Bitwa pod Noradą to świetny przykład starcia z okresu Sengoku Jidai, kiedy przewaga liczebna nie zawsze gwarantowała zwycięstwo, nawet w otwartej walce.
Klan Rokkaku był jedną z najbardziej wpływowych rodzin prowincji Omi, której początki sięgają XIII wieku. Jego przedstawiciele w różnych okresach zajmowali stanowiska wojskowych gubernatorów (syugo) w różnych prowincjach. Klan Azai (lub Asai) powstał na początku XVI wieku. W trakcie typowego dla tej epoki procesu gekokujo (niżsi obalają wyższych), Azai uwolnili się od wasalnej zależności od klanu Kyogoku i przejęli kontrolę nad północno-wschodnią częścią Omi. Jednak wkrótce ich ziemie zostały zajęte przez Rokka, a klan Azai musiał się podporządkować. Mimo to przywódcy Azai nadal walczyli o niepodległość, co doprowadziło do serii zbrojnych starć z Rokka.
W 1559 roku głowa Rokka, Rokka Yoshitaka (1521–1598), formalnie wstąpił do zakonu i przekazał przywództwo klanu swojemu synowi, Rokka Yoshisuke. Jednak faktyczna władza pozostała w rękach Yoshitaki, który nadal dowodził armią.
Latem 1560 roku Yoshitaka rozpoczął kampanię wojenną przeciwko Azai, zbierając armię liczącą około 25 tysięcy żołnierzy (według kroniki „Azai Sandai-ki”). Głównym celem był zamek Hida, który nie został zdobyty w poprzednim roku.
Armia Rokka składała się z oddziałów różnych podległych rodów. W awangardzie walczyli wojownicy klanów Gamo, Nagahara, Shindo i Ikeda. Drugą linię tworzyły siły Narazaki, Tanaka, Kido, Wada, Yoshida i innych, a w tylnej linii znajdowały się oddziały klanów Goto, Miura, Yamada, Tazaki i innych.
Formalnym przywódcą Azai był wówczas Azai Hisamasa (1526–1573), jednak jego słabość jako przywódcy budziła niezadowolenie wasali. Rzeczywiste dowództwo nad armią przejął jego piętnastoletni syn — Azai Nagamasa (1545–1573), cieszący się poparciem większości wojowników.
Klan Azai, wspierany przez sojuszników i wasali – rody Dodo, Isono, Yono, Imamura, Yuge, Hongo i inne – był w stanie wystawić około 11 tysięcy żołnierzy. Sojuszniczy klan Asakura wysłał posiłki, ale jego wojska przybyły już po zakończeniu bitwy.
Bitwa rozegrała się nad rzeką Usogawa, dlatego czasami nazywana jest „bitwą pod Usogawa”.
Pierwszy cios zadał Dodo Kuranosuke – były wasal Rokka, który przeszedł na stronę Azai. Jego oddziały przekroczyły rzekę i stoczyły walkę z wojskami klanu Gamo. Jednak z flank zaatakowały ich siły klanów Narazaki i Tanaka. Kuranosuke został zabity, a oddziały Dodo wycofały się za rzekę.
Zainspirowane sukcesem wojska Rokkaku przekroczyły Usogawę i ruszyły w kierunku wsi Norada, licząc na szybkie zwycięstwo.
Jednak Nagamasa nie uległ panice. Wygłosił płomienne przemówienie do żołnierzy, podnosząc ich morale, i poprowadził atak. W centrum stały elitarne siły Azai, a flanki osłaniały oddziały sojusznicze. Atak był szybki i potężny – pomimo przewagi liczebnej armia Rokkaku nie wytrzymała nacisku, w jej szeregach wybuchła panika, która przerodziła się w masową ucieczkę. W kronikach odnotowano, że „rzeka Usogawa była usiana ciałami poległych żołnierzy”.
Według różnych źródeł straty Rokkaaku wyniosły od 840 do 920 osób, podczas gdy Azai stracił od 400 do 700 żołnierzy.
Po tym wspaniałym zwycięstwie Azai Nagamasa został oficjalnie uznany za daimyo klanu. Klęska była ciężkim ciosem dla Rokka, który nigdy nie zdołał się podnieść i w 1570 roku przestał istnieć.
Zobacz także
-
Druga bitwa pod Konodai
Hojo Ujiasu (1515–1571), jeden z najwybitniejszych przedstawicieli klanu Hojo, spędził prawie całe życie na wojnie. Jego posiadłości znajdowały się w trudnej sytuacji: były otoczone ze wszystkich stron przez agresywnych sąsiadów gotowych do ataku w każdej chwili. Realizując swoje plany rozszerzenia wpływów klanu Hojo w regionie Kanto, Ujiasu był zmuszony zmierzyć się ze znanymi i potężnymi przeciwnikami – klanami Uesugi i Takeda. Na wschodzie jego głównym rywalem był klan Satomi.
-
Czwarta bitwa pod Kawanakajima
Równina Kawanakajima znajduje się u zbiegu rzek Saigawa i Tikumagawa w Alpach Japońskich. W latach 1553–1564 na tej równinie miało miejsce pięć bitew między siłami Uesugi Kenshina i Takedy Shingena.
-
Bitwa pod Tonamoto (Nagahama)
Na początku okresu Sengoku Jidai klan Teshokabe był jednym z mniejszych klanów w prowincji Tosa. Jego sąsiedzi nieustannie toczyli między sobą wojny, angażując się w niekończące się potyczki. Wśród nich wyróżniał się Yosokabe Kunitika jako strateg wojskowy o niezwykłym talencie. To właśnie dzięki tym umiejętnościom udało mu się do połowy XVI wieku pokonać sąsiednie klany, rozszerzając wpływy swojego klanu. W tym czasie siedzibą klanu był zamek Oko.
-
Oblężenie zamku Iwakura
Klan Oda doszedł do władzy w prowincji Owari w XV wieku w wyniku tzw. gokoku-jo, czyli „obalenia wyższych przez niższych”. Buntując się przeciwko swojemu suzerenowi, klanowi Shiba, Oda zdołał osiągnąć niezależność. Jednak zwycięstwo to doprowadziło do wewnętrznych sporów: klan podzielił się na dwie rywalizujące ze sobą gałęzie.
-
Oblężenie zamku Katsurayama
Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
-
Bitwa pod Nagaragawa
Saito Toshimasa, znany później jako Saito Dosan, uważany jest za jednego z typowych daimyo okresu Sengoku – pomniejszych samurajów, którzy w XVI wieku zdołali osiągnąć status niezależnych książąt, stosując najsurowsze, a czasem nieprzyjemne środki. Jego bezwzględność wobec rywali przyniosła mu przydomek „Mino no Mamushi” – „żmija z Mino”.
-
Bitwa pod Uedahara
W historii okresu Sengoku Jidai bitwa pod Uedahara znana jest przede wszystkim jako pierwsza porażka niepokonanego dotąd Takedy Shingena, a także jako pierwsza bitwa polowa, w której użyto broni palnej.
-
Druga bitwa pod Azukizaka
W sierpniu 1547 roku szczęście uśmiechnęło się do Ody Nobuhide – dzięki tajnemu porozumieniu udało mu się schwytać pięcioletniego syna głowy klanu Matsudaira, przyszłego Tokugawę Ieyasu. Ojciec chłopca, Matsudaira Hirotada, stopniowo skłaniał się ku sojuszowi z klanem Imagawa i jako gwarancję został zmuszony do wysłania swojego następcy jako zakładnika. Jednak Oda Nobuhide zdołał wynegocjować z lokalnym dowódcą towarzyszącym dziecku i za wynagrodzeniem przekazał syna Hirotady Nobuhide.
