Mori Motonari (1497–1571), przywódca potężnego klanu Mori, był jednym z najbardziej wpływowych daimyo regionu Chugoku, położonego na zachodzie wyspy Honsiu. W niespokojnej i brutalnej epoce Sengoku Jidai prowadził nieustanne wojny, dążąc do poszerzenia swoich posiadłości i wzmocnienia władzy swojego rodu.
Już w 1543 roku Motonari próbował odebrać zamek Gassan-Toda swojemu sąsiadowi, Amago Haruhisie, ale próba ta zakończyła się niepowodzeniem. Jednak w 1561 roku Haruhisa zmarł, a dwa lata później Motonari rozpoczął nową kampanię wojenną w celu podbicia prowincji Izumo.
Aby odizolować główną fortecę wroga, Motonari przystąpił do stopniowego przejmowania odległych fortyfikacji należących do klanu Amago. Najważniejszym z nich był zamek Shiraha — największy z zamków satelickich (shijo), który miał kluczowe znaczenie dla obrony podejść do Gassan-Toda. Jesienią 1563 roku Motonari rozpoczął jego oblężenie. Nowy przywódca klanu Amago, Yoshihisa, wysłał wojska na pomoc oblężonym, ale zostały one przechwycone przez armię Mori i rozgromione. Oblężenie Shiragi trwało 70 dni i zakończyło się kapitulacją po tym, jak oblegającym udało się odciąć system zaopatrzenia zamku w wodę. Dowódca garnizonu, Matsuda Michihisa, wolał popełnić samobójstwo, niż poddać się wrogowi.
Wiosną 1564 roku Motonari zbliżył się bezpośrednio do murów Gassan-Toda. Ta twierdza, należąca do klanu Amago, była jednym z pięciu największych zamków górskich swoich czasów. Chociaż Gassan-Toda należał do typu yamajiro (zamki górskie), posiadał bardzo rozwinięty system umocnień obronnych. Oprócz tradycyjnych trzech dziedzińców — linii obronnych położonych na szczycie góry Gassan — twierdza miała również inne dziedzińce, schodzące tarasami w dół do rzeki Toda (znanej obecnie jako Iinashi) i jej dopływu.
Pierwsza próba szturmu zamku, chronionego przez warunki naturalne i potężne fortyfikacje, zakończyła się niepowodzeniem. Armia Mori poniosła straty, a Motonari musiał się wycofać, aby przegrupować siły. Latem tego samego roku powrócił do Gassan-Toda już z armią liczącą 25 tysięcy samurajów. W tym czasie garnizon zamku liczył około 10 tysięcy żołnierzy. Tym razem Motonari zrezygnował z pomysłu bezpośredniego szturmu i postanowił zdobyć fortecę metodą wyczerpania.
Rozpoczęto długotrwałą blokadę. Motonari wydał rozkaz, aby nie przyjmować dezerterów, co miało przyczynić się do szybkiego wyczerpania zapasów żywności u oblężonych. Równolegle zrealizował sprytną kombinację polityczną, stosując znaną strategię „zabij obcym nożem”. Przywódca klanu Amago, Yoshihisa, miał lojalnego wasala — Uyama Hisakane, znanego jako utalentowany strateg i mądry doradca. Motonaori, z pomocą swoich agentów, rozpowszechnił wśród ludzi Yoshihisy plotki, że Hisakane rzekomo przygotowuje zdradę. Fałszywe oskarżenia osiągnęły swój cel — Yoshihisa uwierzył w nie i nakazał stracić swojego cennego pomocnika. Ten czyn poważnie podkopał morale obrońców zamku.
Ostatecznie, kiedy Motonari zniósł zakaz przyjmowania dezerterów, tysiące wyczerpanych i półgłodnych wojowników Amago opuściło swoje pozycje i uciekło z twierdzy. Na początku zimy 1565 roku sytuacja wewnątrz zamku stała się beznadziejna i Yoshihisa podjął decyzję o poddaniu się. Ku zaskoczeniu wielu współczesnych, Motonari okazał miłosierdzie — oszczędził życie pokonanemu wrogowi. Yoshihisa otrzymał pozwolenie na wstąpienie do zakonu i wygnanie do świątyni Enmyoji, położonej w prowincji Aki.
Zobacz także
-
Druga bitwa pod Konodai
Hojo Ujiasu (1515–1571), jeden z najwybitniejszych przedstawicieli klanu Hojo, spędził prawie całe życie na wojnie. Jego posiadłości znajdowały się w trudnej sytuacji: były otoczone ze wszystkich stron przez agresywnych sąsiadów gotowych do ataku w każdej chwili. Realizując swoje plany rozszerzenia wpływów klanu Hojo w regionie Kanto, Ujiasu był zmuszony zmierzyć się ze znanymi i potężnymi przeciwnikami – klanami Uesugi i Takeda. Na wschodzie jego głównym rywalem był klan Satomi.
-
Czwarta bitwa pod Kawanakajima
Równina Kawanakajima znajduje się u zbiegu rzek Saigawa i Tikumagawa w Alpach Japońskich. W latach 1553–1564 na tej równinie miało miejsce pięć bitew między siłami Uesugi Kenshina i Takedy Shingena.
-
Bitwa pod Tonamoto (Nagahama)
Na początku okresu Sengoku Jidai klan Teshokabe był jednym z mniejszych klanów w prowincji Tosa. Jego sąsiedzi nieustannie toczyli między sobą wojny, angażując się w niekończące się potyczki. Wśród nich wyróżniał się Yosokabe Kunitika jako strateg wojskowy o niezwykłym talencie. To właśnie dzięki tym umiejętnościom udało mu się do połowy XVI wieku pokonać sąsiednie klany, rozszerzając wpływy swojego klanu. W tym czasie siedzibą klanu był zamek Oko.
-
Oblężenie zamku Iwakura
Klan Oda doszedł do władzy w prowincji Owari w XV wieku w wyniku tzw. gokoku-jo, czyli „obalenia wyższych przez niższych”. Buntując się przeciwko swojemu suzerenowi, klanowi Shiba, Oda zdołał osiągnąć niezależność. Jednak zwycięstwo to doprowadziło do wewnętrznych sporów: klan podzielił się na dwie rywalizujące ze sobą gałęzie.
-
Oblężenie zamku Katsurayama
Oblężenie zamku Katsurayama było częścią tzw. trzeciej kampanii Kawanakajima, jednej z pięciu operacji przeprowadzonych przez daimyo Takeda Shingena przeciwko siłom klanu Uesugi na północy prowincji Shinano.
-
Bitwa pod Nagaragawa
Saito Toshimasa, znany później jako Saito Dosan, uważany jest za jednego z typowych daimyo okresu Sengoku – pomniejszych samurajów, którzy w XVI wieku zdołali osiągnąć status niezależnych książąt, stosując najsurowsze, a czasem nieprzyjemne środki. Jego bezwzględność wobec rywali przyniosła mu przydomek „Mino no Mamushi” – „żmija z Mino”.
-
Bitwa pod Uedahara
W historii okresu Sengoku Jidai bitwa pod Uedahara znana jest przede wszystkim jako pierwsza porażka niepokonanego dotąd Takedy Shingena, a także jako pierwsza bitwa polowa, w której użyto broni palnej.
-
Druga bitwa pod Azukizaka
W sierpniu 1547 roku szczęście uśmiechnęło się do Ody Nobuhide – dzięki tajnemu porozumieniu udało mu się schwytać pięcioletniego syna głowy klanu Matsudaira, przyszłego Tokugawę Ieyasu. Ojciec chłopca, Matsudaira Hirotada, stopniowo skłaniał się ku sojuszowi z klanem Imagawa i jako gwarancję został zmuszony do wysłania swojego następcy jako zakładnika. Jednak Oda Nobuhide zdołał wynegocjować z lokalnym dowódcą towarzyszącym dziecku i za wynagrodzeniem przekazał syna Hirotady Nobuhide.
