Mori Motonari (1497–1571), przywódca potężnego klanu Mori, był jednym z najbardziej wpływowych daimyo regionu Chugoku, położonego na zachodzie wyspy Honsiu. W niespokojnej i brutalnej epoce Sengoku Jidai prowadził nieustanne wojny, dążąc do poszerzenia swoich posiadłości i wzmocnienia władzy swojego rodu.
Już w 1543 roku Motonari próbował odebrać zamek Gassan-Toda swojemu sąsiadowi, Amago Haruhisie, ale próba ta zakończyła się niepowodzeniem. Jednak w 1561 roku Haruhisa zmarł, a dwa lata później Motonari rozpoczął nową kampanię wojenną w celu podbicia prowincji Izumo.
Aby odizolować główną fortecę wroga, Motonari przystąpił do stopniowego przejmowania odległych fortyfikacji należących do klanu Amago. Najważniejszym z nich był zamek Shiraha — największy z zamków satelickich (shijo), który miał kluczowe znaczenie dla obrony podejść do Gassan-Toda. Jesienią 1563 roku Motonari rozpoczął jego oblężenie. Nowy przywódca klanu Amago, Yoshihisa, wysłał wojska na pomoc oblężonym, ale zostały one przechwycone przez armię Mori i rozgromione. Oblężenie Shiragi trwało 70 dni i zakończyło się kapitulacją po tym, jak oblegającym udało się odciąć system zaopatrzenia zamku w wodę. Dowódca garnizonu, Matsuda Michihisa, wolał popełnić samobójstwo, niż poddać się wrogowi.
Wiosną 1564 roku Motonari zbliżył się bezpośrednio do murów Gassan-Toda. Ta twierdza, należąca do klanu Amago, była jednym z pięciu największych zamków górskich swoich czasów. Chociaż Gassan-Toda należał do typu yamajiro (zamki górskie), posiadał bardzo rozwinięty system umocnień obronnych. Oprócz tradycyjnych trzech dziedzińców — linii obronnych położonych na szczycie góry Gassan — twierdza miała również inne dziedzińce, schodzące tarasami w dół do rzeki Toda (znanej obecnie jako Iinashi) i jej dopływu.
Pierwsza próba szturmu zamku, chronionego przez warunki naturalne i potężne fortyfikacje, zakończyła się niepowodzeniem. Armia Mori poniosła straty, a Motonari musiał się wycofać, aby przegrupować siły. Latem tego samego roku powrócił do Gassan-Toda już z armią liczącą 25 tysięcy samurajów. W tym czasie garnizon zamku liczył około 10 tysięcy żołnierzy. Tym razem Motonari zrezygnował z pomysłu bezpośredniego szturmu i postanowił zdobyć fortecę metodą wyczerpania.
Rozpoczęto długotrwałą blokadę. Motonari wydał rozkaz, aby nie przyjmować dezerterów, co miało przyczynić się do szybkiego wyczerpania zapasów żywności u oblężonych. Równolegle zrealizował sprytną kombinację polityczną, stosując znaną strategię „zabij obcym nożem”. Przywódca klanu Amago, Yoshihisa, miał lojalnego wasala — Uyama Hisakane, znanego jako utalentowany strateg i mądry doradca. Motonaori, z pomocą swoich agentów, rozpowszechnił wśród ludzi Yoshihisy plotki, że Hisakane rzekomo przygotowuje zdradę. Fałszywe oskarżenia osiągnęły swój cel — Yoshihisa uwierzył w nie i nakazał stracić swojego cennego pomocnika. Ten czyn poważnie podkopał morale obrońców zamku.
Ostatecznie, kiedy Motonari zniósł zakaz przyjmowania dezerterów, tysiące wyczerpanych i półgłodnych wojowników Amago opuściło swoje pozycje i uciekło z twierdzy. Na początku zimy 1565 roku sytuacja wewnątrz zamku stała się beznadziejna i Yoshihisa podjął decyzję o poddaniu się. Ku zaskoczeniu wielu współczesnych, Motonari okazał miłosierdzie — oszczędził życie pokonanemu wrogowi. Yoshihisa otrzymał pozwolenie na wstąpienie do zakonu i wygnanie do świątyni Enmyoji, położonej w prowincji Aki.
Zobacz także
-
Drugie oblężenie zamku Gassan-Toda (1564–1565)
Mori Motonari (1497–1571), przywódca potężnego klanu Mori, był jednym z najbardziej wpływowych daimyo regionu Chugoku, położonego na zachodzie wyspy Honsiu. W niespokojnej i brutalnej epoce Sengoku Jidai prowadził nieustanne wojny, dążąc do poszerzenia swoich posiadłości i wzmocnienia władzy swojego rodu.
-
Oblężenie zamku Inabayama
Trwające dwa tygodnie oblężenie zamku Inabayama stanowiło dramatyczną kulminację kampanii Ody Nobunagi mającej na celu przejęcie kontroli nad prowincją Mino i zdecydowane pokonanie klanu Saitō. To właśnie podczas tej operacji Toyotomi Hideyoshi, znany wówczas jako Kinoshita Tōkichirō, po raz pierwszy zabłysnął w rywalizacji z Nobunagą, stając się przyszłym spadkobiercą zjednoczenia Japonii.
-
Oblężenie zamku Wado
W 1335 roku klan Shiina zbudował zamek Uozu jako pomocniczą twierdzę wspierającą zamek Matsukura. Do 1570 roku znalazł się on pod kontrolą klanu Uesugi, szybko stając się strategiczną fortecą w prowincji Etchū. Przez wiele lat jego dowódcą był Kawada Nagataka.
-
Oblężenie klasztoru Ishimama Honganji
W historii Japonii oblężenie Ishiyama Hongan-ji — głównej twierdzy ruchu Ikkō-ikki podczas kampanii Ody Nobunagi — uważane jest za najdłuższe, trwające od sierpnia 1570 r. do sierpnia 1580 r.
-
Bitwy pod Kawanakajimą
Bitwy o Kawanakajimę były serią zaciekłych konfliktów w japońskim okresie Sengoku, toczonych między Takedą Shingenem z prowincji Kai i Uesugi Kenshinem z prowincji Echigo w latach 1553-1564. Bitwy te koncentrowały się wokół strategicznej równiny Kawanakajima, leżącej między rzekami Sai i Chikuma w północnej prowincji Shinano, obecnie w mieście Nagano. Rywalizacja rozpoczęła się, gdy Shingen przejął kontrolę nad Shinano, zmuszając Ogasawarę Nagatoki i Murakamiego Yoshikiyo do szukania schronienia u Kenshina, co spowodowało powtarzające się starcia.
-
Oblężenie Odawary w 1590 r.
Trzecie oblężenie Odawary w 1590 r. było kluczowym momentem w wysiłkach Toyotomi Hideyoshiego zmierzających do zneutralizowania klanu Hojo jako wyzwania dla jego władzy. W miesiącach poprzedzających oblężenie Hojo dokonali znaczących, pospiesznych ulepszeń obrony zamku, gdy zamiary Hideyoshiego stały się jasne. Jednak pomimo przytłaczającej siły Hideyoshiego, podczas oblężenia nie doszło do wielu walk.
-
Bitwa pod Tenmokuzan
Bitwa pod Tenmokuzan w 1582 roku jest pamiętana jako ostatnie starcie klanu Takeda w Japonii. Bitwa ta była ostatnią próbą Takeda Katsuyori, aby oprzeć się nieustępliwej kampanii Oda Nobunaga przeciwko niemu. Uciekając przed prześladowcami, Katsuyori podpalił swoją fortecę w zamku Shinpu i szukał schronienia w górach w Iwadono, twierdzy trzymanej przez jego lojalnego sługę, Oyamadę Nobushige. Jednak Oyamada zdradził Katsuyoriego, odmawiając mu wstępu. Nie mając innego wyjścia, Katsuyori popełnił samobójstwo wraz z żoną, podczas gdy resztki jego armii podjęły dzielny wysiłek, by powstrzymać napastników.
-
Bitwa pod Oshu
Północny klan Fujiwara rządził prowincjami Mutsu i Dewa od 1087 roku, utrzymując swoje rządy przez ponad sto lat do 1189 roku. Klan został założony przez Fujiwara no Kiyohira, wraz z Minamoto no Yoshiie, którzy ustanowili swoją niezależność w Hiraizumi, położonym w dzisiejszej prefekturze Iwate. Pod rządami Kiyohiry, a później jego następców Fujiwara no Motohira i Fujiwara no Hidehira, północni Fujiwara osiągnęli szczyt swojej potęgi w regionie Tohoku. Przesiąknęli oni kulturą Kioto i zbudowali znaczące świątynie, takie jak Chuson-ji, założona w 1095 roku.
