W 1335 roku klan Shiina zbudował zamek Uozu jako pomocniczą twierdzę wspierającą zamek Matsukura. Do 1570 roku znalazł się on pod kontrolą klanu Uesugi, szybko stając się strategiczną fortecą w prowincji Etchū. Przez wiele lat jego dowódcą był Kawada Nagataka.
Po śmierci słynnego daimyo Uesugi Kenshina w 1578 roku jego posiadłości pogrążyły się w długotrwałym konflikcie wewnętrznym znanym jako Otate no Ran. Wykorzystując tę okazję, Oda Nobunaga wysłał swoich najlepszych generałów – Shibata Katsuie i Sassa Narimasa – z regionu Hokuriku w kierunku granic Etchū.
W 1581 roku siły Ody zdobyły zamek Toyama i wkroczyły do Etchū. Katsuie i Narimasa systematycznie wypędzali zarówno wasali Uesugiego, jak i pozostałe siły Ikkō-ikki. Zdając sobie sprawę z powagi zagrożenia, Uesugi Kagekatsu (1556–1623), spadkobierca Kenshina, pospiesznie wzmocnił zamek Uozu zaufanymi wasalami.
W marcu 1582 r. połączone armie Ody pod dowództwem Shibaty, Sassy, Maedy Toshiie i Sakumy Morimasy zaatakowały zarówno Matsukurę, jak i Uozu. Około 10 000 oblegających stanęło naprzeciw około 4000 obrońców w Uozu.
W przeciwieństwie do górskiej twierdzy Matsukura, Uozu było zamkiem położonym na równinie (hirajō) w pobliżu zatoki Toyama, posiadającym dwie linie obronne: centralną hommaru i zewnętrzną ninomaru. Hommaru było niemal kwadratowym ogrodzeniem otoczonym fosą wodną z jednym mostem przy wejściu. Ninomaru otaczało trzy strony w kształcie litery „U” i również miało własną fosę. Zamek nie miał kamiennych murów, wież yagura ani donżonu – zamiast tego opierał się na ziemnych wałach (dorui) zwieńczonych glinianymi murami (dobei) oraz wieżach strażniczych w każdym rogu hommaru.
Kiedy pojawiła się armia Ody, dowódcy zamku wysłali pilną prośbę do Kagekatsu. Jednak wewnętrzne konflikty Uesugi, zdrada Shibaty Shigeie oraz zagrożenia w Kaga i Shinano spowodowały opóźnienie. W międzyczasie siły Ody wyczerpały obrońców ciągłymi atakami.
Na początku maja Kagekatsu osobiście opuścił zamek Kasugayama, zdobył strategiczne wzgórze Tenjin, ale nie zdołał przełamać oblężenia. Po otrzymaniu wiadomości o możliwym ataku na Kasugayama wycofał się. Pozbawiona wsparcia i zaopatrzenia załoga zamku Uozu szybko traciła siły.
Po prawie trzech miesiącach oblężenia, na początku czerwca, trzynastu starszych dowódców Uesugi zdecydowało się popełnić seppuku, zamiast poddać się, i zamek Uozu upadł. Siły Ody planowały wkroczyć do Echigo, ale wiadomość o śmierci Nobunagi w incydencie Honnō-ji wywołała panikę. Wielu dowódców nakazało wycofanie się z Etchū, a Uozu powróciło pod kontrolę Uesugi bez dalszych walk.
Zobacz także
-
Druga bitwa pod Konodai
Hojo Ujiasu (1515–1571), jeden z najwybitniejszych przedstawicieli klanu Hojo, spędził prawie całe życie na wojnie. Jego posiadłości znajdowały się w trudnej sytuacji: były otoczone ze wszystkich stron przez agresywnych sąsiadów gotowych do ataku w każdej chwili. Realizując swoje plany rozszerzenia wpływów klanu Hojo w regionie Kanto, Ujiasu był zmuszony zmierzyć się ze znanymi i potężnymi przeciwnikami – klanami Uesugi i Takeda. Na wschodzie jego głównym rywalem był klan Satomi.
-
Czwarta bitwa pod Kawanakajima
Równina Kawanakajima znajduje się u zbiegu rzek Saigawa i Tikumagawa w Alpach Japońskich. W latach 1553–1564 na tej równinie miało miejsce pięć bitew między siłami Uesugi Kenshina i Takedy Shingena.
-
Bitwa pod Tonamoto (Nagahama)
Na początku okresu Sengoku Jidai klan Teshokabe był jednym z mniejszych klanów w prowincji Tosa. Jego sąsiedzi nieustannie toczyli między sobą wojny, angażując się w niekończące się potyczki. Wśród nich wyróżniał się Yosokabe Kunitika jako strateg wojskowy o niezwykłym talencie. To właśnie dzięki tym umiejętnościom udało mu się do połowy XVI wieku pokonać sąsiednie klany, rozszerzając wpływy swojego klanu. W tym czasie siedzibą klanu był zamek Oko.
-
Oblężenie zamku Iwakura
Klan Oda doszedł do władzy w prowincji Owari w XV wieku w wyniku tzw. gokoku-jo, czyli „obalenia wyższych przez niższych”. Buntując się przeciwko swojemu suzerenowi, klanowi Shiba, Oda zdołał osiągnąć niezależność. Jednak zwycięstwo to doprowadziło do wewnętrznych sporów: klan podzielił się na dwie rywalizujące ze sobą gałęzie.
-
Oblężenie zamku Katsurayama
Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
-
Bitwa pod Nagaragawa
Saito Toshimasa, znany później jako Saito Dosan, uważany jest za jednego z typowych daimyo okresu Sengoku – pomniejszych samurajów, którzy w XVI wieku zdołali osiągnąć status niezależnych książąt, stosując najsurowsze, a czasem nieprzyjemne środki. Jego bezwzględność wobec rywali przyniosła mu przydomek „Mino no Mamushi” – „żmija z Mino”.
-
Bitwa pod Uedahara
W historii okresu Sengoku Jidai bitwa pod Uedahara znana jest przede wszystkim jako pierwsza porażka niepokonanego dotąd Takedy Shingena, a także jako pierwsza bitwa polowa, w której użyto broni palnej.
-
Druga bitwa pod Azukizaka
W sierpniu 1547 roku szczęście uśmiechnęło się do Ody Nobuhide – dzięki tajnemu porozumieniu udało mu się schwytać pięcioletniego syna głowy klanu Matsudaira, przyszłego Tokugawę Ieyasu. Ojciec chłopca, Matsudaira Hirotada, stopniowo skłaniał się ku sojuszowi z klanem Imagawa i jako gwarancję został zmuszony do wysłania swojego następcy jako zakładnika. Jednak Oda Nobuhide zdołał wynegocjować z lokalnym dowódcą towarzyszącym dziecku i za wynagrodzeniem przekazał syna Hirotady Nobuhide.
