katsuie i Narimasa systematycznie wypędzali zarówno wasali Uesugiego, jak i pozostałe siły Ikkō-ikki. Zdając sobie sprawę z powagi zagrożenia, Uesugi Kagekatsu (1556–1623), spadkobierca Kenshina, pospiesznie wzmocnił zamek Uozu zaufanymi wasalami.
W marcu 1582 r. połączone armie Ody pod dowództwem Shibaty, Sassy, Maedy Toshiie i Sakumy Morimasy zaatakowały zarówno Matsukurę, jak i Uozu. Około 10 000 oblegających stanęło naprzeciw około 4000 obrońców w Uozu.
W przeciwieństwie do górskiej twierdzy Matsukura, Uozu było zamkiem położonym na równinie (hirajō) w pobliżu zatoki Toyama, posiadającym dwie linie obronne: centralną hommaru i zewnętrzną ninomaru. Hommaru było niemal kwadratowym ogrodzeniem otoczonym fosą wodną z jednym mostem przy wejściu. Ninomaru otaczało trzy strony w kształcie litery „U” i również miało własną fosę. Zamek nie miał kamiennych murów, wież yagura ani donżonu – zamiast tego opierał się na ziemnych wałach (dorui) zwieńczonych glinianymi murami (dobei) oraz wieżach strażniczych w każdym rogu hommaru.
Kiedy pojawiła się armia Ody, dowódcy zamku wysłali pilną prośbę do Kagekatsu. Jednak wewnętrzne konflikty Uesugi, zdrada Shibaty Shigeie oraz zagrożenia w Kaga i Shinano spowodowały opóźnienie. W międzyczasie siły Ody wyczerpały obrońców ciągłymi atakami.
Na początku maja Kagekatsu osobiście opuścił zamek Kasugayama, zdobył strategiczne wzgórze Tenjin, ale nie zdołał przełamać oblężenia. Po otrzymaniu wiadomości o możliwym ataku na Kasugayama wycofał się. Pozbawiona wsparcia i zaopatrzenia załoga zamku Uozu szybko traciła siły.
Po prawie trzech miesiącach oblężenia, na początku czerwca, trzynastu starszych dowódców Uesugi zdecydowało się popełnić seppuku, zamiast poddać się, i zamek Uozu upadł. Siły Ody planowały wkroczyć do Echigo, ale wiadomość o śmierci Nobunagi w incydencie Honnō-ji wywołała panikę. Wielu dowódców nakazało wycofanie się z Etchū, a Uozu powróciło pod kontrolę Uesugi bez dalszych walk.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
