Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
Do lat 50. XVI wieku prowincja Shinano służyła jako swego rodzaju bufor między domenami dwóch wielkich dowódców epoki Sengoku Jidai: Takedy Shingena (1521–1573), który rządził na południu, i Uesugi Kenshina (1530–1578), który rządził na północy.
Od 1542 roku Shingen zaczął aktywnie podbijać Shinano i do 1550 roku kontrolował już południowe i środkowe obszary prowincji. Kenshin z kolei umocnił swoją pozycję na północy, starając się powstrzymać ekspansję klanu Takeda.
Seria starć w dolinie Kawanakajima w latach 1553–1555 nie przyniosła żadnej ze stron znaczących rezultatów. Dlatego Shingen postanowił skierować swoją trzecią kampanię przeciwko systemowi fortec strzegących przełęczy górskich do prowincji Etigo, rodowych ziem klanu Uesugi. Pierwszą przeszkodą na tej drodze był zamek Katsurayama, zbudowany przez Kenshina w 1553 roku.
Katsurayama
Katsurayama był typowym zamkiem górskim (yamajiro) tamtych czasów. Stał na szczycie góry na północ od rzeki Susohana i był ufortyfikowany drewnianym murem i potężnymi bramami. Zamek posiadał wieże obserwacyjne.
Dowódcą twierdzy był Ochi Haruyoshi. Jego garnizon składał się z wojowników z klanu Ochi, a także z wojowników z klanu Murakami, odwiecznych wrogów klanu Takeda. Zamek był zaopatrzony w duże zapasy ryżu i innych artykułów spożywczych, co pozwalało liczyć na długą obronę.
Początek oblężenia
Północna część Shinano znana jest jako jeden z najbardziej śnieżnych regionów Japonii. W marcu 1557 r. późne opady śniegu zablokowały przełęcze górskie i skutecznie odcięły Katsurayama od prowincji Etigo. Takeda Shingen wykorzystał tę okoliczność i nakazał swojemu zaufanemu generałowi Baba Nobuharu (1515–1575) zaatakować fortecę siłą sześciu tysięcy wojowników.
Kilka prób szturmu na zamek zostało odpartych przez obrońców. Nobuharu zastosował wówczas taktykę blokady. Rozumiał jednak, że nie będzie w stanie długo oblegać twierdzy: gdy tylko stopnieje śnieg, Kenshin będzie mógł wysłać wojska na pomoc garnizonowi.
Legenda o wodzie
Według legendy upadek Katsurayamy był spowodowany pozbawieniem zamku źródła wody. Uważano, że na szczycie góry nie ma strumieni, a obrońcy musieli czerpać wodę ze źródła w pobliżu świątyni Jōshōji, położonej niżej na zboczu.
Początkowo wojska Takedy nie wiedziały o tym. Aby zmylić oblegających, obrońcy wymyślili podstęp: mając duże zapasy ryżu, zaczęli wysypywać go z klifu w miejscu, gdzie widzieli ich wrogowie. Z daleka wyglądało to jak strumienie wody spływające po skałach.
Jednak opat świątyni Jōshōji ujawnił sekret źródła wody armii Takedy i dostęp do źródła został zablokowany.
Wiarygodność tej historii jest wątpliwa: wokół znajdowały się ogromne zaspy śnieżne, a garnizon mógł z łatwością uzyskać wodę poprzez topnienie śniegu, nie polegając na źródle.
Ostateczny atak
Tak czy inaczej, po pewnym czasie wojska Nobuharu rozpoczęły ostateczny atak. Udało im się podpalić fortyfikacje zamku, po czym rozpoczęła się zacięta bitwa.
Wojownicy Takedy zabili cały garnizon, w tym komendanta Ochię Haruyoshiego. Kobiety i inni niebędący wojskowymi mieszkańcy zamku popełnili masowe samobójstwo, rzucając się z klifu. Katsurayama została całkowicie zniszczona i spalona.
Zobacz także
-
Czwarta bitwa pod Kawanakajima
Równina Kawanakajima znajduje się u zbiegu rzek Saigawa i Tikumagawa w Alpach Japońskich. W latach 1553–1564 na tej równinie miało miejsce pięć bitew między siłami Uesugi Kenshina i Takedy Shingena.
-
Bitwa pod Tonamoto (Nagahama)
Na początku okresu Sengoku Jidai klan Teshokabe był jednym z mniejszych klanów w prowincji Tosa. Jego sąsiedzi nieustannie toczyli między sobą wojny, angażując się w niekończące się potyczki. Wśród nich wyróżniał się Yosokabe Kunitika jako strateg wojskowy o niezwykłym talencie. To właśnie dzięki tym umiejętnościom udało mu się do połowy XVI wieku pokonać sąsiednie klany, rozszerzając wpływy swojego klanu. W tym czasie siedzibą klanu był zamek Oko.
-
Oblężenie zamku Iwakura
Klan Oda doszedł do władzy w prowincji Owari w XV wieku w wyniku tzw. gokoku-jo, czyli „obalenia wyższych przez niższych”. Buntując się przeciwko swojemu suzerenowi, klanowi Shiba, Oda zdołał osiągnąć niezależność. Jednak zwycięstwo to doprowadziło do wewnętrznych sporów: klan podzielił się na dwie rywalizujące ze sobą gałęzie.
-
Oblężenie zamku Katsurayama
Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
-
Bitwa pod Nagaragawa
Saito Toshimasa, znany później jako Saito Dosan, uważany jest za jednego z typowych daimyo okresu Sengoku – pomniejszych samurajów, którzy w XVI wieku zdołali osiągnąć status niezależnych książąt, stosując najsurowsze, a czasem nieprzyjemne środki. Jego bezwzględność wobec rywali przyniosła mu przydomek „Mino no Mamushi” – „żmija z Mino”.
-
Bitwa pod Miyajimą
W 1551 roku Sue Harukata obalił Ouchi Yoshitakę i przejął kontrolę nad klanem Ouchi, rządząc nim poprzez Ouchi (Otomo) Yoshinagę, który był mu całkowicie posłuszny.
-
Bitwa pod Uedahara
W historii okresu Sengoku Jidai bitwa pod Uedahara znana jest przede wszystkim jako pierwsza porażka niepokonanego dotąd Takedy Shingena, a także jako pierwsza bitwa polowa, w której użyto broni palnej.
-
Druga bitwa pod Azukizaka
W sierpniu 1547 roku szczęście uśmiechnęło się do Ody Nobuhide – dzięki tajnemu porozumieniu udało mu się schwytać pięcioletniego syna głowy klanu Matsudaira, przyszłego Tokugawę Ieyasu. Ojciec chłopca, Matsudaira Hirotada, stopniowo skłaniał się ku sojuszowi z klanem Imagawa i jako gwarancję został zmuszony do wysłania swojego następcy jako zakładnika. Jednak Oda Nobuhide zdołał wynegocjować z lokalnym dowódcą towarzyszącym dziecku i za wynagrodzeniem przekazał syna Hirotady Nobuhide.
