W historii Japonii oblężenie Ishiyama Hongan-ji — głównej twierdzy ruchu Ikkō-ikki podczas kampanii Ody Nobunagi — uważane jest za najdłuższe, trwające od sierpnia 1570 r. do sierpnia 1580 r.
Początkowo, w 1496 roku, mnich Rennyo (1415–1499), ideologiczny i duchowy przywódca buddyjskiej sekty Jōdo Shinshū, wycofał się do ujścia rzeki Yodo i zbudował zaciszną pustelnię na ruinach starożytnego pałacu Naniwa, na „wielkim zboczu” — w Osace. Ta skromna pustelnia szybko przekształciła się w duży kompleks świątynny, a do 1532 roku, po zniszczeniu Yamashina Mido, Ishiyama Hongan-ji stała się centralną fortecą-klasztorem Ikkō-ikki, otoczoną miastem świątynnym (jinai-machi).
Obrona klasztoru była znakomicie zaprojektowana: położony na wyspach u ujścia rzeki, otoczony naturalnymi fosami (kanałami) z mostami, które w razie ataku można było szybko zdemontować. Elementy obronne obejmowały ziemne wały (dorui) z palisadami, fosy (hori), bramy w stylu Koraimon i wieże strażnicze. Otaczające jinai-machi pełniło funkcję zewnętrznego obwodu, podzielonego na dzielnice ziemnymi murami (dobei) i fosami. W centrum znajdowało się jądro wyspy, ufortyfikowane kamiennymi murami (ishigaki), dobei, wieżami yagura i ciężkimi bramami yaguramon — bardzo przypominające ufortyfikowany zamek samurajski.
Zamiast donżonu, w centralnej części znajdowały się dwie główne sale – Amidado i Goeido – połączone korytarzem. Te formy architektoniczne są nadal stosowane w nowoczesnych świątyniach Jōdo Shinshū.
Stały garnizon składał się z około 100 mnichów, ale na dźwięk dzwonu można było wezwać nawet 10 000 świeckich wyznawców (monto), w tym tych z prowincji Kaga i Echizen. Flota klanu Mori aktywnie wspierała klasztor, podczas gdy Uesugi Kenshin i Takeda Shingen odwrócili uwagę sił Nobunagi na północnym zachodzie, spowalniając oblężenie.
W sierpniu 1570 roku Nobunaga, dysponując siłą około 30 000 żołnierzy, rozpoczął oblężenie, otaczając klasztor fortami. We wrześniu wojowniczy mnisi szturmowali forty Kawaguchi i Takadono, wykorzystując 3000 arkebuzerów i skoordynowany ogień salwowy.
Pierwsze lata były intensywne, ale szlaki morskie zapewniały zaopatrzenie klasztoru do lat 1576–1578, kiedy to Nobunaga skupił się na blokadzie morskiej przy użyciu dużych statków i arkebuzerów. Po zwycięstwach w drugiej bitwie pod Kizugawaguchi i śmierci Uesugi Kenshina Nobunaga wszedł w ostatnią fazę: odcięcie sojuszników i zdobycie zewnętrznych umocnień.
W kwietniu 1580 r. opat Kōsa (Kennyo) poddał się na rozkaz cesarza, ale klasztor został spalony, aby zapobiec jego zdobyciu. Jego fundamenty zostały zniszczone w sierpniu. Trzy lata później, w 1583 roku, Toyotomi Hideyoshi zbudował na tym miejscu zamek Osaka.
W ten sposób oblężenie Ishiyama Hongan-ji stało się największą i najdłuższą wojną o fortecę w historii Japonii, pokazując ostrożność obrońców i wytrwałość oblegających.
Zobacz także
-
Oblężenie zamku Shuri
Królestwo Ryukyu powstało w 1429 roku na Okinawie, największej wyspie archipelagu Ryukyu (Nansei), w wyniku zjednoczenia militarnego trzech rywalizujących ze sobą królestw. W kolejnych latach kontrola państwa rozszerzyła się na wszystkie wyspy archipelagu.
-
Oblężenie zamku Fushimi
Fushimi można uznać za jeden z najbardziej „nieszczęśliwych” zamków okresu Sengoku Jidai. Pierwotny zamek został zbudowany przez Toyotomi Hideyoshi w południowo-wschodniej części Kioto w 1594 roku jako jego rezydencja w cesarskim mieście.
-
Oblężenie zamku Shiroishi
Oblężenie zamku Shiroishi było częścią kampanii Sekigahara i miało miejsce kilka miesięcy przed decydującą bitwą pod Sekigahara. Daimyo prowincji Aizu, Uesugi Kagekatsu, stanowił poważne zagrożenie dla planów Tokugawy Ieyasu dotyczących rozbicia Koalicji Zachodniej, więc Ieyasu postanowił powstrzymać jego działania za pomocą swoich północnych wasali. W tym celu nakazał Date Masamune najechać prowincję Aizu i zdobyć zamek Shiroishi.
-
Drugie oblężenie zamku Jinju
Podczas dwóch kampanii koreańskich w XVI wieku Japończycy wielokrotnie musieli zdobywać fortece wroga i bronić zajętych lub zbudowanych fortyfikacji przed połączonymi siłami koreańskimi i chińskimi. Spośród wszystkich operacji z tamtego okresu drugie oblężenie zamku Jinju jest uważane za najciekawsze z punktu widzenia wojny oblężniczej.
-
Oblężenie zamku Takamatsu
Oblężenie zamku Takamatsu w prowincji Bitchu jest uważane za pierwsze mizuzeme, czyli „oblężenie wodne”, w historii Japonii. Do tego czasu nigdy nie stosowano tak oryginalnej taktyki.
-
Trzecie oblężenie zamku Takatenjin
Historia zamku przed konfliktem między klanami Tokugawa i Takeda jest raczej niejasna. Według jednej z wersji zamek został zbudowany w 1416 roku, kiedy Imagawa Sadayoshi (1325–1420) był gubernatorem prowincji Suruga i połowy prowincji Totomi. Podobno to on nakazał Imagawie Norimasa (1364–1433) zbudowanie tej fortyfikacji. Nie znaleziono jednak żadnych wiarygodnych dowodów na poparcie tej tezy. Za bardziej prawdopodobną uważa się inną wersję, zgodnie z którą zamek został zbudowany podczas podboju prowincji Totomi pod koniec XV wieku przez Imagawę Ujitsunę (1473–1526) i jego generała Ise Shinkuro (Hojo Soon). W tym przypadku za budowę odpowiedzialny jest inny generał Ujitsuny, Kusima Masashige (1492–1521).
-
Bitwa pod Mimigawa
W 1556 r. klan Shimazu rozpoczął kampanię mającą na celu systematyczne podbicie wyspy Kiusiu. W tym samym roku prowincja Osumi została zaanektowana i rozpoczęła się wojna z klanem Ito o kontrolę nad prowincją Hyuga. W 1577 r. Ito Yoshisuke został pokonany i uciekł na północ, gdzie zwrócił się o pomoc do Otomo Sorina, chrześcijańskiego daimyo z prowincji Bungo.
-
Oblężenie zamku Kozuki
Bitwa o zamek Kozuki była konsekwencją ekspansji Ody Nobunagi w regionie Chugoku. Toyotomi Hideyoshi został wyznaczony do poprowadzenia kampanii, której celem było osłabienie wpływów klanu Mori na tych ziemiach. Pod jego dowództwem znaleźli się słynni samurajowie: Kuroda Kanbei, Takenaka Shigeharu i Hachisuka Koroku. Do armii Ody dołączył również Amago Katsuhisa, który żywił nadzieję na przywrócenie utraconej dominacji klanu Amago w zachodniej Japonii.
