Gozen uważana jest za jeden z nielicznych historycznie udokumentowanych przykładów prawdziwych kobiet-wojowniczek feudalnej Japonii, znanych jako onna-musha lub onna-bugeisha. Chociaż historia Japonii zna niezliczone kobiety, które w różnych okresach były zmuszone chwytać za broń, na przykład w obronie swoich zamków, Tomoe Gozen była bez wątpienia wojowniczką naprawdę utalentowaną i doświadczoną. Była żoną Kiso (Minamoto) Yoshinaki, choć Opowieść o Heike przedstawia ją raczej jako wasalkę. Yoshinaka zbuntował się przeciwko klanowi Taira i w 1184 roku, po zwycięstwie w bitwie pod Kurikawą, zdobył Kioto. Gdy Taira zostali wyparci do zachodnich prowincji, Yoshinaka zaczął stanowczo twierdzić, że to on jeden jest godny objęcia przywództwa nad klanem Minamoto i przejęcia roli jego zwierzchnika.
Takie zachowanie wywołało narastające niezadowolenie i doprowadziło do tego, że Minamoto no Yoritomo wystąpił przeciwko Yoshinace. W decydującym starciu Yoshinaka i Gozen zmierzyli się z wojskami Yoritomo w rozpaczliwej i krwawej bitwie pod Awazu, podczas której Gozen miała zdobyć co najmniej jedną głowę wroga.
Opowieść o Heike opisuje Tomoe Gozen w następujący sposób: „…Tomoe była niezwykle piękna, o śnieżnobiałej skórze, długich włosach oraz delikatnych i ujmujących rysach twarzy. Była także znakomitą łuczniczką, a w walce mieczem była warta stu wojowników. Gotowa była stawić czoła zarówno demonom, jak i bogom, konno lub pieszo. Tomoe posiadała niezwykłą umiejętność ujarzmiania najbardziej dzikich koni i potrafiła bez szwanku schodzić ze stromych górskich zboczy. W każdej bitwie Yoshinaka zawsze wysyłał ją naprzód jako swojego pierwszego dowódcę, ubraną w doskonałą zbroję i uzbrojoną w wielki miecz oraz potężny łuk. I zawsze dokonywała więcej bohaterskich czynów niż ktokolwiek inny w jego armii…”
Opowieść o Heike dalej podaje, że Gozen należała do pięciu ostatnich ocalałych z bitwy pod Awazu i że Yoshinaka, czując zbliżającą się śmierć, nakazał jej ucieczkę. Z wielką niechęcią podporządkowała się jego woli i przed odejściem powaliła jednego z wojowników Minamoto — Ondę no Hachirō Moroshige — odcinając mu głowę, po czym zdołała bezpiecznie się oddalić. Niektóre źródła twierdzą, że Gozen faktycznie zginęła w tej bitwie wraz ze swoim mężem, inne zaś utrzymują, że przeżyła, udała się do zachodnich prowincji i ostatecznie została mniszką buddyjską.
Zobacz także
-
Hattori Hanzō
Hattori Hanzō, znany również pod imieniem Hattori Masanari, był trzecim synem Hattoriego Yasunagi, samuraja służącego klanowi Matsudaira. W dzieciństwie nazywano go Tigachi Hanzō. Jego ojciec zajmował najwyższy stopień w hierarchii shinobi, będąc jōninem, a Hanzō poszedł w jego ślady, wybierając tę samą drogę.
-
Hatano Hideharu
Hatano Hideharu był najstarszym synem Hatano Harumichiego, głowy rodu Hatano. W dzieciństwie został jednak adoptowany przez swojego wuja, Hatano Motohide, i dlatego formalnie uchodził za jego dziedzica. Od czasów dziadka Hideharu, Hatano Tanemichiego, ród Hatano pozostawał w zależności wasalnej od potężnego domu Miyoshi, który wywierał znaczny wpływ na siogunów z rodu Ashikaga i faktycznie kształtował sytuację polityczną w regionie. Na początku swojej kariery Hideharu służył Miyoshi Nagayoshiemu i, sądząc po zachowanych źródłach, zajmował dość wysoką pozycję w hierarchii swojego seniora, ponieważ znalazł się w wąskim gronie osób zaproszonych na ceremonię intronizacji cesarza Ōgimachi w 1557 roku.
-
Fukushima Masanori
Fukushima Masanori, samuraj z prowincji Owari, służył Toyotomiemu Hideyoshiemu i wziął udział w bitwie pod Shizugatake, gdzie wyróżnił się tak wybitnie, że otrzymał honorowy tytuł jednego z „Siedmiu Włóczni spod Shizugatake”, czyli wojowników, którzy wykazali się największym męstwem w walce. W nagrodę za odwagę i waleczność przyznano mu ziemie przynoszące dochód w wysokości 5 000 koku ryżu.
-
Uemura Masakatsu
Masakatsu należał do rodu Uemura i był synem Uemury Masatady; od najmłodszych lat służył Tokugawie Ieyasu. Podczas powstania Ikkō-ikki w prowincji Mikawa w 1563 roku, po przejściu z buddyjskiej sekty Jōdo Shinshū do sekty Jōdoshū, brał udział w tłumieniu rebelii. Po tych wydarzeniach Masakatsu został mianowany gubernatorem wojskowym i otrzymał nadania ziemskie. Według wielu źródeł należał do tzw. „Trzech Gubernatorów Mikawy” (Mikawa sanbugyō), wraz z Amano Yasukage (1537–1613) i Koriki Kiyonagą (1530–1608).
-
Tomoe Gozen
Gozen uważana jest za jeden z nielicznych historycznie udokumentowanych przykładów prawdziwych kobiet-wojowniczek feudalnej Japonii, znanych jako onna-musha lub onna-bugeisha. Chociaż historia Japonii zna niezliczone kobiety, które w różnych okresach były zmuszone chwytać za broń, na przykład w obronie swoich zamków, Tomoe Gozen była bez wątpienia wojowniczką naprawdę utalentowaną i doświadczoną. Była żoną Kiso (Minamoto) Yoshinaki, choć Opowieść o Heike przedstawia ją raczej jako wasalkę. Yoshinaka zbuntował się przeciwko klanowi Taira i w 1184 roku, po zwycięstwie w bitwie pod Kurikawą, zdobył Kioto. Gdy Taira zostali wyparci do zachodnich prowincji, Yoshinaka zaczął stanowczo twierdzić, że to on jeden jest godny objęcia przywództwa nad klanem Minamoto i przejęcia roli jego zwierzchnika.
-
Tachibana Muneshige
Tachibana Muneshige urodził się jako najstarszy syn Takahashiego Shigetane, jednego z głównych wasali klanu Ōtomo i dowódcy zamku Iwaya. W dzieciństwie nosił imię Senkumamaru. Jego wczesne lata przypadły na okres intensywnych konfliktów zbrojnych między klanem Ōtomo a innymi potężnymi rodami wojowników z Kyūshū – przede wszystkim klanami Shimazu, Akizuki i Ryūzōji.
-
Tachibana Dosetsu
Tachibana Dōsetsu to imię, pod którym szerzej znany jest Hetsugi Akitsura; nazwa tego rodu występuje również w odczytaniach Hekki lub Bekki. Przez długi czas Akitsura służył klanowi Ōtomo, daimyō prowincji Bungo, i brał udział w wojnach przeciwko rodzinie Ōuchi, głównym przeciwnikom Ōtomo w północno-zachodniej części Kyūshū. W latach 60. XVI wieku Akitsura zdobył zamek rodu Tachibana, który zbuntował się przeciwko Ōtomo, po czym przyjął nazwisko Tachibana. Mniej więcej w tym samym okresie złożył śluby buddyjskie i przyjął imię Dōsetsu, oznaczające „Ośnieżoną Drogę”.
-
Taira no Masakado
Taira no Masakado uosabiał typowego samuraja swojej epoki — pewnego siebie, surowego i nieugiętego. W młodości służył w straży pałacowej i wielokrotnie dowodził swej odwagi podczas tłumienia zamieszek. Dzięki tym osiągnięciom Masakado zaczął ubiegać się o stanowisko zwierzchnika stołecznej policji wojskowej (kebiishi-chō), lecz spotkał się z odmową: w tym czasie niemal wszystkie urzędy dworskie, które stały się uprzywilejowanymi synekurami, pozostawały pod kontrolą potężnego rodu Fujiwara.
