Wygląd samurajów zawsze przyciągał uwagę. Przede wszystkim rzucał się w oczy sprzęt wojowników i ich broń. W przeciwieństwie do innych wojowników, wyposażenie samurajów różniło się jasnością, różnorodnością kolorów. To nie był tylko strój, ale prawdziwe dzieło sztuki.
Pomimo swojej jasności i niezwykłości Zbroja samurajów była również praktyczna, miała dobre funkcje ochronne, a co najważniejsze, była w pełni dostosowana do warunków, w których toczyły się bezpośrednio walki.
Broń bojowa samuraja
Jeśli spojrzysz na historyczne zdjęcia, wszyscy samurajowie są przedstawieni z dwoma mieczami za pasem. Jest to krótki miecz wakizashi i długi-Katana. Na tej podstawie można wywnioskować, że samurajowie byli wojownikami walczącymi w zwarciu, którzy walczyli tylko mieczami. Jednak w rzeczywistości tak jest.
Te miecze były używane niezwykle rzadko i służyły bardziej jako znak potwierdzenia statusu. Na polu bitwy było inaczej. W rękach samuraja był przede wszystkim duży łuk. Byli bardzo dobrymi łucznikami konnymi.
Umiejętność strzelania z łuku była bardzo ważna dla każdego wojownika. Ale samurajowie nie mieli metalowych tarcz. Zamiast nich-duża drewniana tarcza Tate, noszona na polu bitwy przez sług samuraja. Ich głównym zadaniem było za pomocą tej tarczy chronić swojego Pana podczas strzelania.
Jeśli była to walka wręcz, to w takim przypadku samuraj brał w ręce włócznie Yari, żelazne pałki i kije kanabo. Dodatkowo mógł używać ostrzy i sierpów na łańcuchu, a także miecza nodati. Był to długi, lekko zakrzywiony miecz. Ale miecz katana samuraj wolał przechowywać w bezpieczniejszym miejscu, jako przedmiot swojego statusu.
Osobnym elementem broni jest wachlarz bojowy używany w walce wręcz. W niektórych momentach wachlarz służył do dostarczania sygnałów.
Ogólnie rzecz biorąc, samurajowie mieli dużą liczbę mieczy, które różniły się długością, kształtem i przeznaczeniem. Najważniejsze:
Katana: najbardziej podstawowa;
Tati: długi miecz;
wakizashi: krótki miecz;
tanto: kształtem przypominał sztylet;
naginata: miecz z długim uchwytem.
Uważano, że wszystkie miecze samuraja są bardzo mocne i bardzo ostre, nigdy się nie złamały. Według starożytnych mitów za jednym zamachem takiego miecza można podzielić na dwie połówki inny miecz lub jedwabną chustką. Jednak naukowcy twierdzą, że ostrość i wytrzymałość miecza samurajskiego są przesadzone. Ponadto wszyscy mieli specjalną magiczną moc.
Broń palna w rękach samuraja
Pomimo pojawienia się broni palnej prawdziwy samuraj nie dostrzegł jej ani nie wykorzystał w praktyce. Prawdziwy samuraj przestrzegał tej zasady: walka z wrogiem jest konieczna tylko na mieczach, twarzą w twarz. A jeśli wróg strzela, samuraj przyjmie śmierć z odwagą lub dzięki swoim umiejętnościom odbij kulę kataną.
Jednak pod koniec XVI wieku trend zmienił się dramatycznie. Japończycy tak bardzo zaangażowali się w strzelaninę, że stworzyli specjalny korpus wojskowy z dużą liczbą wojowników.
Jak ubierali się samurajowie: strój
Proces ubierania samuraja nie był łatwy i zajmował dużo czasu i siły fizycznej. Sam proces przebiegał w kilku etapach, które zachodziły w określonej kolejności. Wszystko zaczęło się w następujący sposób:
najpierw na nagie ciało zakładano przepaskę biodrową fundosi. Miał różne kształty: krótki lub długi. Następnie na tę opaskę noszono długą koszulę shitagi;
na koszulę noszono bardzo długi pas obi. Samuraj owinął go dwukrotnie wokół ciała i koniecznie zawiązał dużym węzłem z przodu;
następnie zakładano szerokie spodnie hakama.
Ostatecznym akcentem są rękawice pancerza yugake, szeroka brokatowa kurtka z rękawami i legginsy suneate na nogach. Takie buty zostały ozdobione futrem niedźwiedzia. Następnie wojownik musiał założyć na siebie płytkę vaidagre i dobrze zabezpieczyć wszystko na sobie. Jeśli samuraj nie planował chronić twarzy maską, związał kołnierz nodova, który dobrze zakrywał klatkę piersiową.
Na głowę zakładano Wielki hełm.
Cechy mocowania broni
Kluczowym znakiem godności samurajów był kolorowy pas uwa-Obi. Za tym pasem wojownicy nosili sztylety i miecze. Z reguły krótki miecz wakizashi i sztylet tanto były ukryte za pasem. Następnie miecz Tati był przywiązany do pasa za pomocą Jedwabnego Sznurka. To był specjalny miecz dla każdego samuraja. Był drugim co do wielkości po Łukaszu.
Jeśli chodzi o miecz ze strzałami, był również przymocowany do tego samego pasa. Łuk został naprawiony za pomocą Jedwabnego Sznurka.
Makijaż samuraja
Szczególną uwagę zwrócono również na nałożenie maski ochronnej Na twarz. Makijaż był inny i skrywał magiczną moc, działał jako rodzaj ochronnego amuletu.
Tak więc ubieranie samuraja w zbroję wymagało dużo czasu. Dlatego nic dziwnego, że wojownik nie obejdzie się bez pomocy. Wszyscy mogli wziąć udział w tym procesie: słudzy, krewni, a nawet żona. Sam wojownik nie był w stanie samodzielnie założyć całego swojego sprzętu. Cały proces był nawet podobny do serialu. Dlatego, jeśli porównamy zbroję samurajów i europejskich wojowników, Ci ostatni znacznie wygrali w swojej praktyczności.
