Bitwa pod Noradą to świetny przykład starcia z okresu Sengoku Jidai, kiedy przewaga liczebna nie zawsze gwarantowała zwycięstwo, nawet w otwartej walce.
Klan Rokkaku był jedną z najbardziej wpływowych rodzin prowincji Omi, której początki sięgają XIII wieku. Jego przedstawiciele w różnych okresach zajmowali stanowiska wojskowych gubernatorów (syugo) w różnych prowincjach. Klan Azai (lub Asai) powstał na początku XVI wieku. W trakcie typowego dla tej epoki procesu gekokujo (niżsi obalają wyższych), Azai uwolnili się od wasalnej zależności od klanu Kyogoku i przejęli kontrolę nad północno-wschodnią częścią Omi. Jednak wkrótce ich ziemie zostały zajęte przez Rokka, a klan Azai musiał się podporządkować. Mimo to przywódcy Azai nadal walczyli o niepodległość, co doprowadziło do serii zbrojnych starć z Rokka.
W 1559 roku głowa Rokka, Rokka Yoshitaka (1521–1598), formalnie wstąpił do zakonu i przekazał przywództwo klanu swojemu synowi, Rokka Yoshisuke. Jednak faktyczna władza pozostała w rękach Yoshitaki, który nadal dowodził armią.
Latem 1560 roku Yoshitaka rozpoczął kampanię wojenną przeciwko Azai, zbierając armię liczącą około 25 tysięcy żołnierzy (według kroniki „Azai Sandai-ki”). Głównym celem był zamek Hida, który nie został zdobyty w poprzednim roku.
Armia Rokka składała się z oddziałów różnych podległych rodów. W awangardzie walczyli wojownicy klanów Gamo, Nagahara, Shindo i Ikeda. Drugą linię tworzyły siły Narazaki, Tanaka, Kido, Wada, Yoshida i innych, a w tylnej linii znajdowały się oddziały klanów Goto, Miura, Yamada, Tazaki i innych.
Formalnym przywódcą Azai był wówczas Azai Hisamasa (1526–1573), jednak jego słabość jako przywódcy budziła niezadowolenie wasali. Rzeczywiste dowództwo nad armią przejął jego piętnastoletni syn — Azai Nagamasa (1545–1573), cieszący się poparciem większości wojowników.
Klan Azai, wspierany przez sojuszników i wasali – rody Dodo, Isono, Yono, Imamura, Yuge, Hongo i inne – był w stanie wystawić około 11 tysięcy żołnierzy. Sojuszniczy klan Asakura wysłał posiłki, ale jego wojska przybyły już po zakończeniu bitwy.
Bitwa rozegrała się nad rzeką Usogawa, dlatego czasami nazywana jest „bitwą pod Usogawa”.
Pierwszy cios zadał Dodo Kuranosuke – były wasal Rokka, który przeszedł na stronę Azai. Jego oddziały przekroczyły rzekę i stoczyły walkę z wojskami klanu Gamo. Jednak z flank zaatakowały ich siły klanów Narazaki i Tanaka. Kuranosuke został zabity, a oddziały Dodo wycofały się za rzekę.
Zainspirowane sukcesem wojska Rokkaku przekroczyły Usogawę i ruszyły w kierunku wsi Norada, licząc na szybkie zwycięstwo.
Jednak Nagamasa nie uległ panice. Wygłosił płomienne przemówienie do żołnierzy, podnosząc ich morale, i poprowadził atak. W centrum stały elitarne siły Azai, a flanki osłaniały oddziały sojusznicze. Atak był szybki i potężny – pomimo przewagi liczebnej armia Rokkaku nie wytrzymała nacisku, w jej szeregach wybuchła panika, która przerodziła się w masową ucieczkę. W kronikach odnotowano, że „rzeka Usogawa była usiana ciałami poległych żołnierzy”.
Według różnych źródeł straty Rokkaaku wyniosły od 840 do 920 osób, podczas gdy Azai stracił od 400 do 700 żołnierzy.
Po tym wspaniałym zwycięstwie Azai Nagamasa został oficjalnie uznany za daimyo klanu. Klęska była ciężkim ciosem dla Rokka, który nigdy nie zdołał się podnieść i w 1570 roku przestał istnieć.
Zobacz także
-
Drugie oblężenie zamku Gassan-Toda (1564–1565)
Mori Motonari (1497–1571), przywódca potężnego klanu Mori, był jednym z najbardziej wpływowych daimyo regionu Chugoku, położonego na zachodzie wyspy Honsiu. W niespokojnej i brutalnej epoce Sengoku Jidai prowadził nieustanne wojny, dążąc do poszerzenia swoich posiadłości i wzmocnienia władzy swojego rodu.
-
Oblężenie zamku Inabayama
Trwające dwa tygodnie oblężenie zamku Inabayama stanowiło dramatyczną kulminację kampanii Ody Nobunagi mającej na celu przejęcie kontroli nad prowincją Mino i zdecydowane pokonanie klanu Saitō. To właśnie podczas tej operacji Toyotomi Hideyoshi, znany wówczas jako Kinoshita Tōkichirō, po raz pierwszy zabłysnął w rywalizacji z Nobunagą, stając się przyszłym spadkobiercą zjednoczenia Japonii.
-
Oblężenie zamku Wado
W 1335 roku klan Shiina zbudował zamek Uozu jako pomocniczą twierdzę wspierającą zamek Matsukura. Do 1570 roku znalazł się on pod kontrolą klanu Uesugi, szybko stając się strategiczną fortecą w prowincji Etchū. Przez wiele lat jego dowódcą był Kawada Nagataka.
-
Oblężenie klasztoru Ishimama Honganji
W historii Japonii oblężenie Ishiyama Hongan-ji — głównej twierdzy ruchu Ikkō-ikki podczas kampanii Ody Nobunagi — uważane jest za najdłuższe, trwające od sierpnia 1570 r. do sierpnia 1580 r.
-
Bitwy pod Kawanakajimą
Bitwy o Kawanakajimę były serią zaciekłych konfliktów w japońskim okresie Sengoku, toczonych między Takedą Shingenem z prowincji Kai i Uesugi Kenshinem z prowincji Echigo w latach 1553-1564. Bitwy te koncentrowały się wokół strategicznej równiny Kawanakajima, leżącej między rzekami Sai i Chikuma w północnej prowincji Shinano, obecnie w mieście Nagano. Rywalizacja rozpoczęła się, gdy Shingen przejął kontrolę nad Shinano, zmuszając Ogasawarę Nagatoki i Murakamiego Yoshikiyo do szukania schronienia u Kenshina, co spowodowało powtarzające się starcia.
-
Oblężenie Odawary w 1590 r.
Trzecie oblężenie Odawary w 1590 r. było kluczowym momentem w wysiłkach Toyotomi Hideyoshiego zmierzających do zneutralizowania klanu Hojo jako wyzwania dla jego władzy. W miesiącach poprzedzających oblężenie Hojo dokonali znaczących, pospiesznych ulepszeń obrony zamku, gdy zamiary Hideyoshiego stały się jasne. Jednak pomimo przytłaczającej siły Hideyoshiego, podczas oblężenia nie doszło do wielu walk.
-
Bitwa pod Tenmokuzan
Bitwa pod Tenmokuzan w 1582 roku jest pamiętana jako ostatnie starcie klanu Takeda w Japonii. Bitwa ta była ostatnią próbą Takeda Katsuyori, aby oprzeć się nieustępliwej kampanii Oda Nobunaga przeciwko niemu. Uciekając przed prześladowcami, Katsuyori podpalił swoją fortecę w zamku Shinpu i szukał schronienia w górach w Iwadono, twierdzy trzymanej przez jego lojalnego sługę, Oyamadę Nobushige. Jednak Oyamada zdradził Katsuyoriego, odmawiając mu wstępu. Nie mając innego wyjścia, Katsuyori popełnił samobójstwo wraz z żoną, podczas gdy resztki jego armii podjęły dzielny wysiłek, by powstrzymać napastników.
-
Bitwa pod Oshu
Północny klan Fujiwara rządził prowincjami Mutsu i Dewa od 1087 roku, utrzymując swoje rządy przez ponad sto lat do 1189 roku. Klan został założony przez Fujiwara no Kiyohira, wraz z Minamoto no Yoshiie, którzy ustanowili swoją niezależność w Hiraizumi, położonym w dzisiejszej prefekturze Iwate. Pod rządami Kiyohiry, a później jego następców Fujiwara no Motohira i Fujiwara no Hidehira, północni Fujiwara osiągnęli szczyt swojej potęgi w regionie Tohoku. Przesiąknęli oni kulturą Kioto i zbudowali znaczące świątynie, takie jak Chuson-ji, założona w 1095 roku.
