Araki Murashige (1535 - 20 czerwca 1586) był samurajem i poddanym Ikedy Katsumasy, głowy potężnego klanu Settsu-Ikeda w prowincji Settsu. Początkowo służył pod Katsumasą, a następnie związał się z Odą Nobunagą po udanej kampanii Nobunagi mającej na celu przejęcie kontroli nad Kioto.
W 1573 r. Murashige został mianowany daimyō zamku Ibaraki i zyskał dalsze uznanie dzięki swoim wyczynom wojskowym w całej Japonii. W 1571 r. on i Nakagawa Kiyohide zabili Wada Koremasę, starszego strażnika szogunatu Ashikaga, w bitwie pod Shiraigawara. Trzy lata później, w 1574 r., pomógł Hashibie Hideyoshiemu w zdobyciu zamku Arioka (zamku Itami) od Itami Chikaoki, po czym Nobunaga przyznał mu kontrolę nad zamkiem.
Murashige odegrał kluczową rolę w kampaniach Nobunagi, dowodząc oddziałami podczas trwającego dekadę oblężenia Ishiyama Honganji. Jednak w 1578 roku, podczas oblężenia Miki, został oskarżony o sympatyzowanie z klanem Mōri, głównym wrogiem Nobunagi. Wycofał się do zamku Itami (w dzisiejszej prefekturze Hyōgo), gdzie przetrwał roczne oblężenie, zanim zamek upadł w 1579 roku.
Pomimo porażki, Murashige zdołał uciec i spędził resztę życia jako oddany uczeń Sen no Rikyū, legendarnego mistrza herbaty. Przyjął herbaciane imię „Dokun” i stał się szanowanym praktykiem herbaty. Rikyū podzielił się z Murashige niektórymi ze swoich najgłębszych nauk, w tym dobrze znanym manuskryptem Araki Settsu Kami-ate Densho. W genealogii herbaciarzy wszystkich pokoleń przeszłych i obecnych (Kokin Chajin Keifu) Murashige jest wymieniony wśród siedmiu mędrców Rikyū.
W 1580 roku został oblężony w zamku Hanakuma przez Ikedę Tsuneoki, innego z generałów Nobunagi. Chociaż udało mu się uciec po raz kolejny, ostatecznie uciekł do klanu Mōri, podczas gdy Tsuneoki przejął jego dawną domenę.
Na wpół legendarna opowieść mówi o zaradności Murashige w unikaniu próby zabójstwa przez Nobunagę. Wezwany przez Nobunagę pod zarzutem zdrady, Murashige ukłonił się nisko na progu przed wejściem do pokoju. Wyczuwając pułapkę, dyskretnie umieścił swój żelazny wachlarz wojenny (tessen) w rowku drzwi przesuwnych, uniemożliwiając ich zatrzaśnięcie w celu złamania mu karku. Gdy jego podstęp został zdemaskowany, Nobunaga został zmuszony do porzucenia próby zamachu i nastąpiło pojednanie.
Syn Murashige, wychowany pod nazwiskiem matki, stał się znanym artystą Iwasą Matabei.
Zobacz także
-
Yamagata Masakage
Masakage był jednym z najbardziej lojalnych i utalentowanych dowódców Takedy Shingena. Należał do słynnej listy „Dwudziestu Czterech Generałów Takedy Shingena”, a także do wąskiego grona czterech szczególnie zaufanych wodzów znanych jako Shitennō.
-
Yagyu Munenori
Yagyū Munenori rozpoczął służbę u Tokugawy Ieyasu w czasie, gdy u jego boku znajdował się jeszcze jego ojciec, Yagyū Muneyoshi. W 1600 roku Munenori wziął udział w decydującej bitwie pod Sekigaharą. Już w 1601 roku został mianowany instruktorem kenjutsu Tokugawy Hidetady, syna Ieyasu, który później został drugim siogunem z rodu Tokugawa.
-
Yagyu Muneyoshi
Samuraj pochodzący z prowincji Yamato, wywodził się z rodziny, która poniosła klęskę w walce z klanem Tsutsui. Muneyoshi po raz pierwszy wziął udział w bitwie w wieku szesnastu lat. Zmuszony przez okoliczności, wstąpił na służbę domu Tsutsui, a następnie służył Miyoshi Tōkei. Później znalazł się pod dowództwem Matsunagi Hisahide i z czasem został wasalem najpierw Ody, a następnie Toyotomiego.
-
Endo Naozune
Naozune służył u Azai Nagamasy i był jednym z czołowych wasali tego rodu, znanym ze swojej odwagi i determinacji. Towarzyszył Nagamasie podczas jego pierwszego spotkania z Odą Nobunagą i już wtedy prosił o pozwolenie na zabicie Nobunagi, obawiając się go jako niezwykle niebezpiecznego człowieka; Nagamasa jednak nie wyraził na to zgody.
-
Hosokawa Sumimoto
Sumimoto pochodził z klanu Hosokawa: był biologicznym synem Hosokawy Yoshiharu, a jednocześnie adoptowanym synem Hosokawy Masamoto, spadkobiercy Hosokawy Katsumoto, jednego z głównych inspiratorów wojny Ōnin. Masamoto był homoseksualistą, nigdy się nie ożenił i nie miał własnych dzieci. Początkowo adoptował Sumiyukiego, przedstawiciela arystokratycznego rodu Kujō, jednak wybór ten spotkał się z niezadowoleniem i ostrą krytyką ze strony starszych wasali domu Hosokawa. W rezultacie Masamoto zmienił swoją decyzję i ogłosił Sumimoto swoim następcą, reprezentanta bocznej linii klanu Hosokawa, od dawna osiadłej w prowincji Awa na wyspie Shikoku. Niemal natychmiast chłopiec został wciągnięty w złożoną i zażartą sieć intryg politycznych.
-
Honda Masanobu
Masanobu początkowo należał do otoczenia Tokugawy Ieyasu, lecz później przeszedł na służbę Sakai Shōgena, daimyō i kapłana z Ueno. Zmiana ta automatycznie uczyniła go wrogiem Ieyasu, który pozostawał w konflikcie z ruchem Ikkō-ikki w prowincji Mikawa. Po rozgromieniu Ikkō-ikki w 1564 roku Masanobu został zmuszony do ucieczki, jednak z czasem powrócił i ponownie wstąpił na służbę Ieyasu. Nie zdobył sławy jako dowódca wojskowy z powodu rany odniesionej w młodości, mimo to przez następnych pięćdziesiąt lat niezmiennie pozostawał po stronie Ieyasu.
Honda Masazumi
Masazumi był najstarszym synem Hondy Masanobu. Od młodych lat służył Tokugawie Ieyasu u boku swojego ojca, biorąc udział w sprawach rodu Tokugawa i stopniowo zdobywając doświadczenie zarówno w sferze wojskowej, jak i administracyjnej. W decydującej bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku Masazumi należał do rdzenia wojsk Tokugawy, co świadczyło o wysokim poziomie zaufania, jakim darzył go Ieyasu. Po zakończeniu kampanii powierzono mu szczególnie delikatne zadanie – służbę w straży pokonanego Ishidy Mitsunariego, jednego z głównych przeciwników Tokugawy, co wymagało wyjątkowej niezawodności i ostrożności.
Hojo Shigetoki
Hōjō Shigetoki, trzeci syn Hōjō Yoshitokiego, był jeszcze bardzo młody — miał zaledwie pięć lat — gdy jego dziad Tokimasa został pierwszym przedstawicielem klanu Hōjō, który objął urząd regenta przy siogunie.
