Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
Do lat 50. XVI wieku prowincja Shinano służyła jako swego rodzaju bufor między domenami dwóch wielkich dowódców epoki Sengoku Jidai: Takedy Shingena (1521–1573), który rządził na południu, i Uesugi Kenshina (1530–1578), który rządził na północy.
Od 1542 roku Shingen zaczął aktywnie podbijać Shinano i do 1550 roku kontrolował już południowe i środkowe obszary prowincji. Kenshin z kolei umocnił swoją pozycję na północy, starając się powstrzymać ekspansję klanu Takeda.
Seria starć w dolinie Kawanakajima w latach 1553–1555 nie przyniosła żadnej ze stron znaczących rezultatów. Dlatego Shingen postanowił skierować swoją trzecią kampanię przeciwko systemowi fortec strzegących przełęczy górskich do prowincji Etigo, rodowych ziem klanu Uesugi. Pierwszą przeszkodą na tej drodze był zamek Katsurayama, zbudowany przez Kenshina w 1553 roku.
Katsurayama
Katsurayama był typowym zamkiem górskim (yamajiro) tamtych czasów. Stał na szczycie góry na północ od rzeki Susohana i był ufortyfikowany drewnianym murem i potężnymi bramami. Zamek posiadał wieże obserwacyjne.
Dowódcą twierdzy był Ochi Haruyoshi. Jego garnizon składał się z wojowników z klanu Ochi, a także z wojowników z klanu Murakami, odwiecznych wrogów klanu Takeda. Zamek był zaopatrzony w duże zapasy ryżu i innych artykułów spożywczych, co pozwalało liczyć na długą obronę.
Początek oblężenia
Północna część Shinano znana jest jako jeden z najbardziej śnieżnych regionów Japonii. W marcu 1557 r. późne opady śniegu zablokowały przełęcze górskie i skutecznie odcięły Katsurayama od prowincji Etigo. Takeda Shingen wykorzystał tę okoliczność i nakazał swojemu zaufanemu generałowi Baba Nobuharu (1515–1575) zaatakować fortecę siłą sześciu tysięcy wojowników.
Kilka prób szturmu na zamek zostało odpartych przez obrońców. Nobuharu zastosował wówczas taktykę blokady. Rozumiał jednak, że nie będzie w stanie długo oblegać twierdzy: gdy tylko stopnieje śnieg, Kenshin będzie mógł wysłać wojska na pomoc garnizonowi.
Legenda o wodzie
Według legendy upadek Katsurayamy był spowodowany pozbawieniem zamku źródła wody. Uważano, że na szczycie góry nie ma strumieni, a obrońcy musieli czerpać wodę ze źródła w pobliżu świątyni Jōshōji, położonej niżej na zboczu.
Początkowo wojska Takedy nie wiedziały o tym. Aby zmylić oblegających, obrońcy wymyślili podstęp: mając duże zapasy ryżu, zaczęli wysypywać go z klifu w miejscu, gdzie widzieli ich wrogowie. Z daleka wyglądało to jak strumienie wody spływające po skałach.
Jednak opat świątyni Jōshōji ujawnił sekret źródła wody armii Takedy i dostęp do źródła został zablokowany.
Wiarygodność tej historii jest wątpliwa: wokół znajdowały się ogromne zaspy śnieżne, a garnizon mógł z łatwością uzyskać wodę poprzez topnienie śniegu, nie polegając na źródle.
Ostateczny atak
Tak czy inaczej, po pewnym czasie wojska Nobuharu rozpoczęły ostateczny atak. Udało im się podpalić fortyfikacje zamku, po czym rozpoczęła się zacięta bitwa.
Wojownicy Takedy zabili cały garnizon, w tym komendanta Ochię Haruyoshiego. Kobiety i inni niebędący wojskowymi mieszkańcy zamku popełnili masowe samobójstwo, rzucając się z klifu. Katsurayama została całkowicie zniszczona i spalona.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Hara
Powstanie Shimabara w latach 1637–1638, którego kulminacją było oblężenie zamku Hara, było ostatnim poważnym powstaniem okresu Edo i miało poważne konsekwencje polityczne.
-
Bitwa pod Tennoji
Konfrontacja między Tokugawą Ieyasu i Toyotomi Hideyori podczas „zimowej kampanii w Osace” zakończyła się podpisaniem traktatu pokojowego. 22 stycznia 1615 r., dzień po podpisaniu traktatu, Ieyasu udawał, że rozwiązuje swoją armię. W rzeczywistości oznaczało to, że siły Shimazu wycofały się do najbliższego portu. Tego samego dnia prawie cała armia Tokugawy rozpoczęła zasypywanie zewnętrznej fosy.
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Otsu
Oblężenie zamku Otsu było częścią kampanii Sekigahara, podczas której tak zwana Koalicja Wschodnia, dowodzona przez Tokugawę Ieyasu, walczyła przeciwko Koalicji Zachodniej, dowodzonej przez Ishidę Mitsunari. Zamek Otsu został zbudowany w 1586 roku na rozkaz Toyotomi Hideyoshi w pobliżu stolicy Kioto, na miejscu rozebranego zamku Sakamoto. Należał on do typu „zamków wodnych” — mizujō — ponieważ jedna z jego stron wychodziła na największe jezioro Japonii, Biwa, a otaczała go sieć fos wypełnionych wodą z jeziora, co sprawiało, że forteca przypominała wyspę.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
