Bitwa pod Noradą to świetny przykład starcia z okresu Sengoku Jidai, kiedy przewaga liczebna nie zawsze gwarantowała zwycięstwo, nawet w otwartej walce.
Klan Rokkaku był jedną z najbardziej wpływowych rodzin prowincji Omi, której początki sięgają XIII wieku. Jego przedstawiciele w różnych okresach zajmowali stanowiska wojskowych gubernatorów (syugo) w różnych prowincjach. Klan Azai (lub Asai) powstał na początku XVI wieku. W trakcie typowego dla tej epoki procesu gekokujo (niżsi obalają wyższych), Azai uwolnili się od wasalnej zależności od klanu Kyogoku i przejęli kontrolę nad północno-wschodnią częścią Omi. Jednak wkrótce ich ziemie zostały zajęte przez Rokka, a klan Azai musiał się podporządkować. Mimo to przywódcy Azai nadal walczyli o niepodległość, co doprowadziło do serii zbrojnych starć z Rokka.
W 1559 roku głowa Rokka, Rokka Yoshitaka (1521–1598), formalnie wstąpił do zakonu i przekazał przywództwo klanu swojemu synowi, Rokka Yoshisuke. Jednak faktyczna władza pozostała w rękach Yoshitaki, który nadal dowodził armią.
Latem 1560 roku Yoshitaka rozpoczął kampanię wojenną przeciwko Azai, zbierając armię liczącą około 25 tysięcy żołnierzy (według kroniki „Azai Sandai-ki”). Głównym celem był zamek Hida, który nie został zdobyty w poprzednim roku.
Armia Rokka składała się z oddziałów różnych podległych rodów. W awangardzie walczyli wojownicy klanów Gamo, Nagahara, Shindo i Ikeda. Drugą linię tworzyły siły Narazaki, Tanaka, Kido, Wada, Yoshida i innych, a w tylnej linii znajdowały się oddziały klanów Goto, Miura, Yamada, Tazaki i innych.
Formalnym przywódcą Azai był wówczas Azai Hisamasa (1526–1573), jednak jego słabość jako przywódcy budziła niezadowolenie wasali. Rzeczywiste dowództwo nad armią przejął jego piętnastoletni syn — Azai Nagamasa (1545–1573), cieszący się poparciem większości wojowników.
Klan Azai, wspierany przez sojuszników i wasali – rody Dodo, Isono, Yono, Imamura, Yuge, Hongo i inne – był w stanie wystawić około 11 tysięcy żołnierzy. Sojuszniczy klan Asakura wysłał posiłki, ale jego wojska przybyły już po zakończeniu bitwy.
Bitwa rozegrała się nad rzeką Usogawa, dlatego czasami nazywana jest „bitwą pod Usogawa”.
Pierwszy cios zadał Dodo Kuranosuke – były wasal Rokka, który przeszedł na stronę Azai. Jego oddziały przekroczyły rzekę i stoczyły walkę z wojskami klanu Gamo. Jednak z flank zaatakowały ich siły klanów Narazaki i Tanaka. Kuranosuke został zabity, a oddziały Dodo wycofały się za rzekę.
Zainspirowane sukcesem wojska Rokkaku przekroczyły Usogawę i ruszyły w kierunku wsi Norada, licząc na szybkie zwycięstwo.
Jednak Nagamasa nie uległ panice. Wygłosił płomienne przemówienie do żołnierzy, podnosząc ich morale, i poprowadził atak. W centrum stały elitarne siły Azai, a flanki osłaniały oddziały sojusznicze. Atak był szybki i potężny – pomimo przewagi liczebnej armia Rokkaku nie wytrzymała nacisku, w jej szeregach wybuchła panika, która przerodziła się w masową ucieczkę. W kronikach odnotowano, że „rzeka Usogawa była usiana ciałami poległych żołnierzy”.
Według różnych źródeł straty Rokkaaku wyniosły od 840 do 920 osób, podczas gdy Azai stracił od 400 do 700 żołnierzy.
Po tym wspaniałym zwycięstwie Azai Nagamasa został oficjalnie uznany za daimyo klanu. Klęska była ciężkim ciosem dla Rokka, który nigdy nie zdołał się podnieść i w 1570 roku przestał istnieć.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
