W 1335 roku klan Shiina zbudował zamek Uozu jako pomocniczą twierdzę wspierającą zamek Matsukura. Do 1570 roku znalazł się on pod kontrolą klanu Uesugi, szybko stając się strategiczną fortecą w prowincji Etchū. Przez wiele lat jego dowódcą był Kawada Nagataka.
Po śmierci słynnego daimyo Uesugi Kenshina w 1578 roku jego posiadłości pogrążyły się w długotrwałym konflikcie wewnętrznym znanym jako Otate no Ran. Wykorzystując tę okazję, Oda Nobunaga wysłał swoich najlepszych generałów – Shibata Katsuie i Sassa Narimasa – z regionu Hokuriku w kierunku granic Etchū.
W 1581 roku siły Ody zdobyły zamek Toyama i wkroczyły do Etchū. Katsuie i Narimasa systematycznie wypędzali zarówno wasali Uesugiego, jak i pozostałe siły Ikkō-ikki. Zdając sobie sprawę z powagi zagrożenia, Uesugi Kagekatsu (1556–1623), spadkobierca Kenshina, pospiesznie wzmocnił zamek Uozu zaufanymi wasalami.
W marcu 1582 r. połączone armie Ody pod dowództwem Shibaty, Sassy, Maedy Toshiie i Sakumy Morimasy zaatakowały zarówno Matsukurę, jak i Uozu. Około 10 000 oblegających stanęło naprzeciw około 4000 obrońców w Uozu.
W przeciwieństwie do górskiej twierdzy Matsukura, Uozu było zamkiem położonym na równinie (hirajō) w pobliżu zatoki Toyama, posiadającym dwie linie obronne: centralną hommaru i zewnętrzną ninomaru. Hommaru było niemal kwadratowym ogrodzeniem otoczonym fosą wodną z jednym mostem przy wejściu. Ninomaru otaczało trzy strony w kształcie litery „U” i również miało własną fosę. Zamek nie miał kamiennych murów, wież yagura ani donżonu – zamiast tego opierał się na ziemnych wałach (dorui) zwieńczonych glinianymi murami (dobei) oraz wieżach strażniczych w każdym rogu hommaru.
Kiedy pojawiła się armia Ody, dowódcy zamku wysłali pilną prośbę do Kagekatsu. Jednak wewnętrzne konflikty Uesugi, zdrada Shibaty Shigeie oraz zagrożenia w Kaga i Shinano spowodowały opóźnienie. W międzyczasie siły Ody wyczerpały obrońców ciągłymi atakami.
Na początku maja Kagekatsu osobiście opuścił zamek Kasugayama, zdobył strategiczne wzgórze Tenjin, ale nie zdołał przełamać oblężenia. Po otrzymaniu wiadomości o możliwym ataku na Kasugayama wycofał się. Pozbawiona wsparcia i zaopatrzenia załoga zamku Uozu szybko traciła siły.
Po prawie trzech miesiącach oblężenia, na początku czerwca, trzynastu starszych dowódców Uesugi zdecydowało się popełnić seppuku, zamiast poddać się, i zamek Uozu upadł. Siły Ody planowały wkroczyć do Echigo, ale wiadomość o śmierci Nobunagi w incydencie Honnō-ji wywołała panikę. Wielu dowódców nakazało wycofanie się z Etchū, a Uozu powróciło pod kontrolę Uesugi bez dalszych walk.
Zobacz także
-
Drugie oblężenie zamku Gassan-Toda (1564–1565)
Mori Motonari (1497–1571), przywódca potężnego klanu Mori, był jednym z najbardziej wpływowych daimyo regionu Chugoku, położonego na zachodzie wyspy Honsiu. W niespokojnej i brutalnej epoce Sengoku Jidai prowadził nieustanne wojny, dążąc do poszerzenia swoich posiadłości i wzmocnienia władzy swojego rodu.
-
Oblężenie zamku Inabayama
Trwające dwa tygodnie oblężenie zamku Inabayama stanowiło dramatyczną kulminację kampanii Ody Nobunagi mającej na celu przejęcie kontroli nad prowincją Mino i zdecydowane pokonanie klanu Saitō. To właśnie podczas tej operacji Toyotomi Hideyoshi, znany wówczas jako Kinoshita Tōkichirō, po raz pierwszy zabłysnął w rywalizacji z Nobunagą, stając się przyszłym spadkobiercą zjednoczenia Japonii.
-
Oblężenie zamku Wado
W 1335 roku klan Shiina zbudował zamek Uozu jako pomocniczą twierdzę wspierającą zamek Matsukura. Do 1570 roku znalazł się on pod kontrolą klanu Uesugi, szybko stając się strategiczną fortecą w prowincji Etchū. Przez wiele lat jego dowódcą był Kawada Nagataka.
-
Oblężenie klasztoru Ishimama Honganji
W historii Japonii oblężenie Ishiyama Hongan-ji — głównej twierdzy ruchu Ikkō-ikki podczas kampanii Ody Nobunagi — uważane jest za najdłuższe, trwające od sierpnia 1570 r. do sierpnia 1580 r.
-
Bitwy pod Kawanakajimą
Bitwy o Kawanakajimę były serią zaciekłych konfliktów w japońskim okresie Sengoku, toczonych między Takedą Shingenem z prowincji Kai i Uesugi Kenshinem z prowincji Echigo w latach 1553-1564. Bitwy te koncentrowały się wokół strategicznej równiny Kawanakajima, leżącej między rzekami Sai i Chikuma w północnej prowincji Shinano, obecnie w mieście Nagano. Rywalizacja rozpoczęła się, gdy Shingen przejął kontrolę nad Shinano, zmuszając Ogasawarę Nagatoki i Murakamiego Yoshikiyo do szukania schronienia u Kenshina, co spowodowało powtarzające się starcia.
-
Oblężenie Odawary w 1590 r.
Trzecie oblężenie Odawary w 1590 r. było kluczowym momentem w wysiłkach Toyotomi Hideyoshiego zmierzających do zneutralizowania klanu Hojo jako wyzwania dla jego władzy. W miesiącach poprzedzających oblężenie Hojo dokonali znaczących, pospiesznych ulepszeń obrony zamku, gdy zamiary Hideyoshiego stały się jasne. Jednak pomimo przytłaczającej siły Hideyoshiego, podczas oblężenia nie doszło do wielu walk.
-
Bitwa pod Tenmokuzan
Bitwa pod Tenmokuzan w 1582 roku jest pamiętana jako ostatnie starcie klanu Takeda w Japonii. Bitwa ta była ostatnią próbą Takeda Katsuyori, aby oprzeć się nieustępliwej kampanii Oda Nobunaga przeciwko niemu. Uciekając przed prześladowcami, Katsuyori podpalił swoją fortecę w zamku Shinpu i szukał schronienia w górach w Iwadono, twierdzy trzymanej przez jego lojalnego sługę, Oyamadę Nobushige. Jednak Oyamada zdradził Katsuyoriego, odmawiając mu wstępu. Nie mając innego wyjścia, Katsuyori popełnił samobójstwo wraz z żoną, podczas gdy resztki jego armii podjęły dzielny wysiłek, by powstrzymać napastników.
-
Bitwa pod Oshu
Północny klan Fujiwara rządził prowincjami Mutsu i Dewa od 1087 roku, utrzymując swoje rządy przez ponad sto lat do 1189 roku. Klan został założony przez Fujiwara no Kiyohira, wraz z Minamoto no Yoshiie, którzy ustanowili swoją niezależność w Hiraizumi, położonym w dzisiejszej prefekturze Iwate. Pod rządami Kiyohiry, a później jego następców Fujiwara no Motohira i Fujiwara no Hidehira, północni Fujiwara osiągnęli szczyt swojej potęgi w regionie Tohoku. Przesiąknęli oni kulturą Kioto i zbudowali znaczące świątynie, takie jak Chuson-ji, założona w 1095 roku.
