W 1551 roku Sue Harukata obalił Ouchi Yoshitakę i przejął kontrolę nad klanem Ouchi, rządząc nim poprzez Ouchi (Otomo) Yoshinagę, który był mu całkowicie posłuszny.
W 1554 roku Mori Motonari zbuntował się przeciwko Sue. W czerwcu tego samego roku pokonał armię Sue w bitwie pod Osikihata. Po tym zwycięstwie Motonari przeniósł się na wyspę Miyajima (Itsukushima), gdzie rozpoczął budowę zamku Miyo. W 1555 roku rozmieścił w tej fortecy swój garnizon.
Następnie Motonari zaczął realizować starannie przemyślany plan. Rozpowszechnił pogłoski, że nowa forteca jest podatna na atak wojsk Sue. Harukata uwierzył w te pogłoski i przetransportował swoją armię na wyspę, gdzie udało mu się zdobyć fort. W międzyczasie Motonari, kontynuując realizację swojego planu, zdobył fortecę Sakarao na Honsiu, która należała do Sue. W ten sposób odciął wojska Harukaty, uwięziwszy je na małej wyspie.
Następnie Motonari czekał na odpowiedni moment, aby zadać decydujący cios. Wojownicy Sue byli tak pewni swojego bezpieczeństwa, że przestali nawet wystawiać strażników. W deszczową październikową noc Motonari, przy wsparciu rodziny Murakami, która zapewniła mu statki pirackie, przetransportował swoją armię na wyspę. Po przybyciu na miejsce podzielił swoje siły na dwa oddziały. Pierwszy oddział, dowodzony przez samego Motonariego i jego synów, Mori Takamoto i Kikkawa Motoharu, ominął fortecę od północy. Drugi oddział, dowodzony przez innego syna Motonariego, Kobayakawa Takakage, potajemnie skierował się do głównej bramy zamku.
Chociaż armia Motonariego była kilkakrotnie mniejsza od armii Sue, miał on po swojej stronie główną przewagę: zaskoczenie. O świcie obie grupy napastników rozpoczęły atak z różnych kierunków. Żołnierze Sue zostali zaskoczeni i próbowali uciec w panice, ale wszystkie statki zostały wcześniej zabrane przez piratów Murakami.
Setki żołnierzy Harukaty popełniło samobójstwo: niektórzy rzucili się do wody, inni popełnili tradycyjne seppuku. Idąc za ich przykładem, Sue Harukata również odebrał sobie życie. Zwycięstwo to zapoczątkowało wzrost znaczenia klanu Mori jako władców zachodniej Japonii.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
